Κύριε Ιησού Χριστέ, Σωτήρα μου, βρέξε στην καρδιά μου τη δροσιά της χάρης σου, κι ας ποτίσει εκείνη το νου μου κι ας τον στολίσει με τ' άνθη της κατανύξεως, της ταπεινώσεως, της αγάπης και της υπομονής.
Μα γιατί τα λέω τούτα, αφού βλέπω την προσευχή μου να είναι πολύ αδύνατη, ενώ οι αμαρτίες μου δυνατές και μεγάλες; Ωστόσο, οι αμαρτίες μου με πνίγουν και οι αρρώστιες μου με αναγκάζουν να κράζω προς εσένα,. Εσύ, πού άνοιξες τα μάτια του τυφλού, άνοιξε κ' εμένα τα μάτια του νου μου, για να βλέπω πάντοτε την ωραιότητα σον εσύ, πού άνοιξες το στόμα της όνου του Βαλαάμ, άνοιξέ μου κ' εμένα το στόμα, για να υμνώ τη δόξα και τη Χάρη σου.
Εσύ, πού έβαλες σύνορα στην θάλασσα με το λόγο της προσταγής σου, βάλε με τη χάρη σου σύνορο και στην καρδιά μου, για να μη γέρνει δεξιά ή αριστερά, παρά ν' ακολουθεί σταθερά τις εντολές σου. Εσύ, πού έδωκες έχει στην έρημο νερό σ' ένα λαό απείθαρχο και αντιρρησία, δός μου σε παρακαλώ κατάνυξη καθώς και δάκρυα στα μάτια μου, για να θρηνώ μέρα και νύχτα για όλη τη ζωή μου, με καθαρή καρδιά, αγάπης και ταπείνωση.
Ας φτάσει ως τα πόδια σου ή δέησή μου, Κύριε, και χάρισέ μου λίγο απείθαρχο' το σπόρο τον άγιο της χάρης σου, για να σου προσφέρω κ' εγώ με τη σειρά μου ότι θερίσω από κατάνυξη». Ας είσαι δοξασμένος ό δοτήρας και σωτήρας μου, πού μου δίνεις για να σου άντιπροσφέρω.
Εισάκουσε, Κύριε, την προσευχή του δούλου σου, με τις πρεσβείες όλων των Αγίων σου, τώρα πού σου προσφέρω τούτη την ικεσία και εξομολόγηση. Αμάρτησα εμπρός στις ουράνιες δυνάμεις και ενώπιων σου, Κύριε και Θεέ μου Παντοκράτορα, και δεν είμαι άξιος να ονομάζομαι γιός σου, μήτε να σηκώσω τα μάτια μου και ν' αντικρύσω το ύψος τ' ουρανού, εξαιτίας των πολλών αμαρτιών μου, κι ούτε να πάρω το ένδοξο και πανάγιον όνομά σου στα βέβηλα κι αμαρτωλά τα χείλη μου. Έκαμα πια τον εαυτό μου ανάξιο να βλέπει τον ουρανό και να πατάει τη γη, εξοργίζοντας τον πανάγαθο Δεσπότη μου Χριστό.
Γι' αυτό, Κύριέ μου, σε ικετεύω, να μη με αποδιώξεις από μπρός σου, μήτε κ' εσύ να πάρεις το πρόσωπο σου από πάνω μου, για να μη χαθώ πέρα για πέρα. Διότι, αν ως τώρα δεν με είχε βοηθήσει ή χάρη σου, εγώ θα είχα σίγουρα χαθεί, και τώρα θα ήμουν σα να μην υπάρχω καθόλου. Γιατί από τότε πού σ' εγκατέλειψα, δεν μου ήρθε ούτε μια μέρα καλή στην ζωή μου- άλλωστε, και ή μέρα πού μας φαίνεται καλή, άλλα είναι γεμάτη αμαρτίες, καταντά να βρίσκεται, στο τέλος, κι από τις πικρές ημέρες ακόμη πιο πικρή.
Κι αναγκάζουν αυτή ή χάρη σου δεν έρθει τώρα σε βοήθειά μου, εγώ θα καταντήσω πάλι σα να μην υπάρχω. Για όλους αυτούς τούς λόγους, ελπίζω βεβαίως, πώς θα με δυναμώσεις με τη χάρη σου, Κύριε ό Θεός μου, για να φροντίσω από δω και μπρός για τη σωτηρία μου γι' αυτό και σου προσπέφτω και σε παρακαλώ.
Πρόστρεξε και βοήθησέ με, πού έχω χάσει το δρόμο της δικαιοσύνης βρέξε πάνω μου απείθαρχο' τη δροσιά του πλήθους των οικτίρμων σου, όπως στον άσωτον υιό, γιατί έχω καταντροπιάσει τη ζωή μου ολόκληρη, και σκόρπισα όλο τον πλούτο της χάρης σου ελέησε με, Θεέ μου, και μη θυμηθείς τις κακίες πού διέπραξα στην διάρκεια του φαύλου βίου μου. Λυπήσου με, όπως άλλοτε λυπήθηκες την Πόρνη, τον Τελώνη και το Ληστή γιατί αυτοί, όταν ζούσαν στην γη, είχαν απείθαρχο' όλους απελπιστεί- εσύ, όμως, Κύριε, τούς πήρες κοντά σου και τους έβαλες να κατοικήσουν στον παράδεισο.
Δέξου, λοιπόν, κ' εμένα τον πανάθλιο δούλο σου και πρόσδεξε την μετάνοιά μου. Γιατί κ' εγώ απελπίστηκα και περιφρονήθηκα από όλους. Εσύ, όμως, ήρθες να καλέσεις όχι τούς δικαίους, μα τούς αμαρτωλούς σε μετάνοια. Και σε σένα πρέπει δόξα, εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.