ΕΞΩΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ. 2

Ίώσηπος Ιουδαίος

Ό Εβραίος Ίώσηπος γεννήθηκε το 36 μ.Χ., όταν δηλαδή ή Χριστιανική Εκκλησία μόλις είχε ιδρυθεί από τούς μαθητές του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, και πέθανε το 98. κατά την ιουδαϊκή επανάσταση εναντίον των Ρωμαίων (66-70) ήταν στρατηγός των Ιουδαίων μέχρι το 67, οπότε αυτομόλησε στους Ρωμαίους και τέθηκε κάτω από την προσωπική προστασία του στρατηγού Φλαβίου Βεσπασιανού, ό Βεσπασιανός τον έκανε Ρωμαίο πολίτη και του έδωσε και τ' όνομα του σαν αμοιβή για τις υπηρεσίες πού του προσέφερε. έτσι ονομάστηκε Φλάβιος Ίώσηπος. όταν μετά δύο χρόνια ό Βεσπασιανός αναγορεύτηκε αυτοκράτορας, άφησε τον Ίώσηπο στο στρατηγό γιό του Τίτο και μετά την άλωση των Ιεροσολύμων ό Τίτος τον έφερε στη Ρώμη, όπου ό Ίώσηπος έζησε μέχρι το θάνατο του επί Βεσπασιανού και του συναυτοκράτορος Τίτου (71-79) έγραψε την Ιστορία του ιουδαϊκού πολέμου έτσι όπως την ήθελαν οι αυτοκράτορες και τούς την επέδωσε, ό Βεσπασιανός την προσυπέγραψε και διέταξε τόσο την κατάθεση της στην αυτοκρατορική βιβλιοθήκη όσο και την διάδοση της. αμέσως έγραψε Ιστορία τον ιουδαϊκού πολέμου κι ό άλλος στρατηγός των Εβραίων Ίούστος ό Τιβεριεύς, στην οποία διέψευδε πολλά από τα γραφόμενα του Ίωσήπου. σήμερα σώζεται μόνο ή "Ιστορία του Ίωσήπου. στα έτη 93-94 ό Ίώσηπος έγραψε την Ιουδαϊκή αρχαιολογία, ιστορία δηλαδή του Ιουδαϊκού έθνους, σε 20 βιβλία, αρχίζοντας από τον Αδάμ και τελειώνοντας στο 70 μ.Χ., όταν κατά την τότε αντίληψη περατώθηκε και ή ζωή του Εβραϊκού έθνους, στην πραγματικότητα ή Ιουδαϊκή αρχαιολογία στα 11 πρώτα βιβλία της είναι ελεύθερη απόδοση των ιστορικών βιβλίων της Π. Διαθήκης, από κει δε και πέρα αντλείται από άλλες πηγές, το έργο αυτό, πού είναι το μεγαλύτερο του Ίωσήπου, το γράψε όπως και όλα τ' αλλά του, στην ελληνική γλώσσα με την βοήθεια κάποιου Έλληνος. αργότερα έγραψε και δύο μικρά έργα, τον Βίο του, με τον όποιο απαντά στις κατηγορίες του Ίούστου για προδοσία και παραποίηση της ιστορίας, και το Κατά Απίωνος περί αρχαιότητος των Ιουδαίων, με το όποιο απαντά στ' άντιιουδαϊκά συγγράμματα του προγενεστέρου του Έλληνος Αλεξανδρινού γραμματικού Απίωνος. στην Ιουδαϊκή αρχαιολογία του ό Ίώσηπος αναφέρεται μία φορά στον Ιωάννη βαπτιστή και μία στον Ιάκωβο τον αδελφό του Κυρίου, στα βιβλία 18 και 20 αντιστοίχως. στην αναφορά του Ιακώβου κατονομάζει και το Χριστό, παραθέτω τα χωρία.

116. Μερικοί δε Ιουδαίοι πίστευαν ότι το στρατό τον Ήρωδου τον κατέστρεψε ό θεός, κι ότι πολύ δίκαια τον τιμωρούσε εξ αιτίας του Ιωάννου του λεγομένου βαπτιστού. 117. διότι αυτόν τον σκότωσε ό Ηρώδης. κι ήταν ένας άντρας υπέροχος, πού συμβούλευε τοις Ιουδαίους να είναι ενάρετοι για τον εαυτό τους, δίκαιοι προς τούς άλλους, κι ευσεβείς προς το θεό, και να βαπτιστούν. διότι μ' αυτό το νόημα παρα­δεχόταν το βάπτισμα, όχι για την άφεση κάποιων αμαρτιών, αλλά για τον αγνισμό τον σώματος, άου ή ψυχή θα ήταν κιόλας καθαρισμένη με την δικαιοσύνη. 118. κι όταν οι όχλοι συσπειρώνονταν, διότι τους άρεσε πάρα πολύ ν' ακούν τα λόγια του, ό Ηρώδης φοβήθηκε μήπως ή τόσο μεγάλη πειστικότητα τον Ιωάννου εξώθηση τοις ανθρώπους σε καμιά επανάσταση · διότι οι άνθρωποι φαίνονταν ότι είναι έτοιμοι να κάνουν ότι κι αντίληψη τους έλεγε εκείνος. γι' αυτό ό Ηρώδης θεώρησε προτιμότερο να τον σκοτώσει, πριν του κάνη καμιά επανάσταση, και μετά την επανάσταση ό ίδιος περιπλοκή σε περιπέτειες και χτυπά το κεφάλι του. 119. κι ό μεν Ιωάννης, άου έπεσε στην υποψία του Ήρώδου, (οδηγήθηκε δεμένος ατό φρούριο του Μαχαιρούντος, πού προανέφερα, κι εκείνος φονεύτηκε- οι δε Ιουδαίοι σχημάτισαν την γνώμη, ότι ή πανωλεθρία, πού έπαθε το στράτευμα, ήταν τιμωρία από το θεό, πού ήθελε να τιμωρήσει τον Ηρώδη για το θάνατο του Ιωάννου.

Από το κείμενο του Ίωσήπου λείπουν

α) το κύριο στοιχείο του κηρύγματος του Ιωάννου, πού ήταν ή προπαρασκευή του λαού για την υποδοχή του προφητευμένου Χριστού και ή επίδειξη και βάπτιση του εμφανισμένου Χριστού·

β) ό έλεγχος των φαρισαίων από τον Ιωάννη για υποκρισία και κακία (ό Ίώσηπος ήταν φαρισαίος)·

γ) ό έλεγχος της κακογαμίας του Ήρώδου από τον Ιωάννη, πού ήταν και ή πραγματική αιτία για την φυλάκιση του· και

δ) ό χορός στο συμπόσιο του Ήρώδου, ή ένορκη υπόσχεση του Ήρώδου, και η ζήτηση της κεφαλής του Ιωάννου από την Ηρωδιάδα, πού ήταν και ή πραγματική αιτία για την θανάτωση του. αντίληψη για τα δυο τελευταία ό Ίώσηπος αναφέρει σαν αίτια αλλά.

Με την φράση του για το βάπτισμα του Ιωάννου ούτω δη και την βάπτισιν άποδεκτήν αυτω φανείσθαι μη επί τίνων αμαρτάδων παραιτήσει χρωμένων, άλλ' εφ' αγνεία του σώματος, ό Ίώσηπος υπαινίσσεται και αποκρούει, και άρα γνωρίζει, το χριστιανικό βάπτισμα, συνεπώς, όταν γράφει, εκτός από το Χριστό γνωρίζει και το Χριστιανισμό, τον όποιο προφανώς απαξιεί να κατονομάσει.

ΒΙΒΛ. ΕΞΩΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΕΔΕΣΣΗΣ ΠΕΛΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛΜΩΠΙΑΣ.

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΣΙΑΜΑΚΗΣ ΔΡ.Θ.