ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ "ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ Η ΓΗ; Ο ΑΠΛΟΣ ΧΩΡΙΑΤΗΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΑΝΤΑ....

Απ' αύτη την παλιά πίστη, ή οποία είναι ακριβώς ή πίστη της νεότητας των ανθρώπων, πολλά έχουν φυλαχτεί και έως σήμερα στον απλό λαό τού χωριού, αποκλειστικά τού χωριού. Στον ερώτημα «σε ποιόν ανήκει ή γη ;»ό απλός χωριάτης και σήμερα άπαντά: «Στον Θεό, και ύστερα σε μας!». Στις πόλεις, όπου ό άνθρωπος από την αταξία των έργων του δεν βλέπει τα έργα τού Θεού και όπου μόνο ή άκρη τού ουρανού προβάλλει εν μέσω βρόμικου καπνού, δίδονται κατά το πλείστον δύο διαφορετικές απαντήσεις:

Ή μία απάντηση είναι: «Ή γη είναι δική μας».

Ή δεύτερη απάντηση είναι: «Ή γη είναι δική μου».

Και ή πρώτη και ή δεύτερη απάντηση αποκόπτονται από τις σκέψεις περί Θεού. Την πρώτη απάντηση δίνουν συνήθως εκείνοι πού είναι με λίγη γη ή χωρίς καθόλου γη. «Ή γη είναι δική μας», λένε εκείνοι, «και όχι μόνο δική σου ή δική του. Ή γη είναι δική μας, εφόσον είμαστε όλοι σ' αυτό το μαύρο χώμα γεννημένοι, με κοιλιές, πού ζητούν από την γη τροφή. Εγώ έχω κοιλιά, την έχει και ό γιός μου και ή κόρη μου. Όλοι αυτοί έχουν ανάγκη για ψωμί, πού παράγεται από την γη. Από πού θα το πάρουμε, εάν όχι από την γη ή από σένα, γαιοκτήμονα; Να το πάρουμε από την γη δεν μπορούμε, αφού εσύ αυτή την γη την καταπάτησες αποκλειστικά για τον εαυτό σου.

Να το πάρουμε από σένα δεν τολμάμε, αφού αυτό ό νόμος το ονόμασε κλοπή. Να επινοήσουμε κάποια νέα γη δεν μπορούμε. Να μετακομίσουμε σε κάποιο άλλο πλανήτη, ακόμα λιγότερο. Να αλλάξουμε τις σχέσεις τού παρελθόντος, πού έκαναν εσένα γαιοκτήμονα και εμένα χωρίς γη, σ' αυτό εσύ δεν συμφωνείς, και δίχως την συμφωνία σου εγώ είμαι αδύναμος.

Να δουλέψω, δεν μπορώ να δουλεύω για τόσα όσα χρειάζομαι, να κάνω οικονομία, δεν έχω από πού να κληρονομήσω, δεν έχω από ποιόν. Στον σπίτι μου υπάρχουν δύο εργατικά χέρια και πέντε κοιλιές. Εσύ δεν δουλεύεις καθόλου και έχεις τροφή για πεντακόσιες κοιλιές. Τί να κάνω; Εάν είναι αλήθεια ότι ή γη είναι μόνο δική σου, τότε μόνο εσύ έπρεπε και να γεννηθείς. Αλλά εφόσον και εγώ γεννήθηκα, δίπλα σου, τότε ή γη δεν είναι μόνο δική σου. Ή γη λοιπόν είναι δική μας, κοινή. Κι εγώ κι εσύ πρέπει να συμφωνήσουμε, χωρίς να κοιτάμε το παρελθόν και την καταγωγή , πώς θα μαζεύουμε και θα μοιράζουμε τον καρπό από την γη.

Εάν δεν θέλεις έτσι, τότε ένας από μάς περισσεύει σ' αυτό τον κόσμο: ή εγώ ή εσύ. Τότε πρέπει ή να πεθάνω εγώ από την πείνα ή εσύ από μένα. Όμως, επειδή ό θάνατος θα έρθει και για μένα και για σένα στον καιρό του, είναι κατά το συμφέρον και το δικό μου και το δικό σου να συμφωνήσουμε. Άς μοιραστούμε, λοιπόν, την γη μας σύμφωνα με την λογική και το δίκαιο»!

Έτσι μιλά ό φτωχός, ό σύγχρονος προλετάριος, πού δεν έχει ούτε μία πατημασιά γη ούτε οτιδήποτε άλλο πού να αξίζει μία πατημασιά γη. Ενώ ό σύγχρονος καπιταλιστής, ό γαιοκτήμονας, ό φεουδάρχης, παραμένοντας σιωπηλά στην ίδια βασική άποψη τού δίνει αρνητική απάντηση. Και, σιωπηλά, ή βασική άποψη και τού ενός και του άλλου είναι ότι ό άνθρωπος είναι κυρίαρχος της γης, ότι όντα κατώτερα τού ανθρώπου είναι αδύναμα να αμφισβητήσουν αυτή την ιδιοκτησία, και ότι πάνω από τον άνθρωπο δεν υπάρχουν κάποια ανώτερα όντα, πού θα μπορούσαν να ζητήσουν δικαιώματα για την γη.

ΒΙΒΛ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ ΑΡΓΑ ΒΑΔΙΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ.