ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΟΔΟΧΟΝ ΠΗΓΗΝ ΠΟΥ ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ.

ΥΜΝΟΣ

Εις την Ζωοδόχον Πηγήν

Χριστός ανέστη εκ νεκρών, τον θάνατον πατήσας,

Και εις τους εν τοις μνήμασι ζωήν αεί χαρίσας.

Χριστός ανέστη εκ νεκρών αγαλλιάσθε ζώντες,

Ευφραίνεσθε οι εν τη γη, Ανάστασιν ιδόντες.

Χριστός Ανέστη ψάλλατε, Χριστός ο ζωοδότης,

Και πάντας συνανέστησεν, ως κραταιός Δεσπότης.

Πάσχα Κυρίου χαίρετε, Πάσχα το λαμπροφόρον,

Πάσχα κοσμοχαρμόσυνον, Πάσχα το ζωηφόρον.

Χαίρετε, και ευφραίνεσθε, λαοί άγαλλιασθε,

Εν τη Έγέρσει του Χριστού ψάλλατε, και καυχάσθε.

Υμνήσατε το όνομα Χριστού μετ' ευφροσύνης,

Χορτάσατε μετά χαράς μεγάλης και ειρήνης.

Δοξάσατε Χριστιανοί, και πάντες επαινείσθε.

Εις την Ανάστασιν Χριστού, και εξομολογείσθε,

Χριστός ανέστη εκ νεκρών, αινέσατε, βοάτε,

Χριστός ανέστη, λέγετε σήμερον, και σκιρτάτε.

Χριστός ανέστη σήμερον, κροτήσατε τας χείρας,

Χριστός ανέστη εκ νεκρών, Χριστός μας ό Σωτήρας

Χριστός, ό Λόγος του Θεού, ό των Αγγέλων Κτίστης,

Ό των ανθρώπων πλαστουργός, Χριστιανών ή Πίστης.

Χριστός της Εύας του Αδάμ ή μόνη Σωτηρία.

Των Προπατόρων ή χαρά, και ή παρηγορία.

Χριστός το στόμα Προφητών πάντων των θεηγόρων.

Των Αποστόλων κήρυγμα, Ισχύς των Αθλοφόρων.

Χριστός το φώς Ιεραρχών, το καύχημα Οσίων,

Ή δόξα Ομολογητών και πάντων των Αγίων.

Χριστός ό μόνος απ' αρχής μέχρι τής συντελείας,

Κτίστης και Πίστις, και αρχή πάντων τής Σωτηρίας,

Δόξα Πατρί τε, και Υιώ, και ΙΙνεύματι Άγιω,

Τω Πανοικτίρμονι Θεώ των όλων και Κυρίω.

Δόξα Χριστώ των εκ νεκρών ενδόξως εγερθέντι.

Και σώσαντι τα σύμπαντα, και δοξολογηθέντι,

Δόξα σοι Μήτερ του Χριστού, δόξα σοι Παναγία,

Μικροί μεγάλοι λέγομεν, γυναίκες και παιδία.

Δόξα σοι Μήτερ του Θεού, όλοι δοξάζομέν σε.

Χαίρομεν εις την δόξαν σου, και εορτάζομέν σε.

Διά την κοσμοπόθητον ένδοξον του Υιού σου

Τριήμερον Ανάστασιν την του μονογενούς σου.

Διά την εξαήμερον σήμερον Εορτήν σου,

Της Ζωοδόχου τής Πηγής λαμπράν πανήγυρίν σου.

Σήμερον όλοι χαίρομεν, και μακαρίζομέν σε.

Την Ζωοδόχον την Πηγήν, και μεγαλείνομέν σε.

Και συμπανηγυρίζομεν εις δόξαν και τιμήν σου,

Και έχομεν διπλήν χαράν εις την πανήγυρίν σου.

Δόξα σοι Μήτερ του Χριστού, του συνδοξαζομένου

Πατρί τε και τω Πνεύματι, και συνουσιωμένου.

Δόξα σοι Μήτερ του Χριστού, Χριστού του ζωοδότου,

Του αναστάντος εκ νεκρών Αυθέντου και Δεσπότου.

Δόξα σοι Μήτερ του Θεού, Πηγή ή ζωοδόχος,

Των ιαμάτων ή Πηγή, χρυσοπηγή εξόχως.

Χρυσοπηγή χρησίου τε παντός τιμιωτέρα,

Πηγή ζωής, πηγή φωτός, φωτός ποθεινοτέρα.

Φωτός, ζωής, αγιασμού πηγή, και Σωτηρίας,

Ή Θεοδόχος ή πηγή, πηγή της ευδοκίας,

Ή Ζωοδόχος ή πηγή, Πηγή ή Παναγία,

Εξ ης πηγάζει ή πηγή αύτη ή θαυμασία.

Ή Ζωοδόχος ή πηγή, ή πάσι πινομένη,

Προσκυνουμένη πάντοτε, και πολυποθουμένη

Όπου Πηγήν ωσάν αυτήν να την παρομοιάσω

Μ' εκείνην την προβατικήν, αντίς να την δοξάσω.

Βέβαια την καταφρονώ, λότελα την σμικρύνω,

Όθεν ούδε αποτολμώ μαυτήν να την συγκρίνω.

Γιατί που ένας Άγγελος, και που ή Παναγία ;

Εκείνην δούλου ενέργεια, εδώ Δεσποίνης Θεία.

Και που την ώρα εκατό, και που τον χρόνον ένας.

Ρανίδα με την θάλασσαν είναι βεβαιωμένα.

Μα με αυτόν τον Ήλιον να την παρομοιάσω,

(Ήλιος γαρ, πηγή φωτός) τάχα να την δοξάσω ;

Ή μήπως και ό Ήλιος αυτός μ` έξαπεράσει,

Ως φωτοχύτης, ζωτικώς, και με εντροπιάση.,

Και αν ετούτος ζωστικός, δεν είναι και ή Πηγή μου ;

Ή Παναγία Πίστις μου, και ή Πηγή δική μου.

Ή ζωοδόχος ή πηγή δεν είναι παρομοία ;

Το, Ζωοδόχος μαρτυρεί μάρτυς τί αληθεία.

Και αληθέστερον ειπείν, διπλής ζωής αιτία.

Όπου ό Ήλιος ζωή δεν είναι παρά μία.

Και Ανέστη αυτός φωτιστικός, κάνεις δεν το αρνείται,

Το μαρτυρούν και οι τυφλοί, άλλ' όμως μαρτυρείτε.

Κ' ή Ζωοδόχος ή πηγή, και τις δεν το πιστεύει;

Ευθύς γάρ όπου βρέθηκε, πρώτα τυφλόν γιατρεύει.

Και μετά τούτον άπειρους, ό Ήλιος ατός του

Των Ιαθέντων μάρτυρας και μετ' εκπλήξεως του.

Ανέστη είναι δεν ό Ήλιος, ό Βασιλεύς των φώτων

Των υπό την υφήλιον, καθό των πάντων πρώτον.

Ή Ζωοδόχος ή πηγή και βασιλικωτάτη,

Καθό Βασίλισσας πηγή, και αγαπητοτάτη.

Καθό και από Βασιλείς και τώρα πινομένη.

Και από Βασιλέα δεν μάλιστα ευρημένη.

Τα υπεράνω Ουρανών νερά τί να τα φέρω

Τώρα εδώ 'ς την σύγκρισιν, εγώ αυτά τα ξέρω.

Όπου αφ' ου εκτίσθηκαν τόσαις χιλιάδες χρόνοι,

Ένας και μόνο τους καλό θυμούμαι, και με σώνει,

Πώς έκαμαν κατακλυσμό, και έπλυναν τον τόπον

Της μαυρισμένης ταύτης γης εκ των κακών ανθρώπων.

Ό Ιορδάνης ποταμός, ό Ιορδάνης μόνος

Είναι παρόμοιος και νυν και έως του αιώνος.

Ή Ζωοδόχος ή πηγή, ό Θείος Ιορδάνης,

Και θαυμαστά, και Ιερά, για ένας να τα βάνης,

Και πρέπει βεβαιότατα, πρέπει έπ` αληθείας,

Οτι εκείνο του Χριστού, τούτο της Παναγίας.

ΜΕΓΑΛΙΝΑΡΙΟΝ.

Μήτηρ ως υπάρχουσα τής ζωής,

ζωήρρυτον ύδωρ επομβρίζεις πασι πιστοίς,

τοις σε ανυμνούσι, και πίστει προσκυνούσα,

Πηγήν την ζωοδόχον, και ζωοδότειρα.

Δόξα, και νύν. Άλληλ. γ'.

Κύριε έλέησον, γ'. Δόξα, και νύν.