Η είσοδος του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα φωτίζεται με το φως της αναστάσεως του Λαζάρου.

Η Κυριακή των Βαϊων

Anthony (Bloom), Metropolitan of Sourozh

„Το να είναι κανείς ελεύθερος σημαίνει να ανήκει στο Θεό, γιατί μόνο ο Θεός μπορεί να μας κάνει ελεύθερους. Είμαστε κρατούμενοι της αμαρτίας, της γης, του θανάτου.  Είμαστε αιχμάλωτοι της δικής μας τυφλότητας, της οκνηρίας και της αδυναμίας μας. Και λοιπόν ο Κύριος μας λέει: Σήκω! Αν ανταποκρινόμασταν σ΄ αυτό το κάλεσμα του Κυρίου, τότε θα μας έδινε και τη δύναμη να στεκόμαστε και να ζούμε.“ – από μια ομιλία του Μητροπολίτη Αντωνίου Σούροζ (Μπλούμ) για την Κυριακή των Βαϊων

Η είσοδος του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα φωτίζεται με το φως της αναστάσεως του Λαζάρου. Ταυτόχρονα είναι το προοίμιο των πιο σκοτεινών και τρομακτικών, μα και των πιο σπουδαίων ημερών της ιστορίας της ανθρωπότητας:  Των παθών του Κυρίου, της απόρριψης  του ίδιου του Θεού, που ενσαρκώθηκε από εκείνους τους ανθρώπους, για τους οποίους είχε έρθει, και που θα έπρεπε να Τον αναγνωρίσουν. Μα το φως λάμπει ήδη στην ανάσταση του Λαζάρου και στον καθένα από μας λέει ο Κύριος τώρα, πριν αρχίσουν τα Πάθη Του, τα ίδια λόγια: Λάζαρε! Έλα έξω από τον τάφο!  Ελευθερώσου από τους δεσμούς του θανάτου και γύρισε στην επίγεια ζωή, αλλά σαν μάρτυρας  για την αιώνια ζωή! ...

Ο Λάζαρος είχε πεθάνει. Έχει δοκιμάσει τον θάνατο και τη φθορά. Μα πέρα από το θάνατο και τη φθορά συνάντησε, πρόσωπο με πρόσωπο, την αιώνια ζωή, τον Θεό τον Ζώντα. Και από εκείνη τη συνάντηση ο Κύριος,  για χάρη μας και για χάρη του κηρύγματος της αιωνιότητας, τον κάλεσε πίσω σ΄αυτή την θλιβερή και δύσκολη ζωή που την ολοκλήρωσε με μαρτυρικό θάνατο.  Τον έβγαλε από την αιώνια, θαυμάσια ηρεμία για να είναι μάρτυρας για τη ζωή. Και ο καθένας από μας καλείται να είναι ένας τέτοιος μάρτυρας: Λάζαρε! Έλα έξω από τον τάφο! Λάζαρε, ελευθερώσου από τα δεσμά του θανάτου!

Άραγε δεν είμαστε και εμείς κρατουμένοι στον τάφο? Άραγε δεν βρισκόμαστε σαν στο σκοτάδι του τάφου, κλεισμένου με μια πέτρα? Άραγε δεν μας κρατάνε στο χέρι τους ο θάνατος και η φθορά που λειτουργούν μέσα μας όχι μόνο σωματικά, μα και ηθικά, ψυχικά και πνευματικά? Άραγε δεν είμαστε δεμένοι, χέρια και πόδια, από πράγματα που ανήκουν στη φθορά, τη γη και το θάνατο? Και, λοιπόν, ο Κύριος καλεί τον καθέναν από μας : Αποσπάσου από τη φυλακή! Γίνε ελεύθερος!

Το να είναι κανείς ελεύθερος σημαίνει να ανήκει στο Θεό, γιατί μόνο ο Θεός μπορεί να μας κάνει ελεύθερους. Είμαστε κρατούμενοι της αμαρτίας, της γης, του θανάτου.  Είμαστε αιχμάλωτοι της δικής μας τυφλότητας, της οκνηρίας και της αδυναμίας μας. Και λοιπόν ο Κύριος μας λέει: Σήκω! Αν ανταποκρινόμασταν σ΄ αυτό το κάλεσμα του Κυρίου, τότε θα μας έδινε και τη δύναμη να στεκόμαστε και να ζούμε. Αν μόνο σηκωνόμαστε και ακούγαμε την κλήση Του, αν μόνο σηκωνόμαστε για χάρη Του, αν μόνο μπορούσαμε να παραιτηθούμε από ό, τι μας δένει, μας μετατρέπει σε χώμα, μας κάνει επίγειους ...  Αν μόνο θέλαμε να πάρουμε με βαθιά ανάσα την πνοή του Πνεύματος, τη πνοή της αιωνιότητας ...

Ας μπούμε έτσι στη Μεγάλη Βδομάδα, στις μέρες των Παθών του Κυρίου. Τουλάχιστον ας θελήσουμε να αναστηθούμε, γιατί δεν αναστήθηκαν όλοι μαζί με τον Λάζαρο. Πολλοί αναστήθηκαν, όταν την Μεγάλη Παρασκευή έπεσε σκοτάδι, σείστηκε η γη και έσπασαν οι ταφόπετρες και άνοιξαν τα μνήματα. Και ίσως μας φτάνει να ακούσουμε σήμερα, ότι η ανάσταση μας δόθηκε, ότι ο Κύριος μας καλεί: Βγες έξω από τον τάφο σου, Ελευθερώσου από τα δεσμά σου! Ίσως, όμως, πρέπει να περιμένουμε τη Μεγάλη Παρασκευή. Ή ίσως τη νικηφόρα νύχτα της Αναστάσεως, οπότε δεν θα υπάρχει τίποτα πια εκτός από μια θριαμβευτική, χαρούμενη ζωή! Ας αποφασίσουμε να ζήσουμε, να ξεφύγουμε από την αιχμαλωσία, να γίνουμε παιδιά του Θεού του Ζώντος, αδέλφια του Χριστού, ο οποίος ενσαρκώθηκε για να σώσει όλους μας, για να παρηγορήσει όλους, για να οδηγήσει όλους  - με το σταυρό! – στη Βασιλεία του Θεού!

Αμήν

http://www.bogoslov.ru/greek/text/2525893.html