ΤΗ Δ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ισιδώρου τού Πηλουσιώτου.

Θεωρίαις καί πράξεσι, πρός Θεόν ανυψούμενος, διά βίου Πάνσοφε διετέλεσας, τής θεωρίας επίβασιν, τήν πράξιν πηξάμενος, καί σοφώς τών ορεκτών, αγαπήσας τό έσχατον, ού γενόμενος, εφέσεως έστης μακαρίου, αξιούμενος νύν τέλους, καί τρισηλίου ελλάμψεως.

Τή πλημμύρα τής χάριτος, καί τοίς όμβροις τών λόγων σου, καταρδεύεις άπαντας τούς θεόφρονας, τής ανωτάτω σοφίας γάρ, κρατήρι τό στόμα σου, επιθείς ως εκ πηγής, δαψιλώς σύ εξήντλησας, καί διέδωκας, πανταχού τάς ακτίνας τών δογμάτων, επιστέλλων καί διδάσκων, καί νουθετών αξιάγαστε.

Βίβλος γνώσεως διδασκαλίας, πλούτω πίστεως συντεταγμένη, τώ πανάγνω ανεδείχθης εν Πνεύματι, ανακαλύπτων τά θεία τοίς χρήζουσι, καί τήν ζωήν θησαυρίζων τοίς θέλουσι, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ.

ΣΤΟΝ ΣΕΡΗΝΟ

Τι σημαίνει ή ρήση, «Εκεί πού είναι το πτώμα, εκεί θα μαζευτούν και οι αετοί».

ΜΑΤΘ. 24,28

Επειδή ό Δημιουργός και Δεσπότης μας χάρισε χώρο για να ζούμε καλά την κατοικία της Εδέμ, και εμείς διωχθήκαμε από αυτήν εξαιτίας της χαλαρότητας της διάθεσής μας και της πονηρίας του πλάνου και ριχθήκαμε σε γη με πολλούς κόπους και κατοικία γεμάτη θλίψη, αυτούς από εμάς πού πάλι έβγαλαν φτερά και, εγκαταλείποντας την ζωή πού αγαπά τα χαμηλά, πλησίασαν προς το ύψος της ουράνιας ζωής, ό γεμάτος αγαθότητα Χριστός υποσχέθηκε ότι θα τούς μαζέψει σε εκείνο τον τόπο. Αυτό λοιπόν σημαίνει εκείνο πού ρώτησες· «Εκεί πού είναι το πτώμα, εκεί θα μαζευτούν και οι αετοί». Εκεί πού βρίσκεται, λέγει, αυτό πού χάσαμε εξαιτίας της ακράτειας μας να γευτούμε τον απαγορευμένο καρπό, εκεί κατορθώνεται και ή νίκη με την νηστεία και την εγκράτεια πού καλλιέργησε ή φύση.

ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΠΕΤΡΟ

Στη ρήση, «Εκείνη την νύχτα θα είναι δύο οι γυναίκες πού θα αλέθουν»

ΜΑΤΘ. 24,21

Οι προθέσεις των ανθρώπων κρίνονται από τα τάγματα των αγγέλων και από τον χορό των αποστόλων. Γιατί από τα πρώτα απομακρύνθηκε ό αρχηγός τους, και από τούς δεύτερους ό προδότης. Το ίδιο ακριβώς θα βρεις να συμβαίνει και στην περίπτωση αύτη. Άλλοι προφυλάσσονται με την αυστηρότητα και την αγρυπνία, και άλλοι καταστρέφονται με την οκνηρία και την αμέλεια. Από' αυτούς οι πρώτοι παραλαμβάνονται, και οι δεύτεροι αφήνονται, όταν ό Κύριος έρχεται με τη δόξα του.

ΣΤΟΝ ΣΥΝΟΔΙΟ

Για την ανάσταση.

Αν ό Θεός μπορεί από το μηδέν να δημιουργήσει τις υπάρξεις πού θέλει, πόσο μάλλον μπορεί από αυτά πού υπάρχουν να ανακαινίσει τα σώματα πού δημιουργήθηκαν και ξαναγύρισαν στη γη; Το ότι βέβαια υπάρχει ανάσταση και το πώς θα γίνει αυτή, θα σου το διδάξει το μυστήριο των σπόρων πού σπείροντα και ή ανάπτυξη όλων των φυτών, τα όποια το χειμώνα πεθαίνουν και την άνοιξη επανέρχονται στη ζωή.

ΣΤΟΝ ΠΕΤΡΟ

Για τις δύο γυναίκες πού θα αλέθουν.

Επειδή ζήτησες να μάθεις και το νόημα του χωρίου πού συνδέεται με το προηγούμενο, δηλαδή του, «Θα βρίσκονται στον μύλο δύο γυναίκες πού θα αλέθουν ή μία παραλαμβάνεται και ή άλλη αφήνεται» άκου· Ώς μύλο θεώρησε την άστατη περιφερική κίνηση της παρούσας ζωής, πού περνάει γρήγορα από μπροστά μας και παρόμοια με την ταχύτητα του μύλου μεταβάλλει τα πράγματα. Ώς δύο γυναίκες πού αλέθουν θεώρησε τις διαφορές ως προς τον τρόπο ζωής σ^` ένα πράγμα ή μία τάξη, όπως για παράδειγμα ως προς την άσκηση ή την παρθενία ή την εγκράτεια ή την σωφροσύνη, ή την φιλοξενία ή την πίστη, πού ασκείται βέβαια από πολλούς, όχι όμως με την ίδια διάθεση. Γιατί άλλοι ασκούν και κατορθώνουν τις αρετές με στόχο την μελλοντική αμοιβή, ενώ άλλοι τις εκτελούν για λόγους επίδειξης, και με τούς εδώ επαίνους λαμβάνουν πλήρως τον μισθό και αφήνονται στον μύλο, ενώ οι άλλοι παραλαμβάνονται για να τον λάβουν στον ουρανό.

ΣΤΟΝ ΔΙΑΚΟΝΟ ΕΥΤΟΝΙΟ

Για τις δέκα παρθένες.

ΜΑΤΘ.25,1-13

Ή παραβολή των δέκα παρθένων δείχνει την διαφορά των διαθέσεων και των τρόπων ζωής. Γιατί όλες ήταν παρθένες, αλλά δεν φρόντιζαν όλες με τον ίδιο τρόπο και για τις άλλες αρετές, αφού νόμισαν ότι μόνον ή παρθενία ήταν αρκετή για την είσοδο στη βασιλεία. Ή απροσωπόληπτη όμως κρίση έδειξε ότι ή παρθενία δεν ωφελεί καθόλου, εάν απουσιάζουν τα κακοπαθήματα. Γιατί λέγει^- «Όλη ή δόξα της θυγατέρας του βασιλιά είναι τα πολυποίκιλα στολίδια της». ΨΑΛΜΟΣ 44,14 Πρέπει δηλαδή, λέγει, να είναι στολισμένη με τα χρυσά κρόσσια όλων των αρετών. Γιατί, αν κάποιος ασκείται την παρθενία και υπερηφανεύεται γι' αυτό, χάνει το μεγαλύτερο κατόρθωμα της ταπείνωσης. Καθόσον δεν έχει γραφεί, ότι θα υψωθεί εκείνος πού ασκείται την παρθενία, άλλ' «εκείνος πού ταπεινώνει τον εαυτό του». ΜΑΤΘ. 23,12

287.-

ΣΤΟΝ ΚΟΜΗ ΕΡΜΙΝΟ

Για εκείνον πού του εμπιστεύτηκε ό Κύριος τα πέντε τάλαντα.

Ή ανθρώπινη φύση έχει μέσα της όλα τα χαρίσματα, τα όποια πήρε από τον Θεό, και από όλες οι αισθήσεις της πηγάζει ή διάκριση των καλών. Όποιος λοιπόν πράττει σωστά και διδάσκει με τα έργα του, διπλασίασε τα πέντε τάλαντα και παίρνει την εντολή να κυβερνήσει σε πέντε πόλεις, σε σκηνές και κατοικίες του Θεού, και όχι μόνο σε σκηνές. ΜΑΤΘ. 25,32-33 Γιατί ό ένας θα τοποθετηθεί σε μία, ενώ ό άλλος σε πολλές, ό καθένας ανάλογα με την εργασία του.

ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ

Στο χωρίο^- «Και θα τοποθετήσει τα πρόβατα στα δεξιά του και τα ερίφια στα αριστερά του».

Το πράο και ήμερο πρόβατο, πού μας είναι χρήσιμο για τα ρούχα και τα σκεπάσματα, ό θείος λόγος λέγει, ότι θα τοποθετηθεί στα δεξιά του Θεού, ενώ το σκληρό, παμφάγο και άγριο ερίφια (κατσίκι) θα ριχθεί στα αριστερά του. Με αυτά υποδηλώνει τους εδώ ανάλογους τρόπους ζωής, οι όποιοι κληρώνονται την κατάλληλη για τον εαυτό τους κατάσταση. Αφού λοιπόν μισήσουμε και αποφύγουμε τη μία, ας κρατήσουμε σφιχτά την άλλη.

ΣΤΟΝ ΕΥΛΟΓΙΟ

Για την αποφυγή του ποτηριού.

ΜΑΤΘ. 26,39

Επειδή ό Λόγος του Θεού έγινε αληθινά άνθρωπος, αληθινά εκπλήρωσε όλα όσα ανήκουν στους ανθρώπους. Έτσι λοιπόν και κατά τον καιρό του πάθους ζητεί να αποφύγει το ποτήριο, δείχνοντας ότι δεν πρέπει να ορμούμε εκούσια στους κινδύνους, άλλ' όταν έρχονται να τούς υπομένουμε με καρτερία. Για αυτό, όταν σχεδιαζόταν ή σταύρωση, ζητούσε να την αποφύγει, όταν όμως αποφασίστηκε, παίρνοντας τον σταυρό στους ώμους του, προχώρησε στη σταύρωσή του με την θέληση του ως νικητής.

ΒΙΒΛ. ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ.

ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ,