ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ – ΜΙΑ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ

Αυτές τις προεόρτιες ημέρες της Σαρακοστής-νηστείας των Χριστουγέννων, μια μικρή ομάδα, ξεκινήσαμε από το χωριό των Ποιμένων (Beit Sahour) και επισκεφθήκαμε το σωφρονιστικό κέντρο-φυλακές της Ιεριχούς, στην έρημο του Ιορδάνου, στην Άγια Γη. Σκοπός μας ήταν να δώσουμε ένα μήνυμα αγάπης και ελπίδας σε όλους τους κρατούμενους και κυρίως στους χριστιανούς, διότι εκείνοι θα μπορούσαν, καλύτερα από τους άλλους, να αντιληφθούν το μήνυμα του Ευαγγελίου και των Χριστουγέννων.




Τύχαμε μεγάλης αγάπης, ευγένειας, συνεργασίας και εξυπηρετήσεως από τη διεύθυνση των φυλακών. Στο σωφρονιστικό αυτό κέντρο διαβιούν περίπου ογδόντα κρατούμενοι από τους οποίους μόνο τέσσερις ήταν Χριστιανοί, από την περιοχή της Βηθλεέμ και της πόλεως του Μπιρζέτ. Συναντηθήκαμε με αυτούς τους τέσσερις φυλακισμένους, οι οποίοι με πολύ μεγάλη έκπληξη και χαρά μας περίμεναν, διότι τους είχαμε ειδοποιήσει για την επίσκεψή μας.


Ήταν, για μας, μια εμπειρία πόνου και χαράς η επίσκεψη αυτή.
Εμπειρία πόνου, διότι οι μορφές τους είχαν τόση θλίψη και  διότι διαπιστώσαμε ότι πράγματι ο φυλακισμένος ζει εντός ατμόσφαιρας που κυριαρχείται από κατάθλιψη και άγχος.
Εμπειρία χαράς, διότι από την ελάχιστη επίσκεψή μας και παραμονή μας μαζί τους για μία-δύο ώρες έλαβαν παραμυθία, ενίσχυση και παρηγοριά, που είναι και ο σκοπός της ποιμαντικής των φυλακισμένων.


Μιλήσαμε μαζί τους για πνευματικά θέματα, για τους λόγους που ευρέθησαν μέσα σε αυτόν τον χώρο, για τη ζωή τους μέσα στη φυλακή και για τη σχέση τους με τον Θεό. Μας ανέφεραν ότι μέσα στις φυλακές υπάρχει πλέον βελτίωση των όρων διαβίωσης των κρατουμένων, αλλά ωστόσο δεν παύει να είναι ένας χώρος δέσμευσης, απομόνωσης και εγκλεισμού. Διαβάζουν την Καινή Διαθήκη, προσεύχονται και μάλιστα οι δύο εξ αυτών έχουν ζητήσει και τους φέρνουν φαγητό νηστήσιμο για όλη την περίοδο της Σαρακοστής των Χριστουγέννων. 


Όμως εκείνο που τους λείπει είναι η ελευθερία τους, η οποία είναι ανεκτίμητο θείο δώρο και  το οποίο μόνον μέσα στη φυλακή κατάφεραν να εκτιμήσουν.
Με παράπονο μας ανέφεραν ότι οι δικοί τους άνθρωποι τους έχουν ξεχάσει, τους έχουν απορρίψει και ότι δεν τους επισκέπτονται πια. Είναι πραγματικά τραυματική εμπειρία να βλέπεις τα βουρκωμένα μάτια τους, τις εκφράσεις τους και το πρόσωπό τους να βγάζει τόσο πόνο και τόση στεναχώρια. Άλλος έχει εκεί 9 χρόνια, άλλος 25 και άλλος πηγαίνει από φυλακή σε φυλακή και από δεσμωτήριο σε δεσμωτήριο. Ψυχές πονεμένες, μόνες, λυπημένες, με τη σφραγίδα της απόρριψης. Ψυχές περιφρονημένες που ζουν στο περιθώριο της μάταιης αυτής ζωής.


Τους αφήσαμε ως ευλογία βιβλία θρησκευτικού περιεχομένου και κυρίως βιβλία που αναφέρονται στο μυστήριο της μετανοίας και εξομολογήσεως. Τους δώσαμε κάποιο χρηματικό βοήθημα για τα μικροέξοδά τους εντός της φυλακής, καθώς και φαγώσιμα, γλυκά κ.α., αν και δεν τους λείπουν. Εκείνα που τους λείπουν είναι η αγάπη και το ενδιαφέρον των συνανθρώπων τους, η ζεστασιά της ανθρώπινης επαφής, καθώς και το ανεκτίμητο αγαθό της ελευθερίας. Της ελευθερίας που μας καταξιώνει ως ανθρώπους και μας αναδεικνύει σε πραγματικά Παιδιά του Θεού. 




Στις δύσκολες αυτές ημέρες αβεβαιότητας και ανασφάλειας που ζούμε, στις δύσκολες αυτές ημέρες που βιώνουμε την οικονομική, αλλά και την πνευματική κρίση, το οδοιπορικό αυτό αγάπης και συμπαράστασης, με ποιμαντικό χαρακτήρα, ήταν μία ακόμη διακονία μας στο Αγαθόν. Ήταν μια εκδήλωση ενεργού ενδιαφέροντος για τους φυλακισμένους αδελφούς μας, που βρίσκονται σε ανάγκη και θλίψη και που στα πρόσωπά τους είχαμε μία ακόμη ευκαιρία να συναντήσουμε Εκείνον, τον Σωτήρα Κύριό μας, έχοντας στην καρδιά και το μυαλό μας την προτροπή Του: «Εν φυλακή ειμί, έλθετε προς με...».
Ας είναι δοξασμένο το όνομά Του! Αμήν.


Πηγή υλικού
Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος, Ηγούμενος Ιεράς Μονής των Ποιμένων, εν Μπετ Σαχούρ, περιοχή Βηθλεέμ




http://www.romiosini.org.gr/9C2CBB96.el.aspx