ΤΗ Δ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Γερασίμου τού εν τώ Ιορδάνη.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ

ΑΓΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΣΤΟ ΓΚΥΖΗ ΑΘΗΝΩΝ

«Ως Ιωνάν τόν Προφήτην, ελυτρώσω τού κήτους Χριστέ ο Θεός, καμέ τού βυθού τών πταισμάτων, ανάγαγε, καί σώσόν με μόνε φιλάνθρωπε».

Τής εγκρατείας τή αίγλη, ελλαμφθέντας ημάς καταξίωσον, ιδείν τής εγέρσεως Σώτερ, τής σής τήν θείαν δόξαν καί τήν λαμπρότητα.

Ως εωσφόρος εκλάμψας, εν τώ σκότει τού βίου Γεράσιμε, ανθρώπους εις φώς πολιτείας, Αγγέλων ασωμάτων εχειραγώγησας.

Τη ευχών βακτηρία, κεφαλάς νοουμένων συνέθλασας, θηρών παναοίδιμε Πάτερ, καί θήρας τής εκείνων ανθρώπους διέσωσας.

Απολυτίκιον Ήχος α'

Τής ερήμου πολίτης καί εν σώματι άγγελος, καί θαυματουργός ανεδείχθης, θεοφόρε Πατήρ ημών, Γεράσιμε, νηστεία αγρυπνία προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τούς νοσούντας, καί τάς ψυχάς τών πίστει προστρεχόντων σοι, Δόξα τώ δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τώ σέ στεφανώσαντι, δόξα τώ ενεργούντι διά σού πάσιν ιάματα.

Όσιε Πάτερ Γεράσιμε, εν ερημίαις αεί, καί σπηλαίοις καί όρεσι, πίστει διαιτώμενος, τόν Θεόν εξεζήτησας, καί τούτον εύρες, ώσπερ επόθησας, ανεπιστρόφω ψυχή νευρούμενος, ταίς αναβάσεσι, ταίς καλαίς εκάστοτε, καί Μοναστών, στίφη προσενήνοχας, Χριστώ σωζόμενα.

Πάντα τόν βίον διήνυσας, εν ησυχία πολλή, καί εν πένθει καί δάκρυσι, Mοναστών γενόμενος, αλείπτης διά πίστεως, ακτημοσύνη κατακοσμούμενος, καί εγκρατεία ωραϊζόμενος, ξένος καί πάροικος, επί γής δεικνύμενος, όθεν καλώς, εύρες τήν απόλαυσιν, θεομακάριστε.