ΠΕΤΡΑ ΚΑΙ ΑΜΥΓΔΑΛΑ

Ή εκ των πειρασμών ωφέλεια

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Ο  ΑΝΘΡΩΠΟΣ είναι ελεύθερος να επιλέγει στη ζωή του ότι κρίνει ότι είναι ορθό και ωφέλιμο. Κανένας δεν τον δεσμεύει. Φυσικά ούτε και οι εντολές του Θεού, τις όποιες καλείται να τηρήσει, πάντα προαιρετικά και αβίαστα. Ωστόσο, χρειάζεται και η γνώση. Ειδικά για τις εντολές του Θεού είναι αναγκαίο να γνωρίζει ότι τον απελευθερώνουν από την πικρή αιχμαλωσία των παθών και τον βοηθούν να κατακτήσει τις αρετές, οι όποιες θα τον οδηγήσουν στη μεγαλύτερη δυνατή ελευθερία.

Την αλήθεια αυτή αγνοούν οι κοσμικοί άνθρωποι, οι οποίοι συνεχώς πολυλογούν περί ελευθερίας, χωρίς ποτέ να εμβαθύνουν στο νόημα της και στις δυνατότητες, πού τούς δίνει για μια ανώτερη ζωή. Αυτός είναι και ό λόγος, πού φθάνουν στο χείλος του γκρεμού ή και πέφτουν μέσα σε αυτόν, με οδηγό πάντα την ιδιότυπη ελευθερία τους. Αλλά ή ελευθερία, πού καταστρέφει, δεν είναι πραγματική ελευθερία. Στην πραγματικότητα είναι αιχμαλωσία με τραγικά αποτελέσματα.

Παράλληλα ελεύθερος είναι και ό διάβολος, πού πάντα στοχεύει στην απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό. Ή ελευθερία του δεν μπορεί να περιορίσει τον άνθρωπο. Ο διάβολος είναι ανίσχυρος, όταν εκείνος αντιστέκεται. Ό πνευματικός αγωνιστής γνωρίζει ότι οι πειρασμοί μπορούν να αξιοποιηθούν πνευματικά και να οδηγήσουν στη σωτηρία. Δίχως αυτούς είναι αμφίβολο, αν θα μπορούσε να προοδεύσει πνευματικά. Κοινή εμπειρία είναι ότι οι πειρασμοί κρατούν σε εγρήγορση τον άνθρωπο του Θεού, τον χαλυβδώνουν και, θα έλεγα, του εξασφαλίζουν σταθερότητα στην κατά Χριστόν πορεία του.

Ό Γέροντας Παίσιος, σχολιάζοντας το λόγο του Αββά Εύαγρίου «έπαρον τούς πειρασμούς και ουδείς ό σωζόμενος», αναφέρει: «Οι πειρασμοί ωφελούν πολύ. Όχι ότι ό διάβολος μπορεί να κάνη ποτέ καλό —γιατί είναι κακός— αλλά ό κάλος Θεός εμποδίζει την πέτρα, πού μάς πετάει, για να σπάση το κεφάλι μας, και μας την δίνει στο ένα χέρι, και στο άλλο χέρι μάς δίνει αμύγδαλα, για να σπάζουμε και να τρώμε!». Με άλλα λόγια ό Θεός προστατεύει τούς πνευματικούς αγωνιστές. Βλέπουμε μάλιστα την απειλητική πέτρα του διαβόλου να γίνεται όργανο τους προκείμενου να σπάσουν τα αμύγδαλα, δηλαδή να γευθούν τούς καρπούς των αγώνων τους.

Η εμφάνιση των πειρασμών δεν πρέπει να προκαλεί ανησυχία στον αγωνιζόμενο χριστιανό. Η εμπειρία του τον κάνει ψύχραιμο και ή προσευχή του, του δίνει την άνωθεν βοήθεια. Ή αποτελεσματικότητα των πειρασμών εξαρτάται από τη θέληση του πειραζομενου. Εάν από την αρχή δεν υποχωρήσει, ή δοκιμασία θα περάσει σύντομα, χωρίς να αφήσει την παραμικρή πικρία. Εάν όμως αρχίσει ή συνομιλία μαζί τους και γεννηθούν πολλοί πονηροί λογισμοί, τα πράγματα θα γίνουν δύσκολα και ή διάπραξη της αμαρτίας θα είναι πολύ κοντά.