ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝ ΣΥΝΤΟΜΩΣ ΕΠΕΜΒΑΣΙΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Του κ. Νικολάου Σωτηροπούλου, Θεολόγου

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ Πατρίς, ή ωραιότερη και ίστορικώτερη Πατρίς στον κόσμο εξ αιτίας κακών ηγετών, πολιτικών και εκκλησιαστικών, άλλα και εξαιτίας της αποστασίας από το Θεό του Ελληνικού λαού, από το ζενίθ της δόξης, όπου έφθασε άλλοτε, σήμερα κατέπεσε στο ναδίρ της πνευματικής και οικονομικής χρεωκοπίας και εξαθλιώσεως και ατιμώσεως. Χάσαμε την εθνική κυριαρχία μας. Βρισκόμαστε υπό κατοχή ξένων δανειστών και τοκογλύφων. Και γίναμε εμπαιγμός και χλευασμός των ξένων διεθνώς. Εντρέπονται οι ομογενείς μας στο Εξωτερικό να ειπούν ότι είναι Έλληνες.

Ν' απελπισθούμε για το σημερινό κατάντημα της Πατρίδος μας; Όχι! Ή απελπισία είναι το χειρότερο κακό. Ό Χριστός, ο Κύριος της Ιστορίας και ό Θεός της Ελλάδος (όπως άλλοτε ήταν ό Θεός του Ισραήλ), είναι ή ελπίς του κόσμου. Και όσοι πιστεύουμε στο Χριστό, δεν επιτρέπεται ν' απελπιζώμεθα. Στα Σόδομα, αν υπήρχαν δέκα ευσεβείς, δεν θα γινόταν ή καταστροφή. Στην Ελλάδα των δέκα εκατομμυρίων δεν υπάρχουν βεβαίως εκατομμύρια ευσεβείς, υπάρχουν όμως χιλιάδες ευσεβείς. Κατά δε το παρελθόν ό Ελληνισμός έδωσε στο Χριστό πολλά εκατομμύρια άγιων, μαρτύρων και μεγαλομαρτύρων. Και εκτενώς να παρακαλούμε στις προσευχές μας το Χριστό, να λάβει ότι όψιν τις χιλιάδες πιστούς Έλληνες του παρόντος, και το εκατομμύρια του παρελθόντος, και να κάνη επέμβαση και να σώσει την Πατρίδα μας από κακούς άρχοντες και από εχθρούς. Πολλές φορές πληρώσαμε εμείς οι Έλληνες για τις αμαρτίες μας. Καιρός να πληρώσουν και οι εχθροί μας.

Το Άγιο Πνεύμα δημιούργησε κατά το παρελθόν, δημιουργεί και σήμερα αγίους. Ένας άγιος των ήμερων μας, μεγάλος χαρισματούχος του Αγίου Πνεύματος, είναι ό πατήρ Παΐσιος ό Αγιορείτης. Προτού δε μεταστή στην αιωνιότητα, άκουσα με τα αυτιά μου να λέγει ότι κοντά είναι ή δόξα της Ελλάδος και της Κύπρου. Προέβλεψε σύρραξη δυνάμεων με καλό αποτέλεσμα για τον Ελληνισμό, με δικαίωση εθνικού πόθου αιώνων. Ό λόγος του υπενθυμίζει στους πιστούς όμοιο λόγο του αγίου Κοσμά του Αιτωλού ότι «το πρόβλημα της Πόλης θα λυθή»...

Μετάνοια, λοιπόν, ελπίς και προσευχή στον Κύριο, ό όποιος τα αδύνατα ατούς ανθρώπους κάνει δυνατά, περιτρέπει θρόνους δυναστών, και πατάσσει έθνη βάρβαρα.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΣ