Φωτογραφίες της Ι.Μ. του Οσίου Εφραίμ του Σύρου Κονταριώτισσης – Κατερίνης Νομού Πιερίας.

Από το Βιβλίο της Ιεράς Μονής

Ο άγιος των δακρύων

Η Ιερά Μονή του Οσίου Εφραίμ του Σύρου, ιδρύθηκε το έτος 1983 σαν Ιδιωτικό Ησυχαστήριον με την ευλογία του Μακαριστού Μητροπολίτη κυρού Βαρνάβα και αργότερα το έτος 1985, με το υπ΄ αριθμό 401/85 [Π.Δ. υπήχθηκε επίσημα στην Ιερά Μητρόπολη Κίτρους και Κατερίνης.

Κτίστηκε και συνεχώς ανακαινίζεται, σε ιδιόκτητα χωράφια, που αγόρασαν οι Μοναχές από τους «Βλάχους» της περιοχής.

Συμπληρωθήκαν περίπου δώδεκα χρόνια από το τολμηρό εκείνο ξεκίνημα και την αρχή του έργου, από το μηδέν. Άγονος και σχεδόν απαράκλητος τόπος, στον οποίον οδηγούσε από το χωριό ένα μικρό μονοπατάκι, πότε ανηφορικό και πότε κατηφορικό, μόλις που μπορούσες να αλλάξεις βήμα, γιατί ήταν πέρασμα των βοσκών με τα γιδοπρόβατά τους, μέσα από τα ξεραμένα ανισόπεδα χωράφια, που αν τύχαινε και έβρεχε χωνώσουν σταλασπωμένα χώματα, όπως συνέβη την πρώτη φορά της επίσκεψης μας εδώ.

Ο Θεός, όμως είχε προετοιμάσει τον τόπον αυτόν «άγιον κατοικητήριον Αυτού». Όλα μας εφάνηκαν, τότε, γνωστά γύρω μας, καίτοι ήταν η πρώτη φορά, (με κέντρο και σηματοδότη το όμορφο μικρό κατάλευκο σαν κομμάτι του Ουρανού που έπεσε στη γη, εξωκλήσι της Αγίας Τριάδος). Γιατί, απ΄ εκεί ήλθε σαν σύμβολο πληροφορίας, που έφερε μήνυμα καλωσορίσματος – και είναι μαρτυρία όλων εκείνων των πιστών, που μας συνώδευσαν την ημέρα εκείνη μέχρι εδώ – ένα πουλάκι μόνο του, που, πετώνταςσχημάτισε το σημείου του Σταυρού, επάνω μας, και τιτιβίζοντας έφυγε…., για να λάμψει στη μνήμη μας έντονα, εκείνη η συνταρακτική, σε ανύποπτο χρόνο, αποκάλυψη, εν ώρα επίπονης προσευχής, και προφητικά ακούστηκε να λέγεται, καθώς έδειχνε το πρωτόγνωρο τότε, κατάλευκο σαν «Τριαδικό» Περιστέρι, εκκλησάκι της Αγίας Τριάδος, με το θεριωμένο πανύψηλο δέντρο, δίπλα του. «Αυτό που βλέπεις, (δηλαδή το εκκλησάκι), είναι ένα κομμάτι του Παραδείσου, (αφού κτίτωρ είναι «ο κατοικών εν Παραδείσω» Άγιος Διονύσιος), εκεί κοντά, θα κτίσεις μοναστήρι που θα γίνει κι αυτό ένα κομμάτι του Παραδείσου…». Και είναι πολύ συγκλονιστικό και συγκινητικό, όταν οι Προσκυνηταί εκφράζωνται με τις ίδιες λέξεις όπως «εδώ είναι ο Παράδεισος», «είναι κομμάτι του Παραδείσου», κ.λ.π.

Μήνυμα τούτο, που φέρνει στις καρδιές της Αδελφότητος την δύναμη για τον αγώνα της νήψης και της κάθαρσης, την υπομονή στους πειρασμούς, την εξ ύψους παρηγοριά, την ελπίδα της Αναστάσεως τη ασφάλεια, ότι ο Θεός, τις παρακολουθεί με την Αγάπη Του και με την Στοργή Του, πότε με τις δοκιμασίες και πότε με τις πλούσιες ευλογίες Του. Τούτος ο τόπος, αυτό το Μοναστήρι, ποτίζεται, καθημερινώς, με ιδρώτες και δάκρυα και αγιάζεται με προσευχές και αγρυπνίες.

Ο ταπεινός Προστάτης της Μονής, ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος, ζητεί από τις Μοναχές Του, να ωριμάζουν και να ωραιοποιούνται ψυχικά μέσα στην άσκηση, στην υπακοή, στην προσευχή, στην υπομονή και επιμονή για την κατόρθωση της μοναχικής αρετής και τελειώσεως και να προσφέρονται κοπιάζοντας, θυσιαζόμενες, ταπεινούμενες και κενούμενες κι έτσι πληρούμενες και αναπαυόμενες.