Μνήμη του Αγίου καί ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.

Αξίως τού ονόματος, επολιτεύσω στρατιώτα Γεώργιε, τόν σταυρόν γάρ τού

Χριστού, επ' ώμων αράμενος, τήν εκ διαβολικής πλάνης χερσωθείσαν γήν

εκαλλιέργησας, καί τήν ακανθώδη θρησκείαν τών ειδώλων εκριζώσας, τής

Ορθοδόξου Πίστεως κλήμα κατεφύτευσας, όθεν βλυστάνεις ιάματα, τοίς εν

πάση τή οικουμένη πιστοίς, καί Τριάδος γεωργός, δίκαιος ανεδείχθης,

Πρέσβευε δεόμεθα, υπέρ ειρήνης τού κόσμου, καί σωτηρίας τών ψυχών

ημών.

Δεύτε φιλομάρτυρες, ασματικήν υμνωδίαν, τώ αναστάντι εκ τάφου Χριστώ

προσάξωμεν, Σήμερον γάρ έαρ νοητόν ανέτειλεν ημίν, περκάζον άνθη τά

λογικά, η παγκόσμιος μνήμη Γεωργίου τού σοφού Μεγαλομάρτυρος, ού τινος

τά στίγματα ανανεούντες, κομιζόμεθα ιαμάτων πηγάς, Αυτόν καί νύν

ικετεύσωμεν, τού πρεσβεύειν απαύστως τώ Σωτήρι Χριστώ, ειρήνην τή

οικουμένη δωρήσασθαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Νευέτω δίκαια, έφησεν ο Σολομών, τοίς βροτοίς τά βλέφαρα, ελεηθήσεται γάρ

παρά Χριστού τού Θεού ο βλέπων λεία, προηγόρευσεν, Ευμαρώς δέ ταύτα

ενωτισθείς, ώ πολύτλα Γεώργιε, τού Δεσπότου ταίς διδαχαίς ηκολούθησας,

καί ανόμοις εκδοθείς εκαρτέρησας, τής πλάνης τά όργια καταπτύσας ώς

βέβηλα, τό σώμα γάρ ο παρέδωκας, υπέρ αγάπης τού πλάσαντος, όλον

μελνδόν κατετέμνετο, καί ο Βελίαρ μάλλον, όλος αισχυνθείς ετιτρώσκετο,

στεφηφόρον σε Ορών ακμαιότατον, Όθεν εν αυλαίς οικών τού Κυρίου σου,

σύν ταίς άνω Δυνάμεσι, πρέσβευε αθλοφόρε Χριστώ, σωθήναι τάς ψυχάς

ημών.

Ο Οίκος

Τόν υπέρ κόσμου τής ζωής τήν ψυχήν αυτού θέντα, Χριστόν τόν Βασιλέα,

ποθών ο στρατιώτης, ο μέγας Γεώργιος, σπεύδει θανείν υπέρ αυτού, ζήλον

γάρ θείον εν καρδία εσχηκώς, αυτός εαυτόν προσήγαγε. Τούτον ούν καί ημείς

ανυμνήσωμεν πίστει, ως θερμόν προστάτην ημών, ως ένδοξον όντα Χριστού

δούλον, μιμούμενον σαφώς τόν ίδιον Δεσπότην, καί αιτούντα αυτόν, πάσι

παρέχειν πταισμάτων συγχώρησιν.