Τή αυτή ημέρα, μνείαν επιτελούμεν πάντων τών εν ασκήσει λαμψάντων αγίων Ανδρών τε καί Γυναικών.

Τών Ασωμάτων σου Χριστέ, καί τού Προδρόμου, τών Μαθητών, τών Προφητών, καί τών Μαρτύρων, τών Αγίων απάντων τε, καί τών Οσίων, πρεσβείαις τής απειράνδρου καί αγαθής, Μητρός σου, εκδυσωπούμενος, δός ημίν, τώ φωτί σου πορεύεσθαι, καί καταξίωσον ημάς, τυχείν τής Βασιλείας σου, διά σπλάγχνα ελέους σου.

Χαίροις Μοναστών ο αρχηγός, Αντώνιε πανένδοξε, Αμμούν ο θεοφόρος, τό τής νηστείας κλέος,

Αρσένιε Αγγελε, κράτος τής ησυχίας, καί Αμμωνάς ο πνευματοφόρος.

Τέρπου σκεύος όντως τού Θεού, Αγάθων ιερόψυχε, Αχιλλά καί Αμώη, τά άνθη τής ερήμου,

Ανούβ, καί Αλώνιε, Αμοναθά, καί Άνθιμε, τών αρετών φαιδροί μαργαρίται.

Λύχνοι διακρίσεως ημίν, υμνείσθω Άρης σήμερον, καί Απολλώς ο μέγας, υπακοής δέ φώτα, Αθρέ

καί Ακάκιος, τούτοις καί Αββακύρης, συνεκλάμπει, ως τις εωσφόρος.

Όρος πολιτείας υψηλής, ανέφανεν Αυξέντιος, αθλητής δέ αγνείας, Αβράμιος, ο μέγας, μεθ' ών

Αφροδίσιος, στύλος τής εγκρατείας ανεδείχθη, σύν Αθηνοδώρω.

Λάμπει ως αστήρ εν ουρανώ, εν ασκηταίς Αμμώνιος καί ο θείος Ανίνας, αυγάζει δέ σύν τούτοις,

καί ο μέγας Αντίοχος, Αγαπητός ο πάνυ, είς τις άλλος, σύν τούτοις αυγάζει.

Ύμνοις ευφημούμεν ιεροίς, τόν μέγαν Αθανάσιον, τόν εν τώ όρει λαμπρώς, ασκήσαντα τού 'Αθω,

φωστήρα τόν μέγιστον πάσης τής οικουμένης, ού πρεσβείαις σωζόμεθα πάντες.

Βίοις θεοπνεύστοις αληθώς, Παράδεισος εδείχθητε, τής Εκκλησίας σοφοί μακάριοι Πατέρες, οί

πάντες κατ' όνομα, υπέρ ημών πρεσβείαν, τώ Κυρίω ποιείτε απαύστως.

Μέγας Βησσαρίων, πτηνών τόν βίον ζών, άλλος Άγγελος, νέος Ιώβ πάλιν, ο στερρός Βενιαμίν,

αλλά καί Βιτάλιος λαμπτήρ, πόρνας σώζων Θεώ, Βυτίμιος δέ ο θείος, καί ο κλεινός Βαβύλας, σύν

τούτοις υμνείσθωσαν.

Ύψει πολιτείας, ουράνιος γέγονας ώ Βενέδικτε, οίκος δέ σοφίας, ο ποιμήν Βασιανός, αλλά καί Βασίλειός τις, ήρε στέφανον υπακοής, τώ τάφω γάρ ζών οικήσας, διαδείκνυσιν ημίν υπακοής τό λαμπρόν.

Ύμνος Γελασίω, ούτος αοίδιμος βασιλεύς παθών, αίνος Γερασίμω, ώ δεδούλευκεν ο θήρ, είκε γάρ αυτώ, δι' αρετής τελειότητα, δόξα καί Γερμανώ, τώ πατρί, σύν Γαϊω τώ σοφώ θεραπευτή τού Χριστού.

Δαυϊδ Θεσσαλονίκης, γέρας καί καύχημα, ο θεόληπτος Δανιήλ, αινείσθω ο εν θαύμασι πολύς, έργω δέ καί λόγω Δανιήλ ο τής Σκήτεως Δίός τε καί Δάλματος, αρχηγοί τών μοναστών, έρεισμα πίστεως.

Τιμάσθω Ευθύμιος, ο φανώτατος αστήρ, ο εωσφόρος Eλλάδιος, Εφραίμ ο θεόπνευστος, συν Ευλογίω τώ πάνυ, οι έργοις καί θαύμασιν, αστράψαντες τοίς πέρασιν.

Υμνείσθω εν άσμασι, Ζωσιμάς ο θαυμαστός, καί Ζαχαρίας ο πάντιμος, καί Ζήνων, καί Ζώϊλος, Ησαϊας ο μέγας, Ηλίας ο ένδοξος, σύν τούτοις γεραιρέσθωσαν.

Τής Θέρμης Θεόδωρον, τόν πανάγαστον υμνώ, καί τού Εννάτου τόν πάνυμνον, μεθ' ών καί Θεόδουλον, σύν Θεωνά αναμέλπω, τιμώ τόν θεσπέσιον, καί μέγαν Θεοδόσιον.

Αινείσθω Θεόκτιστος, ο πανάριστος ποιμήν, καί ο υψίνους Θαλάσσιος, ο μέγας Θεόδωρος, ο κληθείς Συκεώτης, σημείοις καί τέρασι, φανείς επί τής γής υψηλός.

Αστέρες ανίσχουσιν, άλλοι πάλαι παμφαείς, ο κολοβός Ιωάννης, σύν τοίς εν τή κλίμακι, τρισί φαεσφόροις, σύν πλείοσιν άλλοις τε, ενδόξως καταλάμποντες.

Λαμπτήρ κοσμοφανής, ο θείος Ιλαρίων, όρος γνωστικόν, ο μέγας Ιουστίνος, μεθ' ών Ιέραξ τιμάσθω, καί Ιβηστίων, οι αριστόκλεοι, σύν τώ Ιωσήφ.

Καί Ιερεμίας, ήστραψε τώ βίω, ώφθη δέ καί σθένος μέγα ισχυρίων, μεθ' ών πυρσεύει Καρίων, Κόπρης καί Κάστωρ, Κασσιανός δέ δι' αμφοίν παγκαλλής.

Άγαμαι Καλλίστου, τάς χρηστολογίας, αινώ τάς Λαυρεντίου αγαθοεργίας, τήν ευπραξίαν Λογγίνου διαφημίζω, καταγεραίρω τάς τού Λώτ αρετάς.

Λεόντιον υμνώ, βυθόν θεολογίας, Μάξιμον δέ μέλπω, πέλαγος δογμάτων, Μαρκιανόν εγκαλλώπισμά τε, καί Μάρκον, τόν ευπειθή καί, τόν θεάκουστον.

Γέρας αρετών, Μακάριος ο μέγας, ο Πολιτικός δέ χρήμα ευσεβείας, ανακηρύττεται τούτοις Μάρκος ο πάνυ, σύν Δαλματώη, ο αιθίοψ Μωσής.

Μαρτινιανού, καί Μάλχου μεγαλύνω τούς υπέρ αγνείας δρόμους τε καί άθλους, τό ευπραγές δέ Μαρκέλλου τού ποιμενάρχου, τιμώ καί Μίλλην τόν νεκρέγερτον.

Τού εν Εδέμ Παραδείσου, δεύτε ίδωμεν άνθη αείζωα, τά θεοβλαστούργητα, Πατέρων σπουδάσματα, ών υπάρχει μόνος γεωργός ο Κύριος.

Νείλου τοίς ρείθροις τών λόγων, καταρδεύεται πάσα, νοερά ψυχή, Ναυκρατίου Νίκωνος, τοίς βίοις λαμπρύνεται, σύν Ναθαναήλ δέ, καί Νισθένωρ τέρπει αυτήν.

Ο Ξενοφών σύν υιέσιν, αρεταίς απαστράπτων, φωτίζει ημάς, μέγας δέ Ορσήσιος, υπέρ δέ Ονούφριος, τόν Ποιμένα δέ, τίς αξιολογήσει βροτών.

Παμβώ καί πράξει καί λόγω, μακαριζέσθω αξίως, ως υψηλός, είργων δέ τούς δαίμονας Πούπλιος ο ένδοξος, δοξαζέσθω ίσα, ο λαμπρός Πιννούφριος.

Αξιοχρέως τιμάσθω, ο περίδοξος όντως Παφνούτιος, Πίωρ, Πατερμούθιος Παύλος ο απλούστατος, Πιτυρούν ο μέγας καί Πατέρων έξοχος.

Λαμπρώς εγκωμιαζέσθω, ο φωστήρων φωστήρ, ο Παχώμιος, Παλάμων ο σύναθλος, ο θείος Πετρώνιος, Πασσαρίων σύν τούτοις, θείαις εξυμνείσθω ωδαίς.

Ραβουλάς ο θαυμάσιος, καί Ρούφος ομού, καί Σισώης άμα ο ισάγγελος ανευφημείσθω, μεθ' ών ο θείος Σέριδος, καί Σιλουανός.

Ουρανός τετραφώστηρος, εφάνη εν γή, η δίς δύο αύτη, Συμεώνιος ομωνυμία, οί εν τοίς στύλοις τρείς εισι, καί είς ο Σαλός.

Μέσον άστρων ως ήλιος, ών ήν αρχηγός, ο ηγιασμένος Σάββας ήστραψε, μεθ' όν αυγάζει καί Σεραπίων, πράξεσι, σύν τώ Σιλβανώ.

Σαρματάς καί Τιμόθεος, Τιθόης ομού, σύν Υπερεχίω, καί Φαρμούθιος, Φωκάς, Χαρίτων, Χαιρήμων, Ψόης υμνείσθω, καί Ώρ ο σοφός.

Η αγία καί ένδοξος, Πατέρων πληθύς, η μνημονευθείσα, καί ανώνυμος, ρύσαι κινδύνων, τούς πόθω τά μνημόσυνα τελούντας υμών.

Η χρηστοφόρος Βρυαίνη, σύν τή θεία Φεβρωνία τιμάσθω, καί Θωμαϊδι, καί Ιερεία, καί Πλατωνίς δέ άδεται, σύν αυταίς καί Μελανθία πιστώς.

Ταίς αγγελόφροσιν αίνος Ευπραξίαις, σύν δυσί θεοδώραις, Αναστασίαις ταίς πανολβίαις, ύμνος καί δόξα άπαυστος, θαυμαστώς λατρευσάσαις Θεώ.

Η Αιγυπτία Μαρία, φώς εν κόσμω, καί η Μαρίνος κληθείσα, άστρον ώφθη τή οικουμένη, η Ευφροσύνη ήλιος, αρεταίς απαστράπτουσα.

Πυρσοφαής Θεοδούλη καί εν ασκήσει, σύν ταύτη αυγάζει, Θεοδότη καί Ιουλίττα, καί συνεκλάμπει πράξεσιν, Ισιδώρα η πανόλβιος.

Η ουρανόφρων Μαρίνη νύν τιμάσθω, σύν τή μεγάλη Ματρώνη, Συγκλητική δέ καί η Σάρρα, σύν τή Ιούστη άσμασιν, ως σοφαί ανυμνείσθωσαν.

Πελαγία ο Αγγελος Κυρίου, Ταϊσία, ο λύχνος τής μετανοίας, συναδέσθω, καί είτις άλλη, έλαμψε Γυναικών εν ασκήσει.

Τούς ποιμένας, καί σοφούς Διδασκάλους, Ιεράρχας, Χριστού τής Εκκλησίας, σύν τοίς Οσίοις, πάντες ανυμνήσωμεν, Κύριον υμνούντες, καί υπερυψούντες, εις πάντας τούς αιώνας.

Κατά χρέος, Βασίλειος ο μέγας, καί σύν τούτω, ο πολύαθλος όντως, υμνείσθω Αθανάσιος εν άσμασι, μετά Γρηγορίου, τού θεολογίαις, εξάρχοντος απάντων.

Ιωάννην, τό χρυσορρήμον στόμα, σύν Κυρίλλοις, τοίς θεοσόφοις στύλοις, δοξάσωμεν ωσαύτως καί Ησύχιον, άλλον θεολόγον, σύν τώ θεηγόρω, καί θείω Μελετίω.

Γρηγορίω, δόξα τών Νυσσαέων, σύν τοίς δύω, θαυματουργοίς Πατράσι, καί ο σοφός τά θεία Επιφάνιος, σύν Αμφιλοχίω, τώ λαμπρώ φωστήρι, υμνείσθω εις αιώνας.

Μητροφάνην, τών Ιερέων κλέος, σύν Νεκταρίω Αττικώ Γενναδίω, μεθ' ών καί Ανατόλιον υμνήσωμεν, τούς ζωολαμπτήρας, άμα Ευσεβείω καί Πρόκλω τοίς πανσόφοις.

Νικολάω, τώ ιεροκηρύκω, Σωφρονίω, τώ όντως μελιγλώττω, σύν Ευλαλίω άδω καί Διάδοχον, άμα Ευσταθίω, Ιουβεναλίω, τοίς πατροκορυφαίοις.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα.

Τίς τήν παρρησίαν, ερεύξεται Αμβροσίου; τού Ιεροθέου δέ, πώς τήν σοφίαν εξείποι; καί Αλεξάνδρων τών θεοσόφων Πατέρων, τήν υπέρ τής πίστεως στερρότητα;

Φαίδιμος ο θείος, Σπυρίδων ο θεοφόρος, σύν τώ Αντιπάτρω, Παμβώ, Παλλαδίω, καί Νόννω, Ιερωνύμω, καί Γερμανώ τώ παντίμω, ως θεοφωστήρες ανυμνείσθωσαν.

Ο πολύς τά θεία, Διονύσιος τιμάσθω, ως τών ουρανίων μύστης, ο πολύαθλος Κλήμης, Φλαβιανός τε, καί Παύλος ο μέγας, τής ομολογίας οι προκήρυκες.

Μιχαήλ Συνάδων, υμνείσθω συν Ταρασίω, Νικηφόρος αύθις, σύν Θεοδώρω τώ πάνυ, καί Θεοφάνης, ο Ιερώνυμος όντως, οι υπασπισταί τών χαρακτήρων Χριστού.

Πέτρος καί Ιγνάτιος, οι όντως θεοφόροι, ως Χριστού απόστολοι, καί ιερόαθλοι όντες, ανυμνείσθωσαν άμα σύν Πολυκάρπω, καί Κυπριανώ τώ χριστομάρτυρι.

Όσιοι Πατέρες, καί Ιεράρχαι Κυρίου, σύν Ιερομάρτυσι, καί Γυναιξίν αγίαις, ονομαστοί καί ανώνυμοι πάντες, εύξασθε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.