Ό αληθινά ταπεινός είναι «ως άνθρωπος μη ελθών εις το είναι».

Είναι ανύπαρκτος για τον κτιστό και φθειρόμενο κόσμο.

Υπάρχει με άλλο τρόπο στην κατά χάριν θεία ύπαρξη.

Αυτοί πού φτάνουν σ' αυτά τα μέτρα της Χάριτος και ξεπερνούν τα όρια της φύσεως είναι ελάχιστοι. Μακάρι να είναι ένας σε κάθε γενιά. Αυτό δεν δημιουργεί πρόβλημα ζήλειας σε κανένα, αλλά είναι μια ευλογία για όλους.

Για να προχωρήσεις σ' αυτά τα ιερά, πανάγια και ανέφικτα ανθρωπίνως, πρέπει να είσαι φύση αγαθή και αληθινά ευαίσθητος.

Ή πρέπει να είσαι πολύ κτυπημένος και διαλυμένος.

Και αύτη ή έσχατη συντριβή και ό πόνος να σε οδηγήσουν στην ολοκληρωτική παράδοση στο θέλημα του Θεού.

Εκεί τα πάντα λειτουργούν με ένα άλλο τρόπο. Δεν ρυθμίζονται από την ανθρώπινη επιθυμία και απόφαση.

Αλλά από την θεία βούληση.

Όλη ή ζωή είναι ένα μυστήριο. Ακούμε στην Γραφή ότι ό Θεός «ον θέλει ελεεί, όν δε θέλει σκληρύνει [...] Τω γαρ βουλήματι αυτού τις άνθέστηκε;». Ρωμ. 9,18-19.

'Αλλά όλα, είτε έτσι είτε αλλιώς, πρέπει να τα δεχόμαστε με ευγνωμοσύνη. «Ευχαριστούντες Θεώ». Γιατί τα πάντα εν σοφία εποίησε και ποιεί. Και αυτό το συνειδητοποιούμε μετά από πολύ κόπο και υπομονή.

Ένας μπορεί από πρωίας έως εσπέρας να φθάση σε θεία μέτρα

Και άλλος μπορεί να κάθεται εκατό χρόνια στο κελί του και να μην καταλάβει τί σημαίνει αυτό.

Ό Θεός όμως δεν είναι άδικος. Ή επιτυχία στον αγώνα της πνευματικής ζωής δεν χωρίζει τους ανθρώπους, αλλά τους ενώνει.

Ή επιτυχία του ενός (ή αληθινή, όχι ή φανταστική) είναι επιτυχία όλων. Επιτυχία, παρηγοριά, κεφάλαιο ζωής και ελπίδος, όχι μόνο γι' αυτόν αλλά και για τους αποτυχημένους, τους άσχετους και ξένους.

Εάν την επιτυχία στην πνευματική ζωή, την πρόοδο στην κάθαρση, στην αρετή, εκουσίως ή άκουσίως, την θεώρηση ό μοναχός αφορμή για να βλέπει τον εαυτό του ανώτερο από τους άλλους και να υπερηφανεύεται, τότε τα έχασε όλα.

Σκοπός όλης τής ασκήσεως είναι να φτάσεις στην ταπείνωση, πού σε οδηγεί στην ελευθερία του παραδείσου και σε αδελφώνει με όλους.

Να αγαπήσεις τον Θεό.

Να νοιώσεις την άμετρή Του αγάπη, τον θείο τρόπο υπάρξεως, τον εκστατικό έρωτα, πού κάνει τον Θεό Λόγο να γίνεται έκτος εαυτού για να σε σώσει.

Ταπεινώνεται.

Φτάνει στην έσχατη ταπείνωση, πού είναι φανέρωση τής ανέκφραστου δόξης και αγάπης.

ΒΙΒΛ. ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ . ΑΡΧΙΜ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ. ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΙΒΗΡΩΝ.