ΕΝΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ.

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ.

«Και είπε ο νεώτερος αυτών τω πατρί πάτερ δός μοι το επιβάλλον μέρος της ουσίας.» (ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ 15:11-12)

Η παραβολή του ασώτου υιού είναι ή πλέον διδακτική για τους νέους. Αναγνωρίζουμε στον άσωτο υιό τον ακριβή χαρακτήρα του επιπόλαιου νέου: ελαφρόμυαλος, απερίσκεπτος, διψασμένος για ανεξαρτησία- εν ολίγοις, οτιδήποτε συνήθως διακρίνει την πλειοψηφία των νέων. Ό νεότερος υιός μεγάλωσε στον πατρικό σπίτι. Φθάνοντας στην εφηβεία άρχισε να θεωρεί ότι ή ζωή στον σπίτι ήταν περιοριστική .Έμοιαζε δυσάρεστο γι' αυτόν να ζει κάτω από την εξουσία -του πατέρα του και την άγρυπνη επίβλεψη της μητέρας του. Ήθελε να μιμηθεί τους φίλους του, οι όποιοι είχαν παραδοθεί στις θορυβώδεις άπολαύσεις του κόσμου. «Είμαι ό κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Δεν θα ήταν καλύτερα» συλλογίστηκε, «εάν λάμβανα τον μερίδιο της περιουσίας που μου αναλογεί τώρα; Θα μπορούσα να διαχειριστώ τα πλούτη μου με τρόπο διαφορετικό από αυτόν του πατέρα μου Έτσι, ό ελαφρόμυαλος νέος παρασύρθηκε από την απατηλή λάμψη των κοσμικών απολαύσεων και αποφάσισε να απαλλαγεί από τον ζυγό της πειθαρχίας και να αναχωρήσει από τον σπίτι των γονιών του.

Δεν είναι πολλοί εκείνοι που παρακινούνται από παραπλήσιες παρορμήσεις σήμερα, και ενώ ενδεχομένως δεν εγκαταλείπουν το σπίτι των γονιών τους, απομακρύνονται από το σπίτι του Ουράνιου Πατέρα τους και την Άγια Εκκλησία;

Ό ζυγός του Χριστού φαίνεται δύσκολος για τούς ανώριμους, και οι εντολές Του επαχθείς. Θεωρούν ότι δεν είναι αναγκαίο να τηρούμε ότι ό Χριστός και ή Άγια Εκκλησία μας διδάσκει. Γι' αυτούς είναι δυνατόν να υπηρετούν τον Θεό και τον κόσμο ταυτοχρόνως. Λένε: «Είμαστε ήδη αρκετά δυνατοί για να αντισταθούμε σε επιβλαβείς δοκιμασίες και πειρασμούς. Μπορούμε να κρατηθούμε στην Αλήθεια και να ερευνήσουμε τα διδάγματα από μόνοι μας. Αφήστε μας να τελειοποιήσουμε τον μυαλό μας μέσω της απόκτησης διαφορετικών γνώσεων. Ας εδραιώσουμε τις επιθυμίες μας εμείς οι ίδιοι ανάμεσα σε δοκιμασίες και πειρασμούς. Μέσω της εμπειρίας των αισθήσεων μας θα πειστούμε για την ευτέλεια της φαυλότητας»! Είναι, λοιπόν, αυτές οι επιθυμίες καλύτερες από την απερίσκεπτη απαίτηση του νεότερου υιού προς τον πατέρα του, «πάτερ, δός μοι τον επιβάλλον μέρος της ουσίας»;

Με τον ίδιο τρόπο, ένας άμυαλος νεαρός παύει να τηρεί τις εντολές και τις νουθεσίες της Άγιας Εκκλησίας. Παύει να μελετά τον Λόγο του Θεού και τις διδαχές των Αγίων Πατέρων, ενώ επιλέγει να ακούει με προσήλωση τις σοφιστείες εκείνων πού παραπλανητικά αποκαλούνται διδάσκαλοι και να δαπανά τις καλύτερες ώρες της ζωής του σε τέτοιου είδους ενασχολήσεις. Εκκλησιάζεται λιγότερο συχνά ή παρευρίσκεται στην Εκκλησία όντας αφηρημένος και διασπασμένος. Δεν βρίσκει την ευκαιρία να αφοσιωθεί στην ευλάβεια και να ασκηθεί στις αρετές, επειδή δαπανά τόσο πολύ χρόνο παρακολουθώντας θεάματα, παραστάσεις κ.τ.λ. Με μια λέξη, κάθε ημέρα παραδίδει τον εαυτό του όλο και περισσότερο στα εγκόσμια και τελικά χάνεται σε μία «μακρινή χώρα».

Ποιες είναι οι συνέπειες μιας τέτοιας αποξένωσης από την Άγια Εκκλησία; Είναι οι ίδιες με τις συνέπειες της απομάκρυνσης του άσωτου υιού από τον πατρικό σπίτι. Οι άμυαλοι νέοι πολύ γρήγορα σπαταλούν την ενέργεια τους και τις ικανότητες της ψυχής και του σώματος τους, καταστρέφοντας και για τον παρόντα χρόνο και για την αιωνιότητα όλα τα καλά πού έχουν κάνει. Εντολές τω μεταξύ, εμφανίζεται «μία σοβαρή έλλειψη σ' αυτήν την γη»: ματαιότητα και δυσαρέσκεια - τον αναπόφευκτο των αχαλίνωτων απολαύσεων. Εμφανίζεται επιθυμία για ηδονές, ή οποία επιτείνεται με την ικανοποίηση των έκλυτων παθών και στον τέλος γίνεται ακόρεστη. Συχνά συμβαίνει οι δυστυχείς εραστές του κόσμου τούτου, προκειμένου να ικανοποιήσουν τα πάθη τους, να καταφεύγουν σε ποταπές και επαίσχυντες ενασχολήσεις, οι όποιες ωστόσο δεν τούς οδηγούν στην συμμόρφωση, όπως τον άσωτο υιό, και στην επιστροφή τους στην οδό της σωτηρίας, αλλά ολοκληρώνουν την καταστροφή τους, τόσο στην παρούσα όσο και στην μέλλουσα ζωή.

ΒΙΒΛ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ.