«Πάτερ Σεραφείμ, ξέρεις ότι είμαι γέρος, αδύνατος και άρρωστος και ότι δεν μπορώ να αντέξω στο κρύο νερό. Ζέστανε λιγάκι τον νερό».

Λίγο πριν τον θάνατο του, ό πατήρ Ζωσιμάς έκανε τον ταξίδι στο Σάρωφ για να προσκυνήσει εκεί. Μια φορά, πήγε στο άγιασμα του Αγίου (Σεραφείμ), μέσα στο όποιο οι προσκυνηταί έλούοντο για να θεραπευθούν. Τον πλησίασε αλλά δεν μπορούσε να πάρει απόφαση να μπει μέσα στο νερό. Τελικά, αναστέναξε και είπε: «Πάτερ Σεραφείμ, ξέρεις ότι είμαι γέρος, αδύνατος και άρρωστος και ότι δεν μπορώ να αντέξω στο κρύο νερό. Πώς θα λουσθώ; Θα αρρωστήσω και δεν θα μπορέσω να γυρίσω στο σπίτι. Βοήθησέ με. Ζέστανε λιγάκι τον νερό».

Μόλις μπήκε ό Στάρετς μέσα στο άγιασμα, έγινε τον νερό πολύ ζεστό, σχεδόν καυτό. Ό Στάρετς θυμόταν αυτό με πολλή ευγνωμοσύνη.

Παρ' όλες τις επικίνδυνες αρρώστιες του, ό πατήρ Ζωσιμάς ήταν πάντοτε χαρούμενος και ευχαριστούσε τον Θεό «πάντων ένεκεν». Τον πνεύμα της άδιαλείπτου προσευχής ακτινοβολούσε σε όλα τα λόγια και τις κινήσεις του. Μάς δίδασκε ιδιαίτερα να προσέχαμε από την κατάθλιψη. Η κατάθλιψη είναι τα πρόθυρα τής κολάσεως, σκοτώνει και την βούληση και το συναίσθημα και την λογική.

Ο Στάρετς επίσης επαναλάμβανε συχνά τα λόγια «εν ω εύρω σε, εν τούτω και κρινώ σε» Μάς τον έλεγε αυτό για να μη ξεχνάμε ποτέ την ώρα τού θανάτου μας, αφού από την μια στιγμή στην άλλη είναι δυνατόν να φύγουμε για πάντα, και γι' αυτό λοιπόν πρέπει να είμαστε έτοιμοι.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΑΡΕΤΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΜΥΛΙΑ.