Μαρτυρολόγιον του Θεάτρου.

Ἄνθρωποι τῆς σκηνῆς -τοῦ θεάτρου- εἶναι καὶ οἱ βιογραφούμενοι, στὸν ἀνὰ χεῖρας τόμο, ἅγιοι μάρτυρες.

Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ δὲν ἀνέχθηκαν νὰ προδώσουν τὸ κοινωνικὸ λειτούργημα τοῦ ἠθοποιοῦ κάνοντας στεῖρο προσηλυτισμὸ στοὺς ἀγραμμάτους καὶ ἀφελεῖς θεατὲς τῆς ἐποχῆς. Δὲν δέχθηκαν μὲ κανένα τρόπο νὰ γίνουν ἀντικοινωνικοὶ καλλιτέχνες μὲ τὸ νὰ διακωμωδήσουν τὰ ἱερὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν ἔκαναν κατάχρηση τῆς τέχνης τους, δὲν στρατεύθηκαν σὲ πολιτικοὺς ἢ θρησκευτικοὺς σκοποὺς καὶ ὅταν κατανόησαν τὸ μεγαλεῖο τῆς πίστης θανατώθηκαν ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες ἐργοδότες τους. Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ δίδαγμα τῆς κοινωνικῆς τους ἀποστολῆς· μιᾶς ἀποστολῆς μὲ μεγάλη ἐπιρροὴ στὸν λαὸ-θεατή. Τὸ δίδαγμα αὐτὸ εἶναι ἕνα ἠθικὸ δίδαγμα σεβασμοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο καὶ αὐτὸ προέρχεται ἀπὸ τὴν βαθειὰ παράδοση τοῦ ἑλληνοχριστιανικοῦ πολιτισμοῦ μας.

αρχιμανδρίτου Ευδοκίμου Καρακουλάκη

Σελ.112. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ.