«Άνθρωπο ούκ έχω»

«Άνθρωπο ούκ έχω» ανεφώνησε ο παραλυτικός της Βηθεσδά.

Εκείνος πού είναι παραλυμένος από τις ηδονές τού σώματος, ούτε για πραγμάτωση αρετής ενεργεί, ούτε μπορεί να κινηθεί για την πνευματική γνώση. Γι' αυτό ούτε πού έχει άνθρωπο, δηλαδή φρόνιμο λογισμό, για να τον βάλει, όταν ταραχτεί το νερό, στην κολυμβήθρα, δηλαδή στην αρετής πού είναι δεκτική τής θείας γνώσεως και θεραπεύει κάθε ασθένεια, αν βέβαια, καθώς ό άρρωστος αναβάλλει από ραθυμία, δεν προλάβει κάποιος άλλος πού θα τον εμποδίσει να βρει την θεραπεία του.

Γι` αυτό και μένει στο κρεβάτι από την αρρώστια του τριάντα οκτώ χρόνια.

Εκείνος δηλαδή πού δεν παρατηρεί την ορατή κτίση προς δόξαν Θεού και δεν ανεβάζει με ευσεβή λογισμό την θεωρία των αισθητών προς την νοητή φύση, είναι λογικό να μένει άρρωστος τον παραπάνω αριθμό των ετών.

Γιατί ό αριθμός τριάντα, με την φυσική έννοια σημαίνει την αισθητή φύση, όπως και όταν τον πάρομε πρακτικά, σημαίνει την [πρακτική] αρετής.

Ό αριθμός οκτώ, στο μυστικό του νόημα υποδηλώνει την νοητή φύση των ασωμάτων, όπως και όταν τον δούμε γνωστικά, υποδηλώνει την πάνσοφη θεολογία.

Όποιος δεν κινείται μ' αυτές για να φτάσει στο Θεό, μένει παράλυτος, μέχρις ότου έρθει ό Λόγος και τον διδάξει τον σύντομο τρόπο της θεραπείας λέγοντάς του: «Σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε» διατάζοντας δηλαδή το νου να σηκωθεί από την φιληδονία πού τον κατέχει και να πάρει το σώμα στους ώμους των αρετών και να πάει στο σπίτι του, δηλαδή στον ουρανό.

Γιατί είναι καλό να σηκώνεται το χειρότερο (το σώμα) προς την αρετής από το καλύτερο (το νου) στους ώμους τής πρακτικής ασκήσεως, παρά το καλύτερο να οδηγείται στην φιληδονία από το χειρότερο με την μαλθακότητα.

ΒΙΒΛΙΟΓ. ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ . ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ. Α ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΟ.