Ό Ιερομόναχος Τιμόθεος στην αγορά της Αθήνας.

Στην χειρότερη συνοικία της Αθήνας, στην οδό Μενάνδρου, υπάρχει ό ναός του Αγίου Αθανασίου, μετόχι της μονής Παναγίας Χρυσολεοντίσσης στην Αίγινα. Εκείνα τα χρόνια εφημέρευε ό Ιερομόναχος Τιμόθεος. Όταν ό θεός μοίραζε την απλότητα, λες και ήταν μόνος αυτός και την πήρε όλη. Για τον άνθρωπο της αγοράς, πού όλη την ήμερα περπατούσε σε σάπια σανίδια, ήταν γερό αποκούμπι. Έσπέριζε και λειτουργούσε κάθε μέρα. Οι ψαλτάδες ήταν απλοί άνθρωποι, πού χαίρονταν να ψάλλουν, γιατί δεν ήξεραν να ψάλλουν. Οι νέοι πού συνέψαλλαν, αργότερα έγιναν μοναχοί. Σε μια Προηγιασμένη πού παρακολουθούσα, μέσα στο ταπεινό φως των καντηλιών, μόνον μια ισχνή φωνή προφητική άκουγες: «Προετοιμασθήτε, χριστιανοί, γιατί έρχεται ό Βασιλεύς της δόξης».

Πολλοί πονεμένοι άνθρωποι έγιναν φιλακόλουθοι σ' αυτό το εκκλησάκι. Ό παπά-Τιμόθεος ήταν μια φευγαλέα μορφή στην αγορά της Αθήνας, πού τούς αμαρτωλούς συνέστελλε και τούς ευλαβείς εύφραινε. Τον έβλεπαν πρόσωπο Αγγέλου. Ό σκίμπους του γέροντα Τιμοθέου ήταν πιο οικείος στους φτωχούς και απαίδευτους. Μετά τις προμήθειες της εβδομάδος στην χονδροαγορά, περνούσαν και από το απέριττο πετραχήλι του παπά-Τιμόθεου. Πόσες φορές σαββατόβραδο βρήκα στο εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου ψώνια και εξομολογούμενους. Το τζάκι του παπά-Τιμόθεου έκαιγε νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, και όχι ακαδημαϊκή θεολογία και προσωπικά «νομίζω» και «νομίσματα». Γι' αυτό και καπνοδόχο χαμηλό είχε και κάπνα δυσδιάκριτη στα μάτια των πολλών.

Από τον κόπο του και τη βοήθεια των πιστών έκτισε περίφημο γηροκομείο. Μετά την εγχείρηση καρδιάς διακόνησε λίγα χρόνια και μετέστη στην μονή πού ετοίμασε στους ουρανούς ό Κύριος για τούς αγαπώντας Αυτόν.

"ΜΟΡΦΕΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ ΝΑ ΑΣΚΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΚΑΜΜΑ  ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ"