ΨΥΧΩΦΕΛΕΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΟΡΑΤΙΚΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΗΤΡΟΦΑΝΗ.5

Πατέρα Μητροφάνη, όταν πήγες και κοινώνησες, εδώ στον Άγιο Νεκτάριο, μετά τη Θεία Λειτουργία, τί είδες, τί σου φάνηκε πώς είδες;

-              Τί να σου πω! Ό πνευματικός μου μου είπε να μη τα πω σε κανέναν, αλλά, αφού είσαι έδώ και θες να ακούσης τα πνευματικά, τα λέω, παιδί μου. Μετάλαβα μες στο ιερό και τελείωσε ή Θεία Λειτουργία! Δύο ιερείς μεταλάμβαναν, από τη μια μεριά ό ένας και από την άλλη μεριά ό άλλος. Ό πρώτος τελείωσε τον κόσμο, πού κοινωνούσε, όταν είδα επάνω από το Άγιο Ποτήριο «αναμμένη φωτιά!». «Αχ! Μωρέ, πώς δε ρώτησα το όνομα του», λέω στον πνευματικό μου! «Ήταν από το Θεό να μην τον ρωτήσεις», μου είπε, «γιατί, αν θα τον ρωτούσες, θα του έφερνες τού ιερέα υπερηφάνεια». «Είδα τον ιερέα με την Αγία Λόγχη, πού έκοψε τον Άγιο Άρτο! Μόλις πάτησε το μαχαίρι, ολόκληρο το Δισκάριο με το Άγιο Λείψανο τού Κυρίου μας άναψε φωτιά, πού ήρθε από επάνω! Μού ήρθε να φιλήσω τα πόδια του, μόλις το είδα αυτό!». «Δεν σε άφησε ό Θεός να τον ρωτήσεις», μου λέει ξανά ό πνευματικός, «γιατί μπορεί να υπερηφανευόταν ό ιερεύς και ό Σατανάς αυτό περίμενε! Να μη τα πεις όμως αυτά σε κανέναν», μου λέει.

              Τώρα, Γέροντα, επειδή πλησιάζουν και οι γιορτές των Χριστουγέννων, θα ήθελα να ακούσω από το στόμα σου, αν και γερασμένο, όμως έχει τη χάρη και τη δύναμη, για να ψέλνει πολύ ωραία, ένα τροπάριο για τα Χριστούγεννα!

Κι ό Γέροντας, αφού με λίγη δυσκολία και βραχνάδα, άλλ' όμως με πολλή κατάνυξη και χάρη, έψαλλε 2-3 τροπάρια, συνέχισε:

-              Τη χρονιά, πού πήγα στον Πανάγιο Τάφο, το 1924, το Πάσχα, λειτουργούσε ό Πατριάρχης Δαμιανός ό μακαρίτης! Εγώ είμαι καντηλανάφτης και υπηρετώ τούς τρεις Αρχιερείς. Υπήρχαν ακόμη τρεις ιερείς και δύο διάκονοι. Ξαφνικά, έπεσε το μαντήλι του Πατριάρχη, κατά τύχη, κάτω κι εγώ δεν τον άφησα να σκύψει. Έσκυψα εγώ και, κατά τύχη, βρίσκω και μια αγγλική λίρα! Εγώ του δίνω το μαντήλι και τη λίρα δεν την έδωσα και ό καημένος ό Πατριάρχης μου λέει «τόσο πολύ αγαπάς, παιδί μου, τις λίρες, το μαντήλι μου το δίνεις, τη λίρα όμως τη βαστάς;». «Πάρτην πάρτην» του είπα. «Όχι», μου λέει, «ήταν το δώρο σου! Ό Θεός τα οικονόμησε έτσι. Άμα την πάρω, θα με βλασφημήσεις, το ξέρω», μου λέει ό Πατριάρχης.

-              Τώρα και δύο λόγια γι' αυτούς, πού σε επισκέπτονται έδώ, πόσο και πώς τούς αγαπάς, Γέροντα;

-              Αυτός, πού μου μιλάει, είναι πολύ αδιάκριτος και γι' αυτό τον μαλώνω. «Σε δέχομαι όμως» του λέω, «μόνο και μόνο επειδή είσαι πολύ ευλαβής! Είσαι πολύ βαρετός και θα σε διώξω να φύγεις άπ' έδώ πέρα», του λέω. «'Αλλά αυτόν πολύ τον αγαπώ, κι ας τα λέω αυτά, γιατί αυτός πολύ αγαπάει το Θεό! Και, επειδή αγαπάει πολύ το Θεό, γι' αυτό πολύ αγαπάει και μένα!»

-              Πατέρα Μητροφάνη, τελειώνοντας, θα ήθελα να ακούσω από σάς, τον γηραιότερο φύλακα, ποιά καθήκοντα έχει ό φύλακας στον Πανάγιο Τάφο μέσα στο εικοσιτετράωρο, μόνο και μόνο αυτά να τα απαριθμήσετε, θέλω.

-              «Λοιπόν, είμαστε δύο φύλακες, τη μια μέρα ό ένας, την άλλη μέρα ό άλλος. Τα καθήκοντα μας είναι: Στέκεται όρθιος ό φύλακας και υπερασπίζεται το Μεγαλείο του Ελληνισμού! Τον βλέπουν όλοι: Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, όλα τα Έθνη, πού έρχονται! Και Εβραίοι και Άραβες και Ασιάτες και Ευρωπαίοι βλέπουν τον Έλληνα φύλακα! Ανάβουμε τα καντήλια όλοι με την σειρά. Λοιπόν, μέσα στον Πανάγιο Τάφο υπάρχουν (43) καντήλια, (13) δικά μας, (13) των Καθολικών, (13) των Αρμενίων, (4) των Κοπτών κ.λπ. Μια ημέρα ψάλτης και μια ημέρα φύλακας. Σηκωνόμαστε μέσα στη νύχτα και στρώνουμε όλα τα ιερά σκεύη, πού χρειάζεται ό ιερέας, όταν λειτουργεί...»

- Απ' όταν πήγατε εσείς εκεί μέχρι τώρα, «Άγιε Γέροντα», ποιοί Πατριάρχες πέρασαν απ' τον Πανάγιο Τάφο; Ποιά είναι τα ονόματα τους, μόνο τα ονόματα τους να μου αναφέρετε.

-              «Πρώτος ήταν ό Δαμιανός, δεύτερος ό Τιμόθεος, τρίτος ό Βενέδικτος και τέταρτος ό Διόδωρος».

-              Είναι σε όλους μας γνωστό ότι οι Εβραίοι μάς πήραν μια πολυκατοικία! Εσείς τί ξέρετε γι' αυτό το θέμα να μας πείτε, πού γνωρίζετε καλύτερα από όλους τις λεπτομέρειες του ζητήματος αυτού, «Άγιε Γέροντα»;

-              «Ξενοδοχείο δικό μας ήταν! Το δικαστήριο, βέβαια, μάς δικαιώνει, αλλά ή Κυβέρνηση των Εβραίων το κατέλαβε πραξικοπηματικούς!»

-              Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, «Άγιε Γέροντα», για τις τόσο χρήσιμες πληροφορίες, πού μου δώσατε, και να είστε βέβαιος ότι αυτές θα ωφελήσουν και πολλούς άλλους, αν κάποτε αξιωθώ, με τη βοήθεια του Θεού, να τις κάνω γνωστές και σε άλλους, με όποιον τρόπο με φωτίσει ή Χάρη του Πανάγιου Τάφου, τον Όποιο υπηρετήσατε με όλες τις δυνάμεις σας -πνευματικές και σωματικές- για ολόκληρα 58 χρόνια! Δώστε μου την ευχή σας και σας εύχομαι «εκ βάθους ψυχής και εκ μέσης καρδίας» «Καλό Παράδεισο», για τον όποιο αγωνιστήκατε σχεδόν ολόκληρο αιώνα!

- Κάθε τόσο, και χωρίς να το επιδιώκω, έρχονται στη μνήμη μου γεγονότα και καταστάσεις, πού με συνέδεσαν άρρηκτα με τον σχεδόν αιωνόβιο φύλακα του Παναγίου Τάφου π. Μητροφάνη, όπως είναι ή παρακάτω προσευχή, πού έλεγε σ' αυτούς, πού τον επισκέπτονταν:

«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, σώσον, έλέησον, φώτισον, διαφύλαξον πάντας τούς επισκεπτόμενους με εν τω Χαρισίω Γηροκομείω, Σύ, πού γιγνώσκεις τα ονόματα αυτών, μετά των γονέων, αδελφών, συζύγων, τέκνων και συγγενών αυτών! Χριστέ μου, διά της Χάριτος Σου, της Χάριτος του Πανάγιου Σου Τάφου, την έπουράνιον Βασιλείαν Σου δώρισε τους, έν μετάνοια και εξομολογήσει παράλαβε τους! Τέλος αγαθόν χάρισε τους και την ύγείαν τους κι έμενα, τον άσωτο Σου υιό, τον φύλακα του Παναγίου Τάφου, στον όποιο υπηρέτησα για ολόκληρα πενήντα οκτώ χρόνια, συγχώρησον για όσα εγκλήματα έχω κάνει».

ΠΑΤΗΡ ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ ΦΥΛΑΚΑΣ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ.