ΤΗ ΙΒ’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών καί θαυματουργού Σπυρίδωνος.

Χαίροις Αρχιερέων Κανών, τής Εκκλησίας αδιάσειστον έρεισμα, τό κλέος τών Ορθοδόξων, η τών θαυμάτων πηγή, τής αγάπης ρείθρον μή κενούμενον, φωστήρ ο πολύφωτος, τό τού Πνεύματος όργανον, ο νούς ο θείος, ο πραϋς καί ακέραιος, ο απλότητι, αληθεί καλλυνόμενος, Άνθρωπε επουράνιε, επίγειε Άγγελε, τού αμπελώνος εργάτα, ο τού Χριστού φίλος γνήσιος, αυτόν εκδυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι τό μέγα έλεος.

Πράος καί κληρονόμος τής γής, σύ τών πραέων αληθώς αναδέδειξαι, Σπυρίδων Πατέρων δόξα, ο ταίς νευραίς τών σοφών, καί απλών σου λόγων, θεία χάριτι, εχθρόν τόν παμπόνηρον, καί παράφρονα Άρειον, εναποπνίξας, καί τό δόγμα τό ένθεον, καί σωτήριον, ανυψώσας εν Πνεύματι, πάντας τούς ορθοδόξους τε, φωτίσας τρανότατα, ένα δοξάζειν τόν Λόγον, ως αληθώς ομοούσιον, Πατρί προανάρχω, παρεχόμενον τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Πάθη απονεκρώσας σαρκός, νεκρούς εν χάριτι Θεού εξανέστησας, καί όφιν χρυσούν ειργάσω, καί ποταμού τάς ορμάς, προσευχή σου Πάτερ εχαλίνωσας, νυκτός Βασιλεί δέ, επιφανείς κινδυνεύοντι, τούτον ιάσω, τή καθ’ ύπαρ εγγύτητι, τού Κυρίου σε, παραδόξως δοξάζοντος, Όθεν μεγαλοφώνως σου, τήν μνήμην γεραίρομεν, καί τών λειψάνων Σπυρίδων, τήν ιεράν θήκην σέβομεν, εξ ής αναβλύζεις, ιαμάτων θεία ρείθρα, καί μέγα έλεος.