Α-ΛΛΗ-ΛΕ-ΓΓΥ-Η!

-Παππού, εσύ που ζεις 90 τόσα χρόνια, για πες μου έχεις περάσει άλλη οικονομική κρίση; Πλούσιοι και φτωχοί είναι ανήσυχοι καταφοβισμένοι!

Ο πάππους χάιδεψε με το τρεμάμενο χέρι του την 14χρονη δισέγγονη του και κουνώντας το κάτασπρο κεφάλι του, είπε: -Μόνον οικονομικές κρίσεις!... Τον 2" παγκόσμιο πόλεμο, δικτατορίες, πτώσεις κυβερνήσεων και βασιλιάδων -όλες οι επίγειες δόξες είναι εφήμερες- λυσσαλέους εμφυλίους σπαραγμούς, πείνα θανατερή, αρρώστιες, θανάτους, σεισμούς, φυσικές καταστροφές, φόβο όλα τα δεινά της γης!

Ο φόβος πολύ άσχημο συναίσθημα. Πλακώνει την καρδιά, θολώνει το μυαλό και δεν μπορείς να σκεφτείς σωστά... Οικονομική κρίση! Οι φτωχοί που είναι οι πιο αδύναμοι στην κοινωνία φοβούνται, γιατί άμα χάσουν και την δουλειά τους, θα πεινάσουν. Τώρα θα φανούν οι ικανοί, οι άξιοι. Οι πλούσιοι και κυρίως οι νεόπλουτοι, έχουν κάνει στήριγμα τα χρήματα τους και τρέμουν μη τα χάσουν. Όλοι θα θελαν να συνεχίσουν να ζουν όπως πρώτα, χωρίς να αναλογίζονται πως αυτή η υπερκατανάλωση, αυτή η ύβρις, κατάστρεψε το περιβάλλον, που είναι το μέλλον όλων των ανθρώπων και τους σάπισε! Οι σημερινοί άνθρωποι έχουν αλλάξει ακόμη και στο σουλούπι τους. Έχουν γίνει ασορτί με τις οικονομικές φούσκες. Οι προγονοί μας δίδαξαν σ' όλη την ανθρωπότητα το "παν μέτρον άριστον" και το "ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλ' εν τω ευ το πολύ" όμως το ξεχάσαμε και τώρα το πληρώνουμε...

Κάθε κρίση φέρνει τα πάνω κάτω. Χρειάζεται σωστή διαχείριση της, για να μην έχουμε άσχημες εξελίξεις. Ο Μεγάλος Προφήτης Ησαΐας, χιλιάδες χρόνια πριν, είχε πει ότι, όταν δεν υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη, δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη. Οι άνθρωποι τον αγνόησαν και έτσι ζουν και ξαναζούν τα ίδια και τα ίδια. -Παππού, εσείς πώς αντέξατε σ' όλα αυτά τα δεινά, που μου είπες ότι πέρασε η γενιά σου; -Αντέξαμε γιατί δεν ήμασταν καλομαθημένοι, ζούσαμε με πολύ λιγότερα αγαθά και ήταν άλλο το κλίμα και το πνεύμα της εποχής μας. Είχαμε ιδανικά. Όχι ότι δεν υπήρχαν και οι τζαναμπέτες, αυτοί υπάρχουνε σε όλες τις εποχές.

Είχαμε όμως γαλουχηθεί με αξίες. Βαθειά αγάπη για την πατρίδα μας. Εάν χρειαζόταν, θα δίναμε όχι μόνον τα πλούτη μας, αλλά και την ίδια μας τη ζωή, ότι πολυτιμότερο έχει κάθε άνθρωπος. Πολεμήσαμε γενναία γι' αυτήν. Όταν δούλευα στην ξενιτιά, είδα ότι γι' αυτούς ήμουν πάντα ο ξένος, παρ' όλο ότι ήμουν έξυπνος και τίμιος δουλευτής. Κατάλαβα ότι πρέπει να υπερασπίζομαι την πατρίδα μου για να την έχω. Είχαμε πίστη, κι απ' αυτήν παίρναμε δύναμη. Νιώθαμε το Θεό μέσα μας. Πολύ μεγάλη δύναμη η κάθε πίστη. Την δουλειά την είχαμε λίγο πιο κάτω από το Θεό. Στο πρώτο μου μεροκάματο, 7χρονος στο φύτεμα της πατάτας, καταλασπώθηκα σαν αδέξιος πρωτάρης και ντρεπόμουν για το χάλι μου. Ο πατέρας μου δεν μίλησε, στο γυρισμό όμως με πέρασε από την αγορά και με έδειξε σε όλους λέγοντας: "Καμαρώστε το Γιώργη μου. Έκανε το πρώτο του μεροκάματο στη γη. Αν την αγαπήσει θα του γίνει η πιο πιστή του αγάπη και θα του δίνει όλα της τα καλά. Δεν χρειάζεται να γίνει πλούσιος, εξ' άλλου τα πολλά πλούτη είναι και μπελάς, αλλά δεν θα πεινάσει ποτέ του. Γερός να είναι κανέναν δεν θάχει ανάγκη". Όλοι με χειροκρότησαν και εγώ ένοιωθα περήφανος. Έκανα διάφορες δουλειές, δύσκολες μουτζούρικες γιατί είχα μάθει πως καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή αρκεί να την κάνεις σωστά και τίμια. Η γη με κέρδισε. Την αγάπησα, την καλλιέργησα σωστά και μέχρι σήμερα δίνει και σε σας απ' όλα τα καλά. Σιτηρά, όσπρια, φρούτα, ξυλεία, χόρτο για τα ζώα μας κι έτσι έχουμε το καθαρό μας κρέας, ξέρουμε τι τρώμε. Σήμερα λοιπόν σαν πρώτη δουλειά, ας σκεφθούν οι νέοι μας, τη γη που έχουν εγκαταλείψει. Οι δουλειές πρέπει να είναι παραγωγικές και όχι αεριτζίδικες. Η χειρότερη κατάσταση είναι να μένεις αδρανής, περιμένοντας το "μάννα" εξ ουρανού. Κάθε θαύμα γίνεται μόνο μια φορά. Σήμερα οι περισσότεροι νέοι έχουν μάθει να τα βρίσκουν έτοιμα. Αυτό θα το βρουν μπροστά τους γιατί έτσι δεν απέκτησαν ούτε ψυχικά ούτε πρακτικά εφόδια για να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες αλλαγές που έρχονται.

-Παππού, στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής με τέτοια πείνα, τι κάνατε και επιβιώσατε;

-Στην κατοχή όσο συνειδητοποιούσες τον κίνδυνο ότι μπορούσες ανά πάσα στιγμή να σκοτωθείς, τόσο θεριεύε μέσα σου η επιθυμία να ζήσεις! θεριό ο άνθρωπος! Όσο από πείνα, μας θέριζε. Κάναμε οποιαδήποτε δουλειά βρίσκαμε. Επιστήμονες πήγαιναν στην αγορά και πουλούσαν λεμόνια, φρούτα, ότι έβρισκαν. Άλλοι πήγαιναν στο βουνό για ξύλα σούρνοντας αυτοσχέδια ξύλινα καρότσια. Μόλις εξοικονομούσαμε ένα καρβέλι ψωμί, παρ' όλο που ήμασταν λυσσασμένοι στην πείνα, με χίλιες προφυλάξεις, το πηγαίναμε σπίτι, όπου το μοιραζόμασταν σαν αντίδωρο καμιά 15αριά νοματαίοι, που μέναμε όλοι μαζί. Ο ένας βοήθαγε τον άλλον όπως μπορούσε. Με αυτό το λίγο έπρεπε να στυλωθούμε, να επιβιώσουμε. Είχαμε α-λλη-λε-γγύη, είπε ο παππούς τονίζοντας κοφτά κάθε συλλαβή.

-Παππού κάνατε εθελοντισμό; Τον διέκοψε η μικρή.

Ο παππούς σκέφθηκε λίγο και είπε: -Μα, είναι και ο εθελοντισμός οργανωμένη ομαδική αλληλεγγύη. Σπουδαία υπόθεση. Επίσης η Εκκλησία είναι πάντα αλληλέγγυα στο ποίμνιο της σε οποιαδήποτε κρίση. Ύστερα συνέχισε κουνώντας το κεφάλι του. -Τι κατάφεραν οι άνθρωποι συσσωρεύοντας τόσα πλούτη; Εξέθρεψαν έναν τεράστιο εγωισμό, που τους υποδούλωσε, τους οδήγησε σε εσωτερική μοναξιά. Απογύμνωσαν την ψυχή τους από κάθε υψηλό ιδανικό, από τις διαχρονικές αξίες, έτσι βρήκε χώρο και φώλιασε μέσα τους η ανασφάλεια και ο φόβος.

Πολλοί άνθρωποι διαθέτουν σήμερα όλα τα υλικά αγαθά, όμως νοιώθουν μόνοι και ανήμποροι. Είναι αμπαρωμένοι στο έστω και μικρό σιδερόφρακτο παλατάκι τους από το φόβο των ληστών και των πεινασμένων. Έτσι όμως δεν χαιρόμαστε τίποτα από τις ομορφιές της ζωής . Καταντάμε ζωντανοί νεκροί. Εάν οι άνθρωποι είχαν αλληλεγγύη δεν θα ένοιωθαν μόνοι. Στις δύσκολες στιγμές τους κάποιο αλληλέγγυο χέρι θα τους ακουμπούσε στοργικά. Στο χωριό, όταν αρρώσταινε κάποιος, έως ότου γίνει καλά, έβρισκε το χωράφι του οργωμένο ή θερισμένο για να μην χάσει τη σοδειά του. Μετά εκείνος το ανταπέδιδε. Έτσι όλοι νοιώθαμε σιγουριά γιατί ξέραμε, ότι σε κάποια δυσκολία μας θα είχαμε βοήθεια. Ξέρεις τι όμορφα που νοιώθεις όταν ξέρεις ότι υπάρχει γύρω σου αλληλεγγύη!

-Αχ, παππούλη μου τι ωραία που τα λες! Πόσο όμορφα ηχεί η λέξη αλληλεγγύη, σαν γλυκιά μουσική, φτάνει μέσα στην καρδιά, τη γαληνεύει, νομίζω ότι διώχνει την ανασφάλεια και το φόβο, γιατί νοιώθεις ότι δεν είσαι μόνος σου, κάποιος σε νοιάζεται. -Ναι παιδί μου, αυτό το συναίσθημα γεννά η αλληλεγγύη. Αυτή δίνει νόημα στην ύπαρξη μας γιατί ανοίγει την πόρτα στην αγάπη. Μόνο όταν υπάρχει αλληλεγγύη γίνεται πράξη η αγάπη, αλλιώς μένει σαν μια αφηρημένη έννοια. Η αλληλεγγύη πράγματι μας βοηθάει να ξεπεράσουμε την ανασφάλεια και το φόβο, τη μοναξιά μας. Είναι ένα αλάνθαστο γιατρικό για την ψυχή. Ας το δοκιμάσουν οι άνθρωποι. Ας ξεκινήσουν λέγοντας μια καλημέρα στο συνάνθρωπο τους. Δεν κοστίζει τίποτα... Αυτά είπε ο παππούς και έκλεισε τα μάτια του κάνοντας αναδρομή στη ζωή του, που σιγά-σιγά έφτανε στο τέλος της. Αλληλεγγύη, ακούγεται σαν ύμνος, σαν επίκληση, σαν αλληλούια-αλληλούια. φίλες και φίλοι αληλεγγύη-αλληλούια.

Φανή Βαλαμόντε

http://www.sylfilon.gr/main/