Και τί θά βγει;Πάτερ, πες μου, τί να κάμω; Έχω πολλούς εχθρούς. Με μισούν «ματαίως» χωρίς κανένα λόγο.

ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΤΑΡΕΤΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΥ. 19

Κάποτε, ένας άρχοντας της τσαρικής αυλής, πήγε να συμβουλευτεί έναν περίφημο τότε για την αρετή του, ιερέα της Πετρούπολης.
- Πάτερ, πες μου, τί να κάμω; Έχω πολλούς εχθρούς. Με μισούν «ματαίως»• χωρίς κανένα λόγο. Με συκοφαντούν στην Τσάρο. Κινδυνεύω να χάσω την δουλειά μου. Αν ό Τσάρος πεισθή και με απολύσει, πού θάνατος σταθώ; Πώς θάνατος ζήσω; Σας παρακαλώ, συμβουλέψετε με. Τί να κάμω;
- Να προσεύχεσαι. Για όλους. Και περισσότερο γι' αυτούς πού ξεσηκώθηκαν εναντίον σου. Και στο σπίτι. Αλλάξει και στην Εκκλησία, στην θεία λειτουργία. Έχει μεγάλη σημασία αυτό.
- Και τί θά βγει με αυτό, πάτερ; είπε πικραμένος.
- Θά τον δείς. Τα «ψίχουλα», οι μαργαρίτες -οι μερίδες πού βγάζει ό ιερέας στην προσκομιδή, όταν διαβάζει ονόματα- συμβολίζουν τις ψυχές των ανθρώπων ζώντων και κεκοιμημένων. Και κάποια στιγμή, αυτές τις μερίδες ό παπάς τις ρίχνει μέσα στο άγιο ποτήρια, με τα λόγια: «Άπόπλυνε, Κύριε, τα αμαρτήματα των ένθάδε μνημονευθέντων δούλων σου, τω Αίματί Σου τω Άγίω». Δηλαδή παρακαλεί τον Χριστό να ξεπλύνει με τον Αίμα Του τις ψυχές των ανθρώπων πού μνημόνευσε.
Και πρόσθεσε:
- Γι αυτό, αν θέλεις, άκουσέ με. Γράψε τα ονόματα εκείνων πού σε επιβουλεύονται σε ένα χαρτί και δώσε τα στον Ιερέα, να τα μνημονεύει στην λειτουργία• και θά το δείς!
Από τότε πέρασαν μια, δύο, τρεις εβδομάδες. Μετά απo ένα μήνα, νάτος, πάλι στον παπά. Και πέφτοντας μπροστά στα πόδια του, εξομολογήθηκε:
- Θαύμα, πάτερ! Θαύμα! Θαύμα! Δεν θά το πιστέψετε! Έκανα αυτό πού μου είπατε. Και, να! Αυτοί πού μέχρι τώρα με μισούσαν, και ήθελαν το κακό μου, τώρα μού συμπεριφέρονται με τέτοιο σεβασμό, μού δείχνουν τέτοια αγάπη, πού δεν ξέρω, πώς να τον εξηγήσω. Τον στόμα τους, πού πρώτα ήταν όλο χολή, τώρα στάζει μέλι. Όπου και να σταθούν, μόνο καλές κουβέντες λένε για μένα!
Και ό σεβάσμιος γέροντας συμπέρανε:
- Είδες, λοιπόν! Σού τον έλεγα. Άφησε τον θέμα σου στον Θεό και θά το δείς. Τώρα το βλέπεις, ολοκάθαρα, πόσο ό Θεός φροντίζει για μας.
Πάντοτε λοιπόν, και σύ «ενώ ψαλτηρίω» να του ανοίγεις τον κάθε σου πρόβλημα. Να προσεύχεσαι. Ιδιαίτερα για «τούς έχθραίνοντάς σοι ματαίως» (Ψαλμ. 3,8)• δηλαδή για εκείνους πού, χωρίς κανένα λόγο, σε επιβουλεύονται. Και ό Θεός, θά τούς κάνει φίλους σου.