ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΠΡΩΙ.

ΙΩΒ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. (ΛΗ 1-21 ΚΑΙ ΜΒ 1-5)

Είπε ό Κύριος εις τον Ιώβ, κρυπτόμενος όπισθεν ανεμοστρόβιλου και νεφών:

Ποίος είναι εκείνος πού δύναται να κρύψη από εμέ την σκέψιν του, πού συγκρατεί τα λόγιά του μέσα εις την καρδίαν του και νομίζει ότι θα μείνουν άγνωστα εις εμέ;

Ζώσε (λοιπόν) την μέσην σου, όπως ό άνθρωπος πού ετοιμάζεται να εργασθή (και ελθέ να συνομιλήσωμεν) εγώ θα υποβάλω εις σε ερωτήσεις, συ δε δώσε εις εμέ άπάντησιν.

Που ευρίσκεσο, όταν εγώ έθετον τα θεμέλια της γης;

Απάντησε μου, Εάν έχεις γνώσιν και σοφίαν. Απάντησε εις εμέ, εάν γνωρίζεις, ποίος καθόρισε τα μέτρα, συμφώνως προς τα όποια κατεσκευάσθη ή γη; Η ποίος έβαλε επάνω εις αυτήν σχοινίον (διά να μετρήση την έκταση της); Επάνω εις ποίον μέρος έχουν έμπηχθή οι κρίκοι από τούς οποίους αύτη κρεμάται; Ποίος δε είναι αυτός πού έθεσε τον θεμέλιο λίθο, επάνω εις τον όποιον αύτη εκτίσθη;

(Εγώ και ουδείς άλλος. Εγώ δημιούργησα τα πάντα.) Όταν δημιουργήθησαν (απ' εμού) τα άστρα, όλοι οι Άγγελοι μου (κατελήφθησαν από θαυμασμό και) με ύμνησαν με μεγάλη φωνή. Έφραξα δε με πύλας την Θάλασσαν, όταν αύτη έξήρχετο από την κοιλία της μητρός της τη βοήθεια μαίας (δηλαδή όταν δημιουργείτο). Έδωσα εις αυτήν τα νέφη ως ένδυμα και αντί σπαργάνων την τύλιξα με ομίχλη. Έθεσα δε εις αυτήν όρια με τον να τοποθετήσω γύρω-γύρω πύλες και μοχλούς (ώστε να μη δύναται αύτη να εξέλθει). Είπα εις αυτήν (προστακτικός):

Μέχρι τούτου του σημείου θα έλθεις και δεν θα προχωρήσεις περισσότερο αλλά μέσα εις τούς κόλπους σου θα συντρίβονται τα κύματά σου. Η μήπως καθ' ον χρόνο εγώ ετοποθέτουν τον αυγερινό, σύ υπήρχες; (Μήπως υπήρχες, όταν) ό αυγερινός (μετά την δημιουργία του,) είδε την πορεία πού καθόρισα δι' αυτόν, να καταλαμβάνει δηλαδή με τον φώς του τα άκρα της γης και να διασκορπίζει από την επιφάνεια της γης τους (εις τον σκότος δρώντας) ασεβείς Η μήπως σύ, αφού έλαβες πηλόν από την γήν, έπλασες ζώσαν ύπαρξιν (τον άνθρωπον) και την έθεσες πάνω εις την γήν, προικισμένην με λαλιάν;

Σύ δε αφήρεσες από τούς ασεβείς τον φώς (προς τιμωρίαν των) και συνέτριψε; τον βραχίονα (ο όποιος συμβολίζει την δύναμιν) των υπερήφανων ανθρώπων; Έφτασες σύ εις τα βάθη της θαλάσσης, όπου είναι αι πηγαί της, περιεπάτησες δε εις τον πυθμένα της απέραντου θαλάσσης;

Ανοίγονται δε εις σε, ένεκα φόβου, αι πύλαι του Άδου, όπου εύρίσκονται οι νεκροί, οι δε θυρωροί του Άδου τρομοκρατήθηκαν όταν σε είδον; Έχεις δε μάθει πόσον είναι τον πλάτος της υπό τον ουρανός γης; Ανάγγειλε μου λοιπόν, πόσον περίπου είναι τον πλάτος της; Εις ποίον δε μέρος γης διαμένει τον φώς (κατά την νύκτα); Ποίος δε είναι ό τόπος όπου κατοικεί τον σκότος (κατά την ημέρα); Θα ήδύνασο να με οδήγησης εις τα σύνορα αυτών; Γνωρίζεις άραγε τούς δρόμους των (ώστε να με οδήγησης εις τα σύνορά των); Ασφαλώς θα γνωρίζεις, (λέγει ό θεός ειρωνικώς,) διότι είχες γεννηθεί τότε (πού εγώ εδημιούργουν τον φώς), ό αριθμός δε των ετών (της ζωής) σου είναι μέγας!

Λαβών δε τον λόγο ό Ιώβ, λέγει εις τον Κύριον:

Γνωρίζω ότι τα πάντα είναι εις Σε δυνατά και τίποτε δεν είναι αδύνατον. Διότι, ποίος είναι εκείνος που δύναται να κρύψει από Σε την σκέψιν του; Ποίος είναι εκείνος πού αποφεύγει να εξωτερίκευση τα λόγιά του και νομίζει ότι μένουν κρυφά αυτά από Σε; Ποίος δε (έκτος από Σε τον παντοδύναμου και παντογνώστη) θα ανήγγελλαν εις εμέ εκείνα πού δεν γνωρίζον, τα μεγάλα και θαυμαστά αυτά πράγματα τα όποια αγνοούν; Άκουσε με, Κύριε, δια να μιλήσω και εγώ. θα υποβάλω εις Σε ερωτήσεις, Σύ δε δίδαξέ με. Κατά τον προηγούμενον χρόνο ήκουον μεν διά των ώτων μου περί Σου (αλλά δεν Σε είχον ιδεί) τώρα όμως Σε είδον οι οφθαλμοί μου.