«Λύτρον ψυχής ανδρός ό ίδιος πλούτος» Παρ. ιγ', 8.

Ο Χρήστος Μ., γνωστός με τον παρωνύμιο «παππούς Τάκας», υπήρξε ό μεγαλύτερος Αύριώτης ευεργέτης. Από νέος ξενιτεύτηκε στην Αμερική, όπου με την εργατικότητα και την εξυπνάδα του άνοιξε δικό του κατάστημα με μεγάλη κίνηση. Είχε ως συνεταίρο έναν έμπιστο Ιταλό, τον Δομίνικο, και για υπάλληλους έπαιρνε φτωχά παιδιά από τον χωριό. Γύρισε στην γενέτειρά του με πολλά χρήματα. Αλλά τον πλούτο δεν τον κράτησε για να περνά άνετα αυτός σαν τον πλούσιο του Ευαγγελίου. Ο μπαρμπα-Χρήστος αναδέχθηκε καλός οικονόμος. Απέδειξε έμπρακτα ότι «αγαθός ο πλούτος, ω ουκ εστίν αμαρτία». Δάνειζε σε όλους τούς χωρικούς άτοκα χρήματα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έρχονταν να δανεισθούν, πάντα χωρίς τόκο, και από τα γύρω χωριά, από πολλά μέρη της Θεσσαλίας ακόμη και από την Ήπειρο.

Ήταν μία πραγματική τράπεζα πού δάνειζε άτοκα σε όλους αδιακρίτως. Έτσι διευκόλυνε και βοηθούσε τούς φτωχούς σε κείνα τα δύσκολα χρόνια. Επί πλέον πλήρωνε με δικά του έξοδα μαστόρους και έφτιαχναν δρόμους και καλντερίμια στο χωριό. Έντυνε φτωχά παιδιά και προίκιζε ορφανά κορίτσια. Δώρισε τον οικόπεδο όπου κτίστηκε τον καινούριο σχολείο, καθώς και άλλο οικόπεδο 14 στρεμμάτων και ένα χωράφι, τα λεγόμενα σχολικά, για να έχει έσοδα και πόρους τον σχολείο. Γι' αυτό στην κηδεία του προπέμφθηκε τιμητικά από ολόκληρο τον σχολείο. Εις ένδειξη ευγνωμοσύνης κατέθεσαν στεφάνι στον τάφο του αοιδίμου ευεργέτου και ανήρτησαν την φωτογραφία του στο σχολείο.

Ό μπάρμπα-Χρήστος δεν απέκτησε παιδιά. Υιοθέτησε τον ανιψιό του Ιωάννη και του άφησε διαθήκη να δίδη κάθε χρόνο μία ποσότητα σιταριού στην Εκκλησία. Όσο ζούσε ό ίδιος βοηθούσε την Εκκλησία αθόρυβα. Επιθυμούσε ό εγγονός του να γίνει γιατρός για να εξετάζει δωρεάν τούς αρρώστους του χωριού.

Ό μπάρμπα-Χρήστος δεν προσπάθησε να αύξηση τον πλούτο του τοκίζοντας τα χρήματά του, αγοράζοντας ακίνητα και κάνοντας επιχειρήσεις, αλλά να βοηθήσει τούς φτωχούς. Λόγω των τότε δύσκολων καταστάσεων έχασε τα χρήματά του, πτώχευσε και αντιμετώπισε αγόγγυστα τις δυσκολίες μέχρι τον τέλος τής ζωής του.

Τα καλά έργα μένουν και αμείβονται από τον Θεό. Ό μπάρμπα-Χρήστος «τας αμαρτίας του ελύτρώσε ενώ οίκτιρμοίς πενήτων» ΔΑΝΙΗΛ Δ,24. Έχει την ευγνωμοσύνη του χωριού και τον σχώριο (ευχή συγχωρητική) από τούς ανθρώπους πού βοήθησε. Κατά τον ψαλμικό «σκόρπισεν, έδωκε τοις πένησιν, ή δικαιο­σύνη αυτού μένει εις τον αιώνα».ΨΑΛΜΟΣ ΡΙΑ , 9.

ΒΙΒΛ. ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ.