Ο «ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΣ»

Το κελί των «ως ανωτέρω βιβλιοπωλών Γερόντων αφού έμεινε έπ' αρκετό χρόνια δυστυχώς ερημωμένο, εδόθη υπό της κυριάρχου Ί. Μονής Βατοπαιδίου προς εγκατάσταση στον συνήθιος από τόπου σε τόπο μετακινούμενο απλούστατο στους τρόπους, αγαθό στις προθέσεις, γαλήνιο στον χαρακτήρα, αγωνιζόμενο στον να κράτη καθαρούς τους λογισμούς και να επαναλαμβάνει νοερώς και προφορικώς την ευχή του Ονόματος του Κυρίου, και πολύ διδακτικό για εκείνους πού θα τον εντόπιζαν κάπου και θα ζητούσαν συμβουλές για θέματα πνευματικής ζωής και καταστάσεως, Γέροντα Χαράλαμπο (Χιώτης Βασίλειος του Στυλιανού εκ Βρυούλων Μ. Ασίας, έτ. γεν. 1914, προσελ. 1937, κουρ. 1943, κοιμ. 18-2-1998), τον επικαλούμενο Κομποσχοινά εκ του βιοποριστικού κατά τα τελευταία έτη του Εργόχειρου, και Χαραλαμπά, εκείνους της μεγαλοσωμίας και ρωμαλαιότητός του.

Τον είχα γνωρίσει και συναναστραφεί στον Κυριακό της Κουτλουμουσιανής Σκήτης κατά την δεκαετία του 1950, τότε πού ήταν περιζήτητος από τούς γεροντάδες των Καρυώτικων κελιών και από' τούς προϊσταμένους των γειτονικών Μοναστηριών για βαρειομεταφορές και επειδή αθύρματα ήταν γι' αυτόν στα χέρια του κασμάδες, τσάπες και δικέλλια και σε «αλοιφή» μετέβαλλε μ' αυτά χερσότοπους, άμπελοπλαγιές και περιβόλια. Ακόμα και πέρα από' τα εβδομήντα του όλως ευθυτενής περιφερόταν και κανένας δεν παραξενευόταν όταν τον έβλεπε να βαδίζει σηκώνοντας στις πελώριες πλάτες του γερά στερεωμένα με σχοινιά μεγάλα σε βάρος και όγκο φορτία, και συγχρόνως να πλέκει κομποσκοίνια και να επικαλείται για την σωτηρία του τον Όνομα του Κυρίου Ιησού.

Δύσκολα τα χρόνια της μικρασιατικής καταστροφής και τής προσφυγιάς και ανάλογα τα του πολέμου του '40 και τής Γερμανικής κατοχής. Δεν εύμοίρισε να μορφωθή, να σπουδάση, και νομίζω πώς ποτέ του δεν έπαιξε σε σχολοαυλές, ούτε κάθισε σε μα­θητικά θρανία. Ή συνδιαγωγή του όμως με πεπειραμένους αγιορείτες πατέρες και ή προσφοίτησίς του σε περιβάλλοντα πνευματικών πατέρων, καθώς και ή κατ' ιδίαν ανάγνωσης και μελέτη ιερών κειμένων και άλλων βοηθητικών βιβλίων, μαζί με την ευκτική διάθεση και την όλη προσπάθειά του τον κατέστησαν καλό, ικανό, ανεπιτήδευτο και αφανή αγιορείτη συμβουλάτορα και χαριτωμένο συνομιλητή. Τον παρεκάλεσα και ερχόταν στην Άθωνιάδα, ώστε από' αυτόν να αγοράζουν οι μαθηταί κομποσκοίνια και για να ακούνε λόγο αγαθό. Χαρούμενος και οικοδομημένος αισθανόμουν κι' εγώ κάθε φορά πού τελείωνα μια συζήτηση μαζί του.

ΒΙΒΛΙΟΓ. ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΔΡΩΜΕΝΑ ΣΤΟΝ ΑΘΩΝΑ.

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΡΟΔΟΣΤΟΛΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ