Ή σπουδαιότητα της μνημόνευσης κατά τη Θεία Λειτουργία καταδεικνύεται από το παρακάτω συμβάν.

Πριν από το άνοιγμα του σκηνώματος του Αγίου Θεοδοσίου του Τσέρνιγκοφ (1896), ό ιερέας, πού είχε ενδύσει με άμφια το σκήνωμα, κάθισε εξουθενωμένος κοντά στα λείψανα και αποκοιμήθηκε. Στον ύπνο του εμφανίστηκε ό ιεράρχης κει του είπε: «Σ' ευχαριστώ πού κοπιάζεις για χάρη μου. Σε παρακαλώ όταν ιερουργείς να μνημονεύεις τούς γονείς μου» κει έδωσε τα ονόματα τους, πρεσβύτερος Νικήτας κει Μαρία. Ό ιερέας τον ρώτησε: «Μα πώς ζητάς εσύ, ένας Άγιος Ιεράρχης, τις προσευχές μου, όταν βρίσκεσαι στον ουράνιο θρόνο κει χορηγείς στους ανθρώπους την ευλογία του Θεού;». «Αυτό είναι αλήθεια», απάντησε ό Άγιος. «Αλλά ή προσφορά κατά τη Θεία Λειτουργία είναι πιο ισχυρή από τις δικές μου προσευχές».

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ,

ΒΙΒΛ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ.