Ικετήριος ευχή εις τον όσιο και θεοφόρο πατέρα ημών Γεράσιμο, προστάτη και φύλακα της νήσου Κεφαλληνίας.

Αλλ' ω θεοφόρε και επίγειε πάτερ Γεράσιμε, εις το τέλος τον αληθινό της ημών πατρίδος προστάτη στρέφω την δέησίν μου, τον δια των έργων σου δοξάσαντα τον Θεό και παρά του Θεού άντιδοξασθέντα, διευθύνω τας ικετηρίους ταύτας εύχάς μου. Δέξε αύτάς, ως ο θεάνθρωπος και γλυκύς Ιησούς απεδέχθη τα δύο λεπτά της χήρας. Σύ ικέτευσον τον είρηνάρχην Θέο να έμπνευση εις όλους τους ανθρώπους και ειδικώτερον τους χριστιανούς την προς αλλήλους Αγάπη. Αποδίωξαν αφ' ημών τα θεομίσητα πάθη του φθόνου, της καταδρομής, της υπερηφανία και της μνησικακίας. Συνέργησαν να είμεθα και πράγμα και όνομα χριστιανοί. Θεράπευσον τους εν ασθενείαις κατακειμένους, και τούς υπό πνευμάτων ακαθάρτων ενοχλούμενους. Πρέσβευε και δι' εμέ τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο του θεού Γαβριήλ ιερομόναχου. Και δός μοι υγεία σώματος και ψυχής, γενού προστάτης των διαβημάτων μου. Λύτρωσε με από τας παγίδας του πονηρού δαίμονος. Σκέπε την Μονή και  την νήσο σου. Φύλαττε αύτάς ανενόχλητους και άνωτέρας πάσης ραδιουργίας, αιρέσεως, επιβολής και επιβουλής έως ότου άνταναιρεθή ή σελήνη. Χάριζε ειρήνη εις την Εκκλησία. Ενσταξον εις τας ψυχάς και καρδίας την αρετή και την γαλήνη. Καταξίωσον δε ημάς, καθώς εις την πρόσκαιρο ταύτη πατρίδα μας άσπαζόμεθα το  θαυματόβρυτον σώμα σου και εις άλλα μέρη της γής την άγίαν εικόνα σου, ούτω και εις την αρχαία εκείνην την μακαρίαν και αίώνιον, να δοξάζωμεν μετά σου τον εν Τριόδι ένα θεόν, απολαμβάνοντες τα άνεκλάλητα εκείνα αγαθά «α οφθαλμός ουκ είδε, και ους ουκ ήκουσε, και επί καρδίαν άνθρωπου ουκ ανέβη». Γένοιτο, γένοιτο, όσιε πάτερ Γεράσιμε.

ΒΙΒΛΙΟΓ. ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ ΠΡΟΣΕΥΧΩΝ.

ΕΤΟΣ 1972. ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΝ. ΣΤΑΜΑΤΕΛΑΤΟΥ

ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΣ.