ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΤΑΙΣΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΛΕΟΥΣΕΝΙ 1

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟ

(στο μπαλκόνι ενός κελιού δίπλα στην όχθη του ποταμού)

Πλάι στο ποτάμι πού κυλά, και σ' όνειρα

απόλυτης σιωπής πού σε μαγεύουν

μόνη μες στο κελί μου ξαγρυπνώ

και τα μεσάνυχτα περνούν και φεύγουν.

Τρέμει ό αέρας και στον μαύρο ορίζοντα

κηλίδες βλέπω της αυγής, πού σχάζουν

-χαιρετισμό της φύσης,

λες παράξενο- όλα κοιμούνται τώρα κι ησυχάζουν.

Και την γαλήνη δεν ταράζει τίποτε παρά τα κύματα,

πού αφρίζουν, σπούνε καθώς μιας βάρκας τα κουπιά

τα σχίζουνε πού τον ψαρά στον τόπο του οδηγούνε.

Στέκω και καρφωμένο έχω τον βλέμμα μου

μες στην βαθειά την νύχτα και τον νοιώθω

πώς λαχταρά ή ψυχή μου στην γαλήνη Σου

στην προσευχή να πέσω μ' άγιο πόθο.

Ξένος κι απόμακρος φαντάζει ό κόσμος μας

κι όλες οι μπόρες της ζωής, μακριά μου!

Ψηλά στον ουρανό βλέπω τον Πλάστη μου

κι ειρήνη τέλεια έχω στην καρδιά μου.

ΒΙΒΛ. ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΤΑΙΣΙΑ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ.