Αδολεσχία ευχής και Ψαλτηρίου

Υπάρχουν πολλοί λαϊκοί ανεβασμένοι πνευματικά και πολύ προχωρημένοι στην νοερά προσευχή. Κάποιος είχε φθάσει σε κατάσταση να λέγει την ευχή και στον ύπνο του. Τον άκουγαν οι άνθρωποι του σπιτιού του, ενώ κοιμόταν, να ψιθυρίζει και την ευχή.

Στο Ηράκλειο Κρήτης ζούσαν μέχρι τον 1979 δύο ευλογημένες ψυχές, ένα ζεύγος ηλικιωμένων, ό Αντώνιος και ή Μαρία. Δεν είχαν αποκτήσει τέκνα, ήταν όμως πραγματικοί χριστιανοί, άνθρωποι του Θεού. Τηρούσαν με ακρίβεια τις εντολές του Θεού και ασκούσαν με επίγνωση την νοερά προσευχή.

Το κομποσκοίνι είχε λειώσει στα χέρια τους από την χρήση. Επί τριάντα χρόνια συνεχώς επαναλάμβαναν την ευχή, τον «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Είχαν αποκτήσει καλή πνευματική κατάσταση. Όταν μιλούσαν ένιωθες ότι ή ευχή τους δεν σταματούσε, ήταν απορροφημένοι από την νοερά τους εργασία. Τα λόγια τους ήταν λίγα και μιλούσαν σαν να αφαιρούνταν από την πραγματικότητα, διότι ό νους τους και ή καρδιά τους ήταν ενωμένα με τον Θεό. Δόξαζαν τον Θεό για όλα και μετέδιδαν ειρήνη, ανάπαυση και ευλογία.

Ό Χρήστος Παρώνης, «ό Αναγνώστης» από την Πεύκη Καλαμπάκας ήταν πολύ ευλαβής, φιλακόλουθος και έψαλλε στην Εκκλησία ως δεξιός ψάλτης. Ακολουθούσε κατά γράμμα τον Τυπικό των ακολουθιών, από τις όποιες δεν παρέλειπε τίποτε. Κάθε μέρα συμμετείχε στις ακολουθίες. Ακόμη και όταν ήταν στο χωράφι, κάθε φορά πού άκουγε την καμπάνα, σταματούσε την εργασία και πήγαινε στην Εκκλησία. Όταν δεν υπήρχε ιερέας, διάβαζε μόνος του όλες τις ακολουθίες στο σπίτι του. Συχνά έβγαινε έξω από τον χωριό σ' ένα ύψωμα, όπου έψελνε, προσευχόταν και κοιμόταν εκεί. Διάβαζε βίους Άγιων, πατερικά βιβλία, κυρίως τον άγιο Συμεών Θεσσαλονίκης, αλλά περισσότερο από' όλα τον ανέπαυε ή ανάγνωση τού Ψαλτηρίου. Από την πολλή μελέτη τον είχε αποστηθίσει ολόκληρο. Όταν κάποιος πέθαινε στο χωριό ό Χρήστος πήγαινε και σε τρεις-τέσσερις ώρες του διάβαζε ολόκληρο τον Ψαλτήρι.

ΒΙΒΛ. ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ.