Ελάτε στο κελί του αμαρτωλού Έλισσαίου, έλεγε στους επισκέπτας του! Εδώ μένει επί 20 χρόνια ό τεμπέλης Ελισσσαίος.

Μοναχός Ελισσαίος Νδράνκα Μοναστήρι Νεάμτς (1856-1932)

Κυρίως οι γέροντες στην ηλικία ενθυμούνται το όνομα του και την ζωή του.
-Εάν για τον π. Έλισσαίο, θέλης να τούς ερώτησης, είναι καλύτερα να ερώτησης τα πουλιά.

Ήταν ένας απλούς μοναχός, με παιδική ψυχή! Φρόντιζε ιδιαίτερα για τα πουλιά του μοναστηριού. Ήταν πολύ καλός στην ψυχή. Ποτέ δεν οργίστηκε σ' ολόκληρη την ζωή του. Ίσως γιατί ήταν έτσι από την φύση του...

Ό π. Ελισαίος ήταν από τα μέρη Ντορνέι της Μπουκοβίνας και γεννήθηκε το 1856. Πρώτα διακόνησε σαν δεύτερος εκκλησιαστικός για πολλά χρόνια στην εκκλησία του χωριού του, ενώ το καλοκαίρι του 1912 έγινε δεκτός στην μονή Νεάμτς. Μετά από τρία χρόνια κανονικής δοκιμασίας, έκάρη μοναχός, τον Δεκέμβριο του 1915, και έλαβε το όνομα Ελισαίος, ενώ από το βάπτισμα του ονομαζόταν Ηλίας.

Αυτό το όποιον χαρακτήριζε περισσότερο τον π. Ελισαίο ήταν, χωρίς αμφιβολία, ή τελεία υπακοή του. Χωρίς συμπλοκές, χωρίς αντιρρήσεις, χωρίς μεμψιμοιρίες και εμπαθείς λογισμούς, ό π. Ελισαίος υπάκουε σ' όλη την Αδελφότητα των Πατέρων. Οποιοσδήποτε τον διέταζε κάτι, οπουδήποτε κι αν άπεστέλλετο, ξεπλήρωνε την εντολή με ακρίβεια. Δεν περίμενε να τελείωση ό λόγος αυτού πού τον διέταζε, αλλά ξεκινούσε κι έτρεχε.
-Πηγαίνω, πάτερ, μαζί με την Μητερούλα του Κυρίου μας! Κάνω, οσιότατε, αυτή την υπακοή με την βοήθεια του Θεού!
Έκανε το κάθε τι με μία χαρά και ειλικρίνεια, την οποία δύσκολα την συναντάς σήμερα. Κατόπιν ε¬πέστρεφε γρήγορα και έλεγε χαμογελαστός:
-Έτοιμα τα πάντα, πάτερ Οικονόμε. Το έκανα όπως μου είπατε! Που και τί άλλο με διατάζετε να κάνω;

Μ' αυτό τον τρόπο και ό παλαιός Ελισαίος, λόγω της υπακοής του στον μεγάλο προφήτη Ηλία, έλαβε διπλή την Χάρι. Ό μοναχός Ελισαίος λοιπόν δι' αυτή την τελεία υπακοή του έλαβε από τον Θεό την καθαρότητα της ψυχής του και την αγάπη για όλη την κτίση. Ό π. Ελισαίος ήταν μία ζωντανή εικόνα της αγάπης και της πνευματικής άθωότητος. Πάντοτε ήταν χαμογελαστός, καθαρός και φωτεινός στο πρόσωπο, έτοιμος για την υπακοή στον καθένα να τον εξυπηρέτηση, να τον ειρήνευση με την αγάπη του....

Και τόσο πολύ προώδευσε σ' αυτό το θείο χάρισμα, ώστε δεν έκανε καμία διάκριση ανάμεσα στους ανθρώπους, μοναχούς και λαϊκούς, νέους και γέρους, καλούς και κακούς, πλουσίους και πτωχούς. Γι' αυτόν όλοι ήταν παιδιά του Θεού, όλοι ήταν αδελφοί μεταξύ τους κι έτσι έπρεπε όλους να τούς αγαπά και να τούς υπακούει. Γι' αυτό και όλους τούς υποδεχόταν με τον ίδιο τρόπο. Με όλους συνομιλούσε, γελούσε, έτρωγε, προσευχόταν, αγρυπνούσε ή και σιωπούσε. Ό π. Έλισσαίο ήταν αδελφός με όλους τούς ανθρώπους! Τί μεγάλο είναι αυτό το χάρισμα του Θεού! Τί βαθειά ειρήνη είχε ό π. Ελισαίος στην καρδιά του! Δεν έλεγε κακό λόγο για κανένα, δεν ήξερε να μισή κανένα, να κατηγορήση, να όργισθή ή να σκεφθή κακό για κάποιον. Ό π. Ελισαίος με την αγάπη και την υπακοή του, ήταν απ' εδώ στην αιώνια ειρήνη και χαρά του Θεού. Το κελί του, όπως και ή καρδιά του, είχαν γίνει μία γωνίτσα του παραδείσου!
-Ευλόγησαν, πάτερ Ελισσαίε, του έλεγαν οι άλλοι πατέρες.
-Ό Κύριος και ή Μητερούλα του να σε ευλογούν, απαντούσε.

Αυτή ή θεία αγάπη και χαρά του δεν έφθανε μόνον σε όλους τούς ανθρώπους, αλλά και σε όλη την κτίση. Αγαπούσε κάθε κτίσμα και δεν τολμούσε να σκοτώσει ούτε ένα μυρμήγκι, ούτε μία σαύρα ή ένα κουνούπι. Χωρίς να φιλοσοφεί για το μυστήριο της α¬γάπης προς την κτίση, χωρίς να ξέρη να εξηγήσει την σοφία του Δημιουργού, αγαπούσε άνεκφράστως τα λουλούδια, τις μέλισσες, τα πουλιά του κάμπου και κάθε είδος ζώων.
-Τί ωραία πού είναι τα λουλούδια! έλεγε με βαθειά ειρήνη μέσα του ό πατήρ και γελούσε μόνος του σαν το μικρό παιδί.
-Πάτερ Έλισσαίε, τί συνέβη σήμερα στην αυλή των πουλιών;
-Πάτερ, είδα, πώς ήλθαν σήμερα τα πουλάκια του Θεού και άρπαξαν μερικά από τα πουλάκια τα δικά μας.
-Αλλά γιατί τα άφησες να τα πάρουν;
-Αισθάνθηκα καλοσύνη γι' αυτά, διότι ήλθαν να πάρουν την τροφή τους για να ζήσουν.
Στους σταύλους βλέπουμε και εκεί τον π. Ελισαίο. Είναι περιτριγυρισμένος από εκατοντάδες που¬λιά, από μοσχαράκια, από αρνάκια, τα όποια τον ακολουθούν. Αυτός χαρούμενος, όπως είναι πάντοτε, τα δίνει τροφή, τα βάζει νερό, σκουπίζει τούς χώρους τους, τα χαϊδεύει με τα χέρια του, τα αποδιώχνει με το κομποσκοίνι του.
Μπαίνουμε στο κελί του π. Ελισσαίου. Είναι απλό και καθαρό, σαν μία ησυχαστική εκκλησούλα.
Ελάτε στο κελί του αμαρτωλού Έλισσαίου, έλεγε στους επισκέπτας του! Εδώ μένει επί 20 χρόνια ό τεμπέλης Ελισσσαίος. Αλλά δεν έχω λόγια να ευχα¬ριστήσω την Κυρία Θεοτόκο, πού με αξίωσε να συναριθμηθώ κι εγώ στο ποίμνιο τούτο του Χριστού!... Αισθάνομαι ότι είμαι στην αγκαλιά της.
Το καλοκαίρι του 1932 ό π. Ελισαίος ασθένησε και μετά από ολίγες ήμερες μετέβη στα ουράνια με βαθειά ειρήνη, κοντά στους άλλους Πατέρες της Μονής Νεάμτς.
«Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται!».

ΒΙΒΛ. ΟΣΙΑΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΡΟΥΜΑΝΙΚΟΥ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ. "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"