Ο Θεός δεν θέλει τους δογματισμούς και την τυπικότητα, έλεγε. Η Πίστη μας δεν είναι μια σειρά τυπικών πράξεων που μας δίνει την ψεύτικη αίσθηση του καλού. Όλα δουλεύονται μέσα στην καρδιά και από εκεί πηγάζουν με μια ελευθερία. Πρέπει να είμαστε άνθρωποι της καρδιάς και της διακονίας... τους αδελφούς να στηρίζουμε χωρίς βαρυγκομιά διότι χάνουμε τον μισθό μας.
Ο άνθρωπος στην προσευχή δεν πρέπει να γίνεται τυπικός χωρίς να νιώθει αυτά που λέγει... ο ίδιος δεν ακούει αυτά που προσεύχεται, ο Θεός θα τον ακούσει; Με την καρδιά μας όλα να τα κάνουμε. Να επιτελούμε την συγχώρηση στους αδελφούς εκ καρδίας και την διακονία της αγάπης εκ καρδίας και την προσευχή εξ όλης της καρδίας. Ο Θεός την καρδιά μας ζητά και μ’ αυτήν να δουλεύουμε εν Κυρίω. Τυπικά λες την ευχή και νομίζεις ότι κάτι κάνεις και το καμαρώνεις... τυπικά κάνεις την νηστεία σε μια ψεύτικη αίσθηση θρησκευτικής ικανοποίησης. Και ενώ λες ότι δουλεύεις στον Θεό η κατάκριση είναι συνεχής για όλους, και δεν σταματάς να κατηγορείς και να ιεροκατηγορείς χωρίς αγάπη μέσα σου. Από την καρδιά όλα αυτά προέρχονται και είναι ψεύτικη η αγιοσύνη των καλών τυπικών πράξεων.
Μπορεί να δει κανείς, έλεγε, εκπλήξεις και θαύματα σε ανθρώπους που πολύ εύκολα τους κρίνει και τους απορρίπτει η φαρισαϊκή νοοτροπία μας. Έλεγε για μια πόρνη που τον πλησίασε και του μίλησε και έμεινε έκπληκτος για τον αγώνα της ψυχής της. Πόσο εύκολα κανείς βγάζει κρίσεις και συμπεράσματα ενώ αλλιώτικη είναι η καρδιά του ανθρώπου. Ο ληστής μετανόησε και έγινε ο πρώτος κάτοικος του Παραδείσου. Με πόση γλυκύτητα αγάπης και συμπάθεια πρέπει κανείς να αντιμετωπίζει τον αμαρτωλό και πεσμένο και μετανοούντα..
Στην Θεία κοινωνία, έλεγε, ο χριστιανός είναι το ίδιο με τον Ιερέα ως προς την συνεχή του συμμετοχή και προσέλευση. Άλλο είναι η νηστεία και άλλο είναι η Θεία Κοινωνία. Μπερδεύονται πολλοί και απομακρύνονται και ξεγλιστρούν από την συνεχή Θεία Κοινωνία εξ αιτίας του λαδιού και του αλάδωτου. Ο Χριστός μας καλεί να συμμετάσχουμε σε κάθε Θεία Λειτουργία που τελείται με καθαρότητα καρδιάς και νου. Τέλειος κανείς δεν είναι και η προσέλευση στην Αγία Τράπεζα να γίνεται με φόβο Θεού και με πολύ πόθο.
Οι νηστείες έχουν τοποθετηθεί σοφά μέσα στον εκκλησιαστικό χρόνο και να τις τηρεί ο χριστιανός. Αλλά δες που όλοι δεν μπορούν να νηστέψουν λόγω και των αρρωστιών και άλλων προβλημάτων. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να Κοινωνούν. Το κέντρο της πνευματικής ζωής είναι η συνεχής συμμετοχή του πιστού στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας… ένας να είναι ο πόθος και η χαρά του ανθρώπου πώς να Κοινωνήσει και μια να είναι η θλίψη του αν υπάρξει πρόβλημα και δεν συμμετάσχει στο Ποτήριο της Ζωής.
Το μεσημέρι έφερε ξεκούραση... κι όμως ο γέροντας δεν είναι καλά... σηκώνει σταυρό δυσκολίας και πόνου και κόπου των ποδιών του... είναι δύσκολα και χρειάζεται βοήθεια... αφήνεται πολύ θαρρετά μόνο στον Θεό... μαζί με τα γατάκια που τον κοιτούν παρηγορητικά και τον ενισχύουν ως από Θεού, όταν είναι στενοχωρημένος…
Η καρδιά όλων των φιλοξενουμένων είναι σε μια απραξία και ηρεμία, σαν να κατακάθεται η σκόνη από τον κουρνιαχτό και το τρέξιμο... η κούραση και η ένταση άρχισε να υποχωρεί... κελιώτικη ζωή... που το αύριο το έχει ο Θεός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.