Η Κυριακή των 318 πατέρων

Anthony (Bloom), Metropolitan of Sourozh

„Αν μόνο μπορούσαμε να το θυμηθούμε, αν μόνο μπορούσαμε να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο και να βλέπουμε τα θαυμάσια βάθη του ανθρώπου, να κοιτάζουμε γύρω μας και να βλέπουμε, ότι η δημιουργία είναι κλητή για τη δόξα του Θεού, θα χτίζαμε τον κόσμο και τις ανθρώπινες σχέσεις μας αλλιώς, θα φερόμασταν αλλιώς στην ύλη του κόσμου και η ζωή μας θα γινότανε ευσέβεια και σεβασμός.“ – από μια ομιλία του Μητροπολίτη Αντωνίου Σούροζ (Μπλουμ) για την Κυριακή των Πατέρων της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου

Σήμερα θυμόμαστε με ευσέβεια και ευγνωμοσύνη τους Πατέρες της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου, οι οποίοι διακήρυσσαν ανάμεσα στα ψέματα που κυκλοφορούσαν εναντίον του Χριστού, την πίστη της Εκκλησίας ότι ο Χριστός είναι ο αληθινός Υιός του Θεού και Θεός, ίσος με τον Πατέρα και με το Πνεύμα.

Ζούμε σ΄ έναν αιώνα, στον οποίο φαίνεται η πίστη μας απλή και ολοφάνερη. Δεν ήτανε έτσι, όμως, πάντα. Δεν ήταν τέτοια για πολλούς. Σ΄εκείνους τους πρώτους αιώνες, όταν ο ανθρώπινος νους στεκόταν με φρίκη μπροστά στην ανεξερεύνητη αποκάλυψη του Θεού, ιδιαίτερα για τους  μορφωμένους ανθρώπους ήτανε δύσκολο να δεχτούν τον Χριστό ως Θεό τον Ζώντα, τον  ανεξήγητο, απέραντο και σε χρόνο και σε χώρο, ο οποίος, όμως, ενσαρκώθηκε για να ζει ανάμεσά μας και έγινε άνθρωπος όμοιος με μας, στα πάντα εκτός από την αμαρτία.

Ο ίδιος πειρασμός υπάρχει πάντα για όλους όσοι περιορίζουν τον εαυτό τους στις γήινες σκέψεις, που δεν είναι πρόθυμοι να σταθούν μπροστά στο μυστήριο του Θεού και να παραδεχτούν με πίστη τα λόγια της αλήθειας που πρόφερε ο ίδιος ο Θεός.

Με τί ευσέβεια πρέπει να θυμηθούμε εκείνους που στις μακρινές από μας, μα κοντινές στις μέρες του Σωτήρα στη γη αιώνες, επιφύλαξαν για μας και διακήρυξαν σε όλη τη δόξα της την πίστη. Χάρη σ΄αυτούς προσκυνούμε μέσα στο Χριστό τον Θεό τον Ζώντα. Χάρη σ΄εκείνους γνωρίζουμε ότι ο ακατάληπτος Θεός ήταν άνθρωπος και πήρε επάνω Του καθετί το ανθρώπινο, το άγιασε, το εξάγνισε και το ένωσε με το μυστηριώδη και ανεξερεύνητο Θεό.

Με τί σεβασμό πρέπει να φερόμαστε σ΄εκείνον τον άνθρωπο και σ΄εκείνο τον κόσμο πού μπόρεσε να συμβεί αυτό! H ενσάρκωση του Χριστού, η ενσάρκωση του Λόγου Θεού μας λέει ότι ο άνθρωπος είναι τόσο μεγαλοπρεπής, ώστε μπορεί να είναι όχι μόνο ναός του Θεού, ένας χώρος της παρουσίας Του, μα μπορεί να ενωθεί μαζί Του, όπως μας το αποκάλυψε το θαύμα της ενσάρκωσης.

Εκείνο το μυστήριο μας δείχνει επίσης τη μεγαλοπρέπεια όλου του δημιουργημένου κόσμου, επειδή ο Υιός του Θεού δεν έγινε μόνο Υιός του Ανθρώπου, αλλά ο Λόγος έγινε σάρκα. Ο Θεός δεν έγινε μόνο άνθρωπος, μα ενώθηκε με τη δημιουργημένη ύλη του κόσμου μας. Και βλέπουμε, ότι ο Θεός έτσι δημιούργησε τα πλάσματα, ώστε να μπορούν να είναι όχι μόνο ένας ναός ή χώρος της παρουσίας Του, αλλά να ενωθεί με τη ίδια τη Θεότητα.

Αν μόνο μπορούσαμε να το θυμηθούμε, αν μόνο μπορούσαμε να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο και να βλέπουμε τα θαυμάσια βάθη του ανθρώπου, να κοιτάζουμε γύρω μας και να βλέπουμε, ότι η δημιουργία είναι κλητή για τη δόξα του Θεού, θα χτίζαμε τον κόσμο και τις ανθρώπινες σχέσεις μας αλλιώς, θα φερόμασταν αλλιώς στην ύλη του κόσμου και η ζωή μας θα γινόταν ευσέβεια και σεβασμός.

Ας το σκεφτούμε αυτό! Ο απόστολος μας λέει ότι πρέπει να δοξάζουμε το Θεό όχι μόνο στις ψυχές μας, αλλά  και στα σώματά μας. Διακηρύττει ότι θα έρθει ο καιρός, οπότε ο Υιός θα νικήσει τα πάντα και τότε, ως υπάκουος προς τον Πατέρα, θα τα παραδώσει όλα και τότε ο Θεός θα είναι το πάν στα πάντα. Κάνουμε κάτι για να μας πλησιάσει και να μας περιλάβει αυτή η δόξα, τον καθέναν από μας? Ας αρχίσουμε να χτίζουμε με ευσέβεια και σεβασμό  - μα και με χαρά για τη δόξα του Θεού και της δημιουργίας - μαζί με το Θεό την Αιωνιότητα!

Αμήν