Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση.

Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση, Αγιον Ορος 2011, έκδ. Ιερόν Ήσυχαστήριον «Αγιος Ιωάννης ό Πρόδρομος», Μεταμόρφωση Χαλκιδικής, σσ. 830, σχ. 14x20.5 έκ. με καλλιτεχνική βιβλιοδεσία. Τιμή 17 €

Άλλο ένα σπουδαίο πνευματικό βιβλίο μας έρχεται από το Αγιον Ορος. Εξεδόθη στις αρχές Νοεμβρίου, ενώ ετοιμαζόταν ή έκδοση αυτού του τεύχους της Παρακαταθήκης. Τον πνευματικό κόπο για τη συλλογή του πλουσίου πρωτοτύπου υλικού και τη συγγραφή του βιβλίου κατέβαλε ό Γέροντας Αγιορείτικης Καλύβης και ή συνοδεία του, πού επιθυμούν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους.


Όπως διαβάζουμε στα Προλεγόμενα του βιβλίου (σ. 31): «Τα στοιχεία συνελέγησαν με πολύ κόπο και προσοχή είτε από άμεση αντίληψη και αύτηκοΐα, είτε από διηγήσεις άλλων Γερόντων για παλαιοτέρους, και αφού ελέγχθηκαν, καταγράφηκαν όσο το δυνατόν απλά, ειλικρινά και χωρίς υπερβολές».
Το βιβλίο είναι ένας πραγματικός πνευματικός θησαυρός, ό όποιος προσφέρεται διηρημένος στις έξης ενότητες:


«Α'. Συναξάρια. Γίνεται αναφορά στον βίο, τα ασκητικά κατορθώματα, τις θειες αντιλήψεις και την διδασκαλία Γερόντων για τούς όποιους βρέθηκαν αρκετά στοιχεία για να συνθέσουν ένα συνοπτικό Συναξάρι.


Β'. Περιστατικά. Σ' αυτήν την ενότητα καταχωρούνται θαύματα, εμφανίσεις 'Αγίων ή δαιμόνων, πτοήσεις και πλάνες κάποιων μοναχών με διδακτικό σκοπό. Παραλείπονται σκοπίμως τα ονόματα των πλανηθέντων.
Αποφθέγματα. Αναφέρονται κατ' αλφαβητική σειρά Γέροντες με σύντομη διδασκαλία και ασκήσεις σε συνεπτυγμένη αποφθεγματική μορφή. Πολλοί απ' αυτούς είναι γνωστοί, ενώ για μερικούς έχουν γραφή βιβλία, αλλά τα αναφερόμενα Αποφθέγματα τους είναι άγνωστα και ανέκδοτα. Τα Αποφθέγματα είναι μικρά, αλλά έχουν πολλή δύναμη, γιατί βγαίνουν από την πράξη και τον αγώνα των Αγιορειτών και εκφράζουν το παλαιό πνεύμα.

Α'. Ρήσεις και διηγήσεις γέροντος Παϊσίου.
Ό γέρο Παΐσιος διηγείται για γεροντάκια πού γνώρισε και αναφέρει διάφορα περιστατικά. Ό ίδιος μιλά γενικώς για την πνευματική ζωή και ιδιαιτέρους για την μοναχική ζωή διατυπώνοντας διάφορες συμβουλές και Αποφθέγματα. Φαίνεται έντονα ό σεβασμός του προς την αγιορείτικη παράδοση, το ενδιαφέρον του για την συνεχεία, ενώ οι παρατηρήσεις και οι συμβουλές του αποτελούν χρήσιμα βοηθήματα για τον μοναχικό μας αγώνα. Λόγω της εκτάσεως του υλικού αποτελεί ξεχωριστή ενότητα.

Ε'. Το πνεύμα των παλαιών Αγιορειτών.
Αυτό διαφαίνεται και στα υπόλοιπα μέρη του βιβλίου, αλλά τονίζεται στο Πέμπτο μέρος με τις διηγήσεις των Πατέρων. Έτσι διακρίνεται ή διαφορά του πνεύματος και της βιωτής των παλαιών Αγιορειτών από εμάς τούς συγχρόνους».
Όπως διαβάζουμε πάλι στον Πρόλογο του βιβλίου (σσ. 21-22): «Στην ιστορία του το Αγιον Ορος συνταράχθηκε από επιδρομές πειρατών, από βαρβαρική κατοχή αιώνων, από λειψανδρία, από έλλειψη υλικών αγαθών, από εθνικιστικές διαμάχες, από θεολογικές και δογματικές έριδες και μύρια άλλα δεινά. Σήμερα όλα αυτά με την χάρι του θεού έξέλιπον και ό μόνος κίνδυνος πού απειλεί το Αγιον Ορος είναι ή έλλειψη πιστότητος στην παράδοση. Αυτή ή ζώσα ασκητική και ησυχαστική αγιορείτικη παράδοση πού βιώνεται ως τρόπος ζωής, ασκήσεως και λατρείας επί τόσους αιώνες, σε όλες τις μορφές της μοναχικής ζωής και από τόσο πλήθος μοναχών, καθιστά το Αγιον
Ορος μοναδικό και ανεπανάληπτο.


Αυτό ακριβώς ήταν και το κίνητρο για τη συγγραφή του σπουδαίου αυτού βιβλίου το να προβληθεί σήμερα αυτή ή ζωντανή Αγιορείτικη παράδοση, το πνεύμα των Παλαιών Αγιορειτών, το «καλογερικό πνεύμα», για να βοηθηθούν πνευματικά με στέρεη και. δοκιμασμένη πνευματική τροφή οι σημερινοί νεώτεροι μοναχοί αλλά και κάθε φιλόθεος αναγνώστης.
Το πνεύμα αυτό περιγράφεται στην παρακάτω παράγραφο, παρμένη και αυτή από τον Πρόλογο του βιβλίου (σσ. 26-27): «Οι παλαιοί "Αγιορείτες έξαιρέτως είχαν περισσότερο σεβασμό στην Παράδοση, στις Αρχές και στους θεσμούς. Με σεβασμό κράτησαν ότι παρέλαβαν από τούς προκατόχους τους. Είχαν μεγάλη ευλάβεια στην Παναγία και εμπιστοσύνη στην πρόνοια Της. Ήταν υπομονετικοί στις ασθένειες, στους πειρασμούς και στις δοκιμασίες, και δεν ξεχνούσαν τον σκοπό της άποταγής τους, την σωτηρία της ψυχής τους. Είχαν πραγματική ξενητεία, ή ζωή τους ήταν συνυφασμένη με τον κόπο. Στερούνταν υλικά αγαθά και απέφευγαν την άνεση. Είχαν απλότητα και όχι ορθολογισμό, βιώματα και όχι στείρες γνώσεις, είχαν ήθος Καλογερικό».