ΠΑΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓ. ΜΠΙΛΑΛΗΣ (1927-30.11.2010)

Με την ευκαιρία τού 40νθημέρου Μνημόσυνου του (8η Ιανουαρίου 2011, Σάββατο), ό «Ορθόδοξος Τύπος» ζήτησε σύντομο βιογραφικό τού μακαριστού Παύλου Μπιλάλη, Παιδιάτρου, καθότι υπήρξε παλαιός αναγνώστης και φίλος τού «Ο.Τ.».

Ό Π.Μ. γεννήθηκε στα χωριό Μηλιές Ορεινής Ηλείας το 1927 και υπήρξε πρωτότοκος, από 6 επιζήσαντα παιδιά-αδέλφια των ευσεβών γονέων του Γεωργίου και Βασιλικής, τέκνων επίσης πολυτέκνων γονέων. Μάλιστα, ό πρώτος αδελφός τού πατέρα του υπήρξε Ιεροδιδάσκαλος και θεολόγος, Δημήτριος (Μπιλάλης), ύπερπολυτεκνος, καθώς και ό μικρότερος- 8ος αδελφός, ό Κωνσταντίνος, υπήρξε Θεολόγος-Λυκειάρχης.

Ό ίδιος υπήρξε επιμελής μαθητής, αλλά και φοιτητής Ιατρικής, στα δύσκολα χρόνια τής Ίταλογερμανικής Κατοχής και του Εμφυλίου, βοηθούμενος στις σπουδές του ως Ιεροψάλτης μέχρι και τής ειδικότητας του Παιδιάτρου, ενώ συνέχισε ως ισόβιος εθελοντής Ιεροψάλτης των Ενοριών του. Υπήρξε λάτρης τής Βυζαντινής Μουσικής, με διδάσκαλο τον μακαριστό Πρωτοψάλτη Θ. Χατζηθεοδώρου (Ί. Ν. Αγίων Αναργύρων Παναγίου Τάφου-Πλάκας).

Ως Παιδίατρος και αριστούχος διδάκτωρ τής Ιατρικής, αλλά και φίλος των Καθηγητών του (Χωρέμη, Ματσανιώτη, Δοξιάδη κ.ά) συνέχιζε επίσης δεκαετίες παρακολουθών τα «Επισκεπτήρια» τους ως εξωτερικός «επιστημονικός συνεργάτης» του Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία». Έτσι, ανανεώνοντας τις επιστημονικές του γνώσεις, απέκτησε μεγάλη διαγνωστική εμπειρία και έγινε πασίγνωστος στο προάστιο Ηλιούπολη των Αθηνών και γενικά, μεγαλώνοντας δύο γενεών παιδιά επίσης 55 χρόνια (1954-2009)!

Ως οικογενειάρχης, με την σύζυγο του Αφροδίτη (Παυλοπούλου) απέκτησε 4 αγόρια, τα όποια σπούδασε και αξιώθηκε να δει το 1ο και 4ο ως καλλιφώνους Πρωτοψάλτες, ενώ και οι δύο αδελφοί του, ό Ηλίας και ό Νικόλαος, υπήρξαν ευσεβείς και πολύτεκνοι με ιεραποστολική δράση. Μάλιστα ή μικρότερη από τις 3 αδελφές του, ή Πηνελόπη, με πολυετή ιεραποστολική εργασία, έγινε Μοναχή- Μαγδαληνή και Ηγουμένη του Ησυχαστηρίου «Αγία Σκέπη» Δροσιάς Αττικής.

Παράλληλα όμως με την πολυετή προσφορά του ως Παιδιάτρου, ό Π.Μ. ανέπτυξε πολυμερή και πολυετή κοινωνική και εκκλησιαστική δράση στο προάστιο τής Ηλιουπόλεως. Μαζί με τον Ήλιουπολίτη θεολόγο-Γεν. Επιθεωρητή και συγγραφέα Βασ. Χαρώνη ίδρυσαν τον τοπικό Σύλλογο «Πνευματική και Πολιτιστική ΕΣΤΙΑ Ηλιουπόλεως», με Πρόεδρο τον Β. Χαρώνη και Γ. Γραμματέα, Ταμία και τελευταία Πρόεδρο τον ίδιο. Στην «Εστία» αυτή λειτουργούσε και «Σχολή Γονέων», με Ομιλίες και άλλες κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες Ενδεικτικοί για τα προηγούμενα είναι οι λόγοι του Β. Χαρώνη: «Ό Π.Μ. υπήρξε ακέραιος χαρακτήρας, έντιμος και ευγενής προς όλους ελεήμων και φιλάνθρωπος, δραστήριος και κοινωνικός εργάτης και ιεραπόστολος».

Στον κοινωνικό τομέα αξιοσημείωτη είναι ή προσφορά του Π.Μ. ως ιδρυτικού μέλους, Γ. Γραμματέα και Ταμία τής «Ελληνικής Αντικαπνιστικής Εταιρείας», στην οποία τον «επιστράτευσε» ό Καθηγητής του Κων. Δοξιάδης, ως Ιδρυτής και Πρόεδρος της. Ως αντικαπνιστής ό ίδιος ό Π.Μ. φιλοτιμήθηκε να συγγράψει και το σπουδαίο βιβλίο του «Κάπνισμα και υγεία», καλούμενος να κάνει σχετικές ομιλίες σε Σχολεία, Πανεπιστήμια, Συλλόγους και Ραδιοτηλεοπτικά Μέσα, με πολύ απήχηση.

Τέλος, χάρη και στο ίεροψαλτικό του χάρισμα, ως συνειδητός Ελληνορθόδοξος Ενορίτης, αρχικά τής Ενορίας Κοιμήσεως Θεοτόκου, συνέβαλε ουσιαστικά και στην ανέγερση των γειτονικών Ενοριών Αγίας Παρασκευής και Αγίου Παύλου και μάλιστα του μεγαλοπρεπούς Ί. Ναού Αγίων Αναργύρων (Κοσμά και Δαμιανού και των Είκοσι Αγ. Αναργύρων, του ημιυπόγειου). Κατά γενική ομολογία υπήρξε θεμελιωτής και πρωτεργάτης του Ί. Ναού μέχρι τέλους του βίου του.

Αλλά' ενώ ως εγκρατής «έχαιρε άκρας υγείας» ισόβια, στις αρχές του 2009, προσεβλήθη από αιματολογική νόσο, χωρίς πόνους και κατάκλιση, με αποτέλεσμα να υποκύψει την τελευταία εβδομάδα τής ζωής του και να παραδώσει το πνεύμα του στο Δημιουργό του, την 30ή Νοεμβρίου 2010, ενώ προηγουμένως είχε εξομολογηθεί και κοινωνήσει τα Άχραντα Μυστήρια. Μάλιστα πριν περιέλθει σε ολιγόωρο κώμα προσευχόταν επίσης ημίωρο με τα λόγια «Έλα, Χριστέ μου»! Ή έξόδια Ακολουθία έψάλη στον κατάμεστο Ιερό Ναό (του) των Αγίων Αναργύρων από 15 και πλέον Ιερείς και πολυμελή χορό καλλιφώνων Ιεροψαλτών, ενώ πλειάδα Ιερέων και λαϊκών έξεφώνησαν συντόμους έπικηδείους λόγους.

Κατά επιθυμία του ή σορός του μεταφέρθηκε και έτάφηκε στην γενέτειρά του, αφού έψάλη, Τρισάγιο από τούς γείτονες Ιερείς και Αρχιερατική Συγχωρητική Ευχή από τον Θεοφιλέστατο Βοηθό Επίσκοπο Ί. Μητροπόλεως Ηλείας Αθανάσιο (Μπαχό). Αιωνία του ή Μνήμη!

Μ.Ν.Μ