Σύγχρονοι Ομολογητές και Μάρτυρες της πίστεως του Χριστού στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρουμανίας .

Ό πατήρ Ιλαρίων ό Ομολογητής

Γεννήθηκε την 21η Μαρτίου 1903, σε ένα χωριό του νομού Χουνεντοάρα της Ρουμανίας. Ό πατέρας του ήταν ιερέας. Το 1926 απεφοίτησε από την Θεολογική Σχολή του Σιμπίου. Την 29η Ιουλίου 1927 χειροτονήθηκε ιερέας. Στις 30 Οκτωβρίου 1939 υποστήριξε την διδακτορική του διατριβή με θέμα «Ή μετάνοια, θεολογική και ψυχολογική προσέγγιση (ή όποια, με την βοήθεια του Θεού, θα μεταφραστεί και στα νέα ελληνικά)». Επίσης, έχει γράψει το βιβλίο «Προς το Θαβώρ, το καλύτερο έργο της μέχρι τώρα ρομανικής Ορθοδοξίας, μια τέλεια ερμηνεία της Φιλοκαλίας. Μιλώντας περί της υψηλής πνευματικότητας του πατρός Ιλαρίωνας, ο μεγαλύτερος Ρουμάνος ορθόδοξος θεολόγος του εικοστού αιώνα ο πατήρ Δημήτριος Στανιλοάε έλεγε. Ο πατήρ Ιλαρίωνας μ` έχει ξεπεράσει.

Ήταν καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αράντ από το 1938- ως το 1948. στις 25 Σεπτέμβριου 1958 φυλακίστηκε και καταδικάστηκε μαζί με άλλους 6 ιερείς από το Αραντ, σε 20 χρόνια ποινής . Ήταν κρατούμενος στη Γέρλα και μετά στο Άϊούντ, όπου πέθανε στις 18 Σεπτεμβρίου 1961. Ήταν ενταφιασμένος, χωρίς σταυρό, σ' έναν άγνωστο κοινό τάφο, μαζί με τους άλλους μάρτυρες του ρουμάνικου έθνους στο Άϊούντ.

Ό ηγούμενος Δανιήλ Τούντορ Το πύρινο άνθος της Ορθοδοξίας

Γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1896 στο Βουκουρέστι. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο σπούδασε στην Ακαδημία Καλλιτεχνίας. Το έτος 1929 ταξίδεψε στο Άγιον Όρος, όπου έζησε για οχτώ μήνες. Ό Θεός τον φύλαξε πολλές φορές από βίαιο θάνατο. Μια φορά, πιλοτάροντας το δικό του αεροπλάνο, γλύτωσε από θάνατο, λέγοντας την νοερά προσευχή, ενώ το αεροπλάνο καταστράφηκε, αυτός δεν έπαθε τίποτε.

Μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, γυρίζοντας στο σπίτι του, έμαθε ότι ή γυναίκα του τον είχε εγκαταλείψει. Τότε πήρε την απόφαση να γίνει μοναχός. Πούλησε όλα τα υπάρχοντα του, ανανέωσε την Ιερά Μονή Άντίμ του Βουκουρεστίου κι έγινε μοναχός εκεί. Από το έτος 1945, γύρω στο μοναστήρι μαζεύτηκε μια ομάδα λογίων, ή οποία προσπαθούσε να ξαναβρεί, βάσει τής Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων τής Ορθοδοξίας, την αληθινή πνευματικότητα, έχοντας ως κέντρο των προσπαθειών τους την νοερή προσευχή. Ονομαζόταν Το Φλογερό Χαλί. Το 1950 φυλακίστηκε για 5 χρόνια. Μετά πήγε στην Ιερά Μονή Συχάστρια, όπου ό γέρων Κλεόπα τον έκανε ερημίτη και μετά ηγούμενο τής Σκήτης Ραράου.

Τον Ιούνιο του 1958, μια μέρα χαιρέτησε τούς αδελφούς κι έφυγε στο Βουκουρέστι, πληροφορημένος από Θεό ότι θα ξαναμπεί στην φυλακή, όπου θα πεθάνει ομολογώντας τον Χριστό. Καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλακής. Ή κύρια του ενοχή, όπως το ομολόγησε στο δικαστήριο ένας ανακριτής, ήταν ότι ήθελε να κάψει τον κομμουνισμό με το Φλογερό του Χαλί.

Μια μέρα, τον χειμώνα, τον έβαλαν, μαζί μ' ένα φίλο του, σε ένα κρατητήριο - το Λευκό ή το Ψυγείο όπου είχε μείον 30 βαθμούς. Το κρατητήριο δεν είχε παράθυρα, αλλά πολλές ακαθαρσίες στο πάτωμα. Όσοι έμπαιναν εκεί, πέθαιναν από κρύο μετά από το πολύ 3 ημέρες. Ό πατήρ Δανιήλ ξάπλωσε αμέσως, με το πρόσωπο στην βρωμιά, με ανοιγμένα τα χέρια και είπε στον φίλο του - κάτσε επάνω μου, πλάτη με πλάτη με ανοιγμένα τα χέρια σου και λέγε μόνο αυτό: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό! Μόλις άρχισαν να λένε και οι δύο αυτό, γέμισε το κρατητήριο από ένα πολύ εκθαμβωτικό φως και από κει και πέρα δεν ήξεραν τί γίνεται άλλο. Ύστερα από 8 ημέρες (χωρίς να έχουν οι δύο κρατούμενοι ούτε νερό, ούτε φαγητό, ύπνο ή ρούχα) ήρθαν οι φρουροί να πάρουν τα πτώματά τους, αλλά αυτοί ήταν ζωντανοί και μια χαρά. Όταν ακούμπησαν τον πατέρα Δανιήλ ήταν θερμός, και ότι ήταν γύρω του είχε λιώσει.

Στην φυλακή ήταν από τούς λίγους πού φορούσαν αλυσίδες στα πόδια σε όλη την διάρκεια της φυλάκισης του. Πέθανε μετά από 4 χρόνια χειροδικίας και βασάνων στο Άϊούντ, στις 17 Νοεμβρίου 1962. Δεν γνωρίζεται ό τόπος πού ακριβώς βρίσκεται το αγιασμένο σώμα του.

Ό νεομάρτυς Βαλέριος Γκαφένκου (+ 18 Φεβρουαρίου 1952)

Ένας από τούς σύγχρονους μάρτυρες και ομολογητές της ορθοδόξου πίστεως στη Ρουμανία στην εποχή του ολοκληρωτικού άθεου καθεστώτος ήταν ό Βαλέριος Γκαφένκου. Γεννήθηκε την 24η Ιανουαρίου του 1921. Ενώ σπούδαζε Νομική και Φιλοσοφία στο Πανεπιστημίου του Ιασίου στο δεύτερο έτος φοιτήσεώς του, το 1941, φυλακίστηκε για τις χριστιανικές πεποιθήσεις του με ποινή 25 έτη φυλάκισης σε καταναγκαστικά έργα.

Αγαπούσε και ζούσε την Ορθοδοξίας και βοηθούσε με κάθε τρόπο τούς συγκρατουμένους του στις φυλακές πού έζησε. Ονομάστηκε «ό άγιος των φυλακών». Εξαιτίας των κακουχιών πού υπέστη στις φυλακές προσβλήθηκε από φυματίωση και πέθανε στις 18 Φεβρουαρίου 1952 στο δεσμωτήριο του Τίργου Οκνα, ενώ είχε πάρει «πληροφορία» από τον Θεό για τον θάνατο του ημέρες πριν και είχε ενημερώσει τούς στενούς συγκρατουμένους του. Στις φυλακές βίωσε την Χάρη του Θεού σε τέτοιο βαθμό, πού ομολογούσε συνέχεια ότι ήταν ό πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Ό άγιος μάρτυς Βαλέριος αξιώθηκε και της επισκέψεως της Θεοτόκου. Αναφέρει ό ίδιος σε μία διήγησή του:

-Αυτή την νύχτα αγρυπνούσα. Περίμενα να ακούσω την μελωδία από τα κάλαντα πού συνέθετα. Ήθελα να είναι πολύ ωραία. Την έψαλλα στο νου μου. Την αισθάνθηκα να κατεβαίνει από τούς ουρανούς. Λοιπόν, ήμουν άγρυπνος, νηφάλιος και ήρεμος όταν ξαφνικά είδα ότι έχω στο χέρι την φωτογραφία της Σετας (της δεσποινίδας πού είχε αγαπήσει). Κατάπληκτος από το γεγονός, σήκωσα τα μάτια μου και στην άκρη του κρεβατιού είδα την Παναγία, ντυμένη στα λεύκα όρθια, ζωντανή, πραγματική. Ήταν χωρίς το Βρέφος Ή παρουσία της μου φαινόταν ζωντανή. Ή Παναγία ήταν πραγματικά δίπλα μου.

Ήμουν πολύ ευτυχής Είχα ξεχάσει τα πάντα. Τότε Αυτή μου είπε:

Εγώ είμαι ή αγάπη σου! Να μη φοβάσαι! Να μην αμφιβάλλεις! Ή νίκη θα είναι του Υιού μου! Αυτός αγίασε τώρα αυτόν τον τόπο και τον ετοίμασε για όσα θα γίνουν στο μέλλον. Οι δυνάμεις του σκότους αυξάνουν και ακόμη θα φοβίζουν τον κόσμο, αλλά θα αφανιστούν. Ό Υιός μου περιμένει τούς ανθρώπους να επιστρέψουν στην πίστη. Σήμερα οι υιοί του σκότους είναι πιο ατρόμητοι από τούς υιούς του φωτός. Έστω και αν σας φαίνεται ότι δεν υπάρχει πια πίστη στη γη να ξέρετε ότι ή απολύτρωση θα έλθει, αλλά με φωτιά και εμπρησμούς. Ό κόσμος πρέπει ακόμη να υποφέρει. Εδώ, όμως, υπάρχει πολλή πίστη και ήρθα να σας ενθαρρύνω. Κρατείτε την ομολογία σας. Ό κόσμος ανήκει στον Χριστό!

Μετά ή Παναγία εξαφανίστηκε και εγώ εμέ πλημμυρισμένος από ευτυχία. Κοίταξα το χέρι μου αλλά δεν είχα την φωτογραφία της Σέτας.

Ό άνθρωπος προσβάλλεται διαρκώς από τα πονηρά πνεύματα αυτός όμως έχει την ικανότητα να δεχτεί ή να απωθήσει τις προσβολές από την αρχή ή αργότερα. Τα πονηρά πνεύματα πολεμούν τον άνθρωπο , αλλά εκείνος πού αγρυπνεί, μπορεί να γνωρίζει τα στάδια των επιθέσεων και μπορεί να πολεμήσει εναντίον τους. Ή μάχη είναι πολύπλοκη και διαρκής, άλλα όχι αδύνατη.

Αν κανείς δεν είναι αποφασισμένος να σταματήσει τον πονηρό λογισμό από την αρχή, αυτός εισέρχεται στο νου του και τον παραπλανά ότι δεν είναι και τόσο κακός. Αν ό άνθρωπος αποδεχτεί και αυτό το στάδιο, ό λογισμός γίνεται επιθυμία, κυριεύει το νου, την φαντασία και τις αισθήσεις. Ή πνευματική αντοχή του αγωνιστή Χριστιανού μειώνεται τότε συνεχώς και προσβάλλεται (ό αγωνιστής) από νοερές ή αισθησιακές παραστάσεις και, εάν ή εγρήγορση έχει δώσει την θέση της στη ραθυμία ή στην αδυναμία, τότε ή ηδονή γίνεται επιθυμία, ή οποία εκδηλώνεται ορατά μέσω ορισμένων πράξεων και λέξεων, κλιμακώνοντας τον αόρατο πόλεμο και στο αισθητό επίπεδο. Πολύ γρήγορα τότε ή επιθυμία γίνεται σχέδιο για εφαρμογή. Ή μάχη είναι εύκολη στο στάδιο του λογισμού, γίνεται όμως όλο και πιο δύσκολη, και με λιγότερες πιθανότητες νίκης, στα υπόλοιπα στάδια' γιατί το σχέδιο επιτέλεσης του κακού ασκεί πλέων μεγάλη εξουσία επάνω στον αγωνιστή Χριστιανό και ή βούληση τής αντοχής λιγοστεύει.

Ό Γκαφένκου και οι δικοί του πρώτα προσπάθησαν να βάλουν σε μια τάξη την δική τους ζωή, να καταλάβουν και να ζήσουν την κοινοτική εμπειρία τής πρώτης Εκκλησίας, να λεπτύνουν συνεχώς το χαρακτήρα τους, ώστε να προσφέρουν θυσία, καλοσύνη και αγάπη προς όλους. Ό Γκαφένκου, ό Ίανολίδε και άλλοι δύο, πού έμεναν στο ίδιο κρατητήριο, προσπαθούσαν να το βλέπουν και να το ζουν σαν ένα ναό του Χριστού. Ό πιο προχωρημένος γνώστης τής ζωής των αγίων και τής αγίας Γραφής ήταν, χωρίς αμφιβολία, ό Γκαφένκου. Το ξεκίνημα ήταν καλό και σχετικά εύκολο. Ή ιδέα της αγάπης, της θυσίας του ελέους για τούς άλλους, εφαρμοζόταν, αλλά μετά από και οι διαφορετικές ευαισθησίες τους έγιναν αφορμή θλίψεων στο στενό κρατητήριο....

Ιερεύς Κυπριανός Στόικος.

ΒΙΒΛ.ΒΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΤΩΝ ΕΝ ΦΥΛΑΚΑΙΣ ΝΕΩΝ ΕΝΔΟΞΩΝ ΑΓΙΩΝ ΡΟΥΜΑΝΩΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΩΝ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"