Ή δύναμη της προσευχής. Ο Πατήρ Βασίλειος ο ερημίτης.

ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΤΑΡΕΤΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΥ. 23

Ήμουν λαϊκός, όταν μία ημέρα επιστρέφοντας από μία συνάντηση πού είχα με τον π. Αμβρόσιο στην Όπτινα, επισκέφτηκα το γνωστό μοναστήρι κοντά στο Βασιλ-Σούρσκ. Οι πατέρες της μονής επέμεναν να γνωρίσω τον ερημίτη π. Βασίλειο, αδελφό της μονής, πού ζούσε σε απομόνωση στο δάσος. Δέχθηκα. Αφού λοιπόν χτύπησα την πόρτα του κελιού του, είπα την καθιερωμένη ευχή. Ό π. Βασίλειος με υποδέχτηκε με περισσή αγάπη.

- Και ποιός είσαι σύ; ρώτησε.

- Στρατιώτης Παύλος. Ευλόγησε με, γέροντα.

- Γέροντας δεν είμαι. Είμαι ένας απλός καλόγηρος και τίποτε περισσότερο.

Τον παρακάλεσα να μου ειπεί κάτι ωφέλιμο από την προσωπική του ζωή. Εκείνος, βλέποντας τον ειλικρινή μου πόθο, ξεκίνησε:

- Ή ζωή στην ησυχία του δάσους, μακριά από τούς ανθρώπους, γαληνεύει μεν την ψυχή, αλλά έχει και έναν επί πλέον πειρασμό: τον πόλεμο με τα δαιμόνια. Τί φόβους ξεσηκώνουν εναντίον των αγωνιστών, δεν μπορείς να φανταστείς! Ήταν μεσημέρι όταν ένα μπουλούκι καβαλάρηδες εφόρμησαν στο κελί μου. Αφού ξεκαβαλίκευσαν από τα άλογά τους, με δυνατές γροθιές χτυπούσαν την εξώπορτα, ουρλιάζοντας:

- Άνοιξε! Άνοιξε γρήγορα! Έχουμε ξεπαγιάσει από το κρύο!

Είχα δεσμευτική εντολή από τον ηγούμενο να μην ανοίγω την πόρτα σε κανένα, αν προηγουμένως δεν έλεγε την ευχή.

- Ειπείτε πρώτα την ευχή και μετά θα σάς ανοίξω!

- Την ευχή; Ποιά ευχή; Εμείς ευχές δεν ξέρομε. Άνοιξε γρήγορα!

- Επαναλάβετε μαζί μου: Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ τού Θεού, ελέησον ημάς.

Εκείνη την στιγμή, ένα δυνατό σαρκαστικό γέλιο γέμισε τον αέρα. Ανέβηκαν στα άλογά τους και έφυγαν, καλπάζοντας μέσα στο χιόνι. Βγήκα έξω να σιγουρευτώ. Γύρω από το κελί μου το χιόνι ήταν στοιβαγμένο. Και όμως ίχνη, δεν έβλεπες πουθενά! Τότε κατάλαβα ότι επρόκειτο για δαιμονική φαντασία.

Κάποια άλλη φορά πάλι, γύρω στα μεσάνυκτα, πεθαμένοι χτυπούσαν την πόρτα τού κελιού μου, ουρλιάζοντας και σφίγγοντας την γροθιά τους με εχθρικές διαθέσεις.

- Παρόμοιους πειρασμούς δοκίμασε και ό όσιος Σεραφείμ, είπα στα πεταχτά.

- Εκείνος ήταν άγιος. Εγώ, τί είμαι; Και ή λίγη προσευχή πού κάνω, είναι και αυτή άναιμική. Όμως, ό πολυεύσπλαχνος Κύριος βοηθάει. Εδώ στην ησυχία ή μοναδική μου απασχόληση είναι ή προσευχή. Ή δύναμη πού περικλείει μέσα της ή προσευχή τού Ιησού φαίνεται ολοκάθαρα στο ότι, όσους καταπιάνονται με αυτό το σωτήριο έργο ό διάβολος τούς πολεμάει αμείλικτο! Ή άσκηση της ευχής χωρίς οδηγό ενέχει πολλούς κινδύνους. Σύ, ξεκίνα σιγά-σιγά. Κομποσκοίνι έχεις

- Ναι, έχω.

- Ωραία. Άρχισε με εκατό ευχές την ημέρα. Σε κάθε ευχή να κάνεις και μικρές (υποκλίσεις) ή μεγάλες (εδαφιαίες) μετάνοιες· όπως θέλεις. Αυτό το όποιο θα σου εμπιστευτώ, μέχρι σήμερα δεν το έκμυστηρεύθηκα σε κανέναν άλλο. Το λέω, για πρώτη φορά, σε σένα.

- Και γιατί αυτή ή προτίμηση, πάτερ;

- Γιατί μετά από λίγο θα γίνεις και συ μοναχός- και κάτι περισσότερο ακόμη... Προσευχόμουν γονατιστός επάνω σε ένα χαλάκι, όταν ξαφνικά είδα τον εαυτό μου να ανυψώνεται στον αέρα, μαζί και το χαλί. Μόλις ακούμπησε το κεφάλι μου στο νταβάνι, εκείνος αποτραβήχτηκε χάθηκε! Ανέβαινα όλο και πιο ψηλά. Από κάτω, ό Βόλγας και ό Σούρας φάνταζαν στα μάτια μου σαν μικροσκοπικά κορδονάκια. Μια αχανής άβυσσος απλωνόταν κάτω από τα πόδια μου. «Θεέ μου», σκέφτηκα, «αναγεννιέται τώρα γκρεμιστώ από αυτό το θεόρατο ύψος, ούτε ένα κοκαλάκι δεν θα απομείνει από το σώμα μου». Άρπαξα τότε το χαλάκι και επιδόθηκα στην προσευχή: -Κύριε, σώσε με· Κύριε, βοήθησέ με... Ανασήκωσα το κεφάλι μου, και προς μεγάλη μου έκπληξη βρέθηκα πάλι στο κελί μου...

Και πόσους άλλους πειρασμούς δοκίμασε από τα δαιμόνια, ό δούλος του Θεού Βασίλειος, δεν θα με επαρκούσε ό χρόνος να τα διηγηθώ.

Ή προσευχή του Ιησού είναι απαραίτητη, για όποιον θέλει να σωθεί. Εκείνος όμως πού θα πάρει την απόφαση να ασκηθεί στην ευχή, να το ξέρει: Τον περιμένουν σκληρές δοκιμασίες και ανοιχτός πόλεμος με τον διάβολο. Ό χειρότερος εχθρός των δαιμόνων είναι ό άνθρωπος πού προσεύχεται· εκείνος πού τούς μαστιγώνει με το Όνομα τού Χριστού. Το λυσσαλέο μίσος και ή εκδικητική τους μανία δεν περιγράφεται! Πεδίο μάχης, όπου διεξάγεται ό πόλεμος αυτός, είναι οι λογισμοί. Είναι εύκολο να ειπείς σε κάποιον να μην αποδέχεται τούς λογισμούς πού τού ενσπείρει ό διάβολος. Στην πραγματικότητα όμως είναι τόσο δύσκολο, πού ό Κύριος το καταλογίζει σαν μαρτύριο. Και εκείνος πού αποκρούει τούς λογισμούς πού τού υποβάλλει ό διάβολος, θα έχει μισθό μάρτυρος.