Εὐλογημένη συνάντηση.

ΙΕ΄ Κυρ. Λκ. (Λκ 19,1-10),

Ὁ Ζακχαῖος ἐκδηλώνει ἔντονη ἐσωτερικὴ παρόρμηση νὰ δεῖ τὸν Κύριο ἐξ ἀποστάσεως, ἀλλ’ ὁ Κύριος ἀνέλπιστα ξεπερνάει τὶς προσδοκίες του· τοῦ γνωρίζεται ἀπὸ κοντά, προσωπικά, σωτήρια. Ἕνα βῆμα κάνει ἐκεῖνος πρὸς τὸ Χριστό, δέκα κάνει ὁ Χριστὸς πρὸς αὐτόν. Ἂς εἶναι τελώνης καὶ ἀρχιτελώνης καὶ «λῃστής», βουτηγμένος στὴν ἀδικία, στὴν αἰσχροκέρδεια καὶ στὸ αἷμα. Ἀρκεῖ ποὺ ἔδειξε ἐνδιαφέρον. Ποῦ εἶπε τὸ «ναί». Τὰ ὑ­πόλοιπα γιὰ τὴ σωτηρία του τὰ φροντίζει Ἐκεῖνος. Καὶ τὸν τόπο (συκο­μο­ρέα) καὶ τὸν τρόπο («Ζακχαῖε... σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι») καὶ τὸ χρόνο («Καὶ εἰσελθὼν διήρχετο τὴν ᾿Ιεριχῶ» – σκόπιμη δι­έ­λευση).

Δὲν ἀποκλείεται σὲ μία τέτοια συνάντηση νὰ ὑπάρξουν καὶ δυσκολίες φυσικές (κοντὸ ἀνάστημα, κοσμοσυρροή), ἠθικές (ἁμαρτωλότητα), κοι­νω­νι­κές (γογγυσμὸς πλήθους γιὰ τὴν ἐπιλογὴ τοῦ Χριστοῦ νὰ μείνει στὸ σπίτι του). Αὐτὲς ὅμως δὲν ἀνακόπτουν τὴν ὁρμὴ τοῦ Ζακχαίου. Ὅλες τὶς δυσ­κολίες τὶς παραμερίζει ὁ Ζακχαῖος, τὶς φυσικὲς μὲ τὸ ἀνέβασμα στὸ δέν­τρο, τὶς ἠθικὲς μὲ τὴ μετάνοια, τὶς κοινωνικὲς μὲ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν κλο­πι­μαίων στὸ τετραπλάσιο. Ἡ δυνατὴ ἕλξη ποὺ αἰσθάνεται ἀπὸ τὸν Κύριο ἰσοπεδώνει ὅλα τὰ ἐμπόδια.

Ὁ στόχος τῆς γνωριμίας τοῦ Ζακχαίου μὲ τὸ Χριστὸ τελικὰ ἐπιτυγ­χά­νεται καὶ ὑπερακοντίζεται, καθὼς στὸ μεταξὺ ἔρχονται καὶ ἄλλες εὐλογίες. Ὁ Χριστὸς γνωρίζεται μὲ τὰ μέλη τῆς οἰκογενείας του, τὴ γυναῖκα του, τὰ παιδιά του, τοὺς ἄλλους σπιτικούς, καὶ ἡ σωτηρία ἁπλώνεται σ’ ὅλο τὸ σπίτι. Ἕνα ζητεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ Θεό, δέκα τοῦ δίνει ὁ φιλόστοργος Πατέρας.

Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης