Ενθυμούμαι ακόμη ζωηρά και φέρνω μπροστά στα μάτια μου όλα τα άγια πρόσωπα και πράγματα, που από μικρό παιδάκι θαύμαζα. Ενθυμούμαι την αγάπη των Πατέρων μας και κλαίω.
Ό Πειραιάς είχε ως κατοίκους πολλούς νησιώτες. Ή ενορία του αγίου Νικολάου ελέγετο συνοικία «Υδραίικα» και «Σπετσιώτικα».
Οι ιερείς είχαν τέτοια αγάπη και σύνδεσμο μεταξύ τους και τόση ευλάβεια , όπου δεν θα ξεχάσω ποτέ μου όσο ζω.
Ο ιερέας της ενορίας μας ήταν από την Αίγινα και πάντοτε είχε την επιθυμία την ώρα της Προσκομιδής να του κρατώ τον δίσκο, όπου είχε δυο πρόσφορα. Τα έπαιρνε από την Άγίαν Τράπεζαν, και μου τα έδιδε και τα εκράτουν με κατάνυξη. Όταν ελάμβανε το πρόσφορο με την αγίαν λόγχην εις τα χέρια του, τα δάκρυα έρρεον ποταμηδόν από τα μάτια του. Άρχιζε την Προσκομιδήν την ώραν όπου εδιαβάζοντο οι Κανόνες και τελείωνε εις την Δοξολογία. Μου έλεγε δε αυτά τα λόγια:
«Βλέπεις, παιδί μου; Αυτό το πρόσφορο είναι χωρισμένο εις δυο, διά να συμβολίζει τας δυο φύσεις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, την Θεία και την ανθρώπινη. Αυτό είναι στρογγυλον διά να συμβολίζει τον άναρχον Θεόν, διότι όπως το στρογγυλόν ούτε αρχήν ούτε τέλος έχει, έτσι και ο πανάγαθος Θεός ούτε αρχήν ούτε τέλος έχει. Ό πανάγιος Θεός διά να σώσει το ανθρώπινο γένος έπρεπε να γίνει άνθρωπος και "μη έκστάς της Θεότητος" να λάβη σάρκα από την πάναγνον άειπάρθενον Θεοτόκον.
Έτσι το πρόσφορο αυτό συμβολίζει εν τω άμα και την Παναγίαν γαστέρα της Θεοτόκου, εκ της οποίας εξήλθεν αφράστως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Διά τούτο από το πρόσφορο αυτό εξάγεται ο Αμνός και μόνον, και ουδεμία άλλη μερίς.
Απαγορεύεται δε αυστηρώς ο Ιερεύς να λειτουργεί με ένα πρόσφορο μόνον.
» Από το δεύτερον πρόσφορο εξάγεται ή μερίς της Παναγίας. Αύτη ή μερίς έχει σχήμα τριγωνικό και τοποθετείται κοντά-κοντά εις τον Αμνό, εφάπτεται εις το δεξιό του μέρος και δεικνύει έτσι την αγάπη πού έχει ή Παναγία εις τον Θεόν και ο Θεός εις την Παναγία μας, ή οποία έχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος. Διά τούτο ότι ζητήσει ή Κυρία Θεοτόκος από τον Υιόν της και Θεόν ημών, αμέσως το λαμβάνομεν ημείς οι αμαρτωλοί.
» Εις το αριστερό μέρος του Αμνού τοποθετούνται τα εννέα Τάγματα, τα όποια παρακαλούν τον πανάγαθον Θεόν διά την σωτηρίαν ημών των αμαρτωλών.
» Αυτό το τεμάχιο, όπου βλέπεις να έχει επάνω την άγίαν λόγχην, είναι δια τας μερίδας των ψυχών ζώντων και κεκοιμημένων. Προσέχω ώστε εκείνοι που μνημονεύω να είναι ορθόδοξοι Χριστιανοί, οι όποιοι πρέπει να νηστεύουν άλας τας κανονισμένες νηστείας κανονικά, και την βδομάδα της Τυροφάγου να μη εσθίουν κρέας, διότι ό κανών ορίζει: "Οι έσθίοντες κρέας αυτήν την εβδομάδα πρέπει να μεταλάβουν μόνον το Πάσχα".
» Αρχίζω την Προσκομιδήν με αυτά τα γλυκύτατα τροπαριάκια, που διαβάζει ό δεξιός ψάλτης ό Βιτιβίλιας, που παίρνουν την ψυχήν μου από την γήν και την πηγαίνουν στον Ουρανό, σε άυλους κόσμους, και τελειώνω ακριβώς εις την Δοξολογία, διά να έλθουν όλοι εις την εκκλησία, να λάβουν την χάριν και να οσφρανθούν την ευωδία αυτού του θυμιάματος της Προθέσεως, όπως το ονομάζουν.
Έτσι ακόμη και οι θείοι σου, οι Κουμουσαίοι, που έχουν αγελάδες και πρόβατα προλαβαίνουν το ωραιότατο αυτό θυμίαμα».
Αυτά τα ψυχωφελέστατα λόγια μου έλεγε αυτός ό ιερεύς, πού είχε βαθύτατη ευλάβεια και φλογερά πίστη και αγάπη στον Δεσπότη Χριστόν. Και όχι μόνον αυτός, αλλά όλοι σχεδόν οι ιερείς του Πειραιώς συμβούλευαν όλα τα παιδιά και τα οδηγούσαν με το φωτεινό τους παράδειγμα εις τον δρόμο της αρετής.
Εις τον άγιο Βασίλειο ητο ένας ιερεύς λόγιος και ευλαβέστατος. Εις αυτόν έτρεχαν, σαν διψασμένα ελάφια, όλοι οι Πειραιώτες διά να ακούσουν τον λόγον του. Όταν ό Κωνσταντίνος ό διάδοχος την ημέρα του άγιου Δημητρίου επήρε την Θεσσαλονίκη, όλος ό κόσμος ητο γεμάτος χαρά. Του παπά Γιώργη όμως το πρόσωπον ήτο σκυθρωπό. Είπε εις το ακροατήριο του:
«Φέρτε μου μίαν εφημερίδα». Του την έφεραν. "Έφτιαξε μ' αυτήν ένας χωνί και με δάκρυα στα μάτια είπε πάλιν: «Βλέπετε αυτό το χωνί; Αυτό είναι ό δρόμος πού θα περάσουν όλοι οι άνθρωποι, και καλότυχος αυτός όπου θα περάσει από την οπισθίων (την στενήν) οπήν του χωνιού, τον δρόμο δηλαδή τής ηθικής. Οι άνθρωποι θα υπανδρεύονται δεκατεσσάρων ετών και δεκαοκτώ θα αποθνήσκουν. Και θα διώξουν όλοι τους από τα σπίτια τους τον Χριστό και θα βάλουν τον καθρέπτη του διαβόλου, καθώς είπε ό Παπουλάκος εις τους γονείς σας, που ήσαν νησιώτες. Εγώ θα αποθάνω, άλλα είμαι υποχρεωμένος να σας τα ειπώ, ως εφημέριος του ιερού ναού του άγιου Βασιλείου...».
Αυτά τα λόγια βουίζουν ακόμη εις τα αυτιά μου και τα πρόσωπα των Πατέρων αυτών δεν θα λείψουν ποτέ από τα μάτια μου.
ΒΙΒΛ. ΓΕΡΟΝΤΙΚΑΙ ΕΝΘΥΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ. ΤΟΜΟΣ Α ΙΕΡ. ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.