Η ΟΣΙΑ ΕΥΦΗΜΙΑ ΤΗΣ ΡΑΒΑΝΙΤΣΑ. ΣΕΡΒΙΑ

Ή Αδελφή Ευφημία θεωρείται ή «νέα Μυροφόρος» μεταξύ των ζηλωτών Ορθοδόξων Χριστιανών οι όποιοι γνωρίζουν την ζωή της και την αιώνια παρουσία της. Εξ αρχής ήταν γνωστή ως Αδελφή Μπόγκινια, όταν έκάρη για πρώτη φορά μοναχή στην Μονή Ραβάνιτσα (1920), όπου αργότερα έγινε ή Μεγαλόσχημη Ηγουμένη Ευφημία (1945)• Νέα ακόμη, ύπαρξε από τα ιδρυτικά στελέχη του Πνευματικού Κινήματος της Προσευχής τής Κοινότητας του Τσουκόγιεβατς και ήταν φλογερή λαϊκή ιεραπόστολος για είκοσι περίπου χρόνια. Ταξίδευε από το ένα χωριό στο άλλο, «κηρύσσοντας το Ευαγγέλιο, θεραπεύοντας τούς ασθενείς και επιδεικνύοντας έναν αληθινά Ορθόδοξο τρόπο ασκητικού βίου, προσελκύοντας πολλές ψυχές στην πίστη στον Χριστό τον Κύριο».

Στην συνέχεια αυτής τής ιεραποστολικής περιόδου, ή Ευφημία έζησε στην Μονή Ντίβιαν (πού βρισκόταν υπό την καθοδήγηση τής Μακαριστής Ρωσίδας Ηγουμένης Θεοδώρας), κατόπιν εισήλθε στις τάξεις των μοναχών και για λίγο καιρό πήρε 12 ακόμη γυναίκες μονάστριες για να ανανεώσει την Μονή Τέμσκα. Ύστερα μεταφέρθηκε στην Μονή Κόβιλ, στην Μπάτσκα, όπου έγινε ή πρώτη Σύνοδος του Πνευματικού Κινήματος των Μπογκομόλτσι, στα 1933.

Υπό την επίβλεψη του Επισκόπου Νικολάου Βελιμίροβιτς, ή Μακαρία Ευφημία άρχισε να μεταφράζει τα συγγράμματα των Αγίων Πατέρων από τα Ρωσικά. Έγραφε επίσης πολυάριθμες προσευχές και διδακτικές επιστολές.

Ή Οσία Ηγουμένη Ευφημία υπέφερε πικρά στην διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι 48 αδελφές τής Μονής Κόβιλ της Μπάτσκα—όπου ή Ευφημία ήταν ή Ηγουμένη—μαζί με τις αδελφές του Χόποβο και του Κούβεζντιν (καθώς επίσης και της Μπάτσκα) εξορίστηκαν στο Βελιγράδι από τούς Κροάτες Ούστασι πού έκαμναν λεηλασίες. Από το Βελιγράδι, αυτές οι άγιες Όμολογήτριες πήγαν στην Μονή τής Αγίας Παρασκευής (Πέτκα) στο Παρασίν, παίρνοντας μαζί τους και 30 παιδιά πρόσφυγες, ορφανά του πολέμου. Μετά τον πόλεμο τα παιδιά αυτά τα παρέδωσαν στην φροντίδα στοργικών οικογενειών. Έχει λεχθεί για την Ευφημία ότι ήταν «μεγάλη και ζηλώτρια θεόσδοτη δασκάλα».

Ως Ηγουμένη τής Ραβάνιτσα μετά τον πόλεμο, καθιέρωσε έναν αυστηρό μοναχικό κανονισμό, δίνοντας έμφαση στην ανάγνωση τής Καινής Διαθήκης και την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και Μητέρων για την ασκητική ζωή. Μετά την εν Κυρίω κοίμησή της, άφησε 53 αδελφές στις Μονές τής Άγ. Παρασκευής και τής Ραβάνιτσα, οι όποιες μέχρι σήμερα την ευλαβούνται ως αγία ή οποία κατέβαλε μεγάλη φροντίδα για τα πονεμένα παιδιά και έζησε μία ζωή αληθινά ευάρεστη στον Θεό.

ΒΙΒΛΙΟΓ. ΣΕΡΒΙΚΟ ΠΑΤΕΡΙΚΟ. ΤΟΜΟΣ Α ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΆΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ 2006