Ο ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ Ο ΠΑΤΗΡ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΩΝ ΜΟΔΕΣΤΟΣ ΟΙ ΣΑΒΒΑΙΤΕΣ.

Το Μοναστήρι τού Αγίου Σάββα, όπως ξέρετε είναι Κοινόβιο

—        Θέλω να σάς πω κάτι, αλλά δεν ξέρω πώς να το διατυπώσω. Δηλαδή θέλω να πω ότι μέσα στους κοινοβιάτες ΆγιοΣαββίτες πατέρες, υπάρχει και ένας αναχωρητής ή έγκλειστος μοναχός.

Ό εν λόγω πατήρ τα τελευταία 3-4 χρόνια παραμένει οικειοθελώς έγκλειστος στον πύργο της Μονής από την Δευτέρα μέχρι την Παρασκευή.

Ό μοναχός Ζωσιμάς, όστις είναι ό μοναχός πού ζυμώνει το ψωμί, μού είπε, ότι αργά το απόγευμα της Κυριακής, όταν αποχωρεί ό ανωτέρω πατήρ από το Κοινόβιο, παίρνει μαζί του - δηλαδή τού δίνει ό πατήρ Ζωσιμάς - δύο-τρία παξιμάδια, με τα όποια τρέφεται κατά το επόμενο πενθήμερο.

Ό εν λόγω πατήρ επιστρέφει στο Κοινόβιο το απόγευμα της Παρασκευής και φυσικά δεν πηγαίνει στην Τράπεζα. Στην Τράπεζα πηγαίνει την επομένη, αφού πρώτα κοινωνήσει των Άχραντων Μυστηρίων, όμως όχι πρώτος, αλλά τελευταίος. Δηλαδή, μεταβαίνει στην Τράπεζα, κάμνει αυτός την ανάγνωση και κατόπιν τρώει.

Αυτή δε ή κίνηση του - δηλαδή να αναγιγνώσκει ό εν λόγω έγκλειστος Μοναχός, το ανάγνωσμα στην Τράπεζα και μετά να γεύεται τού φαγητού-, είδα, αφού έχω επισκεφθεί την Λαύρα τού Αγίου Σάββα αρκετές φορές, ότι έγινε και άλλα Σάββατα.

- Στον Άγιο Σάββα ήτο ένας μοναχός ονόματι Αντώνιος, όστις ήτο εργάτης πολλών αρετών, αλλά πιο πολύ καλλιεργούσε την υπακοή, από την οποία έμεινε παράδειγμα προς μίμηση.

Τον πατέρα Αντώνιο τον έστειλε ό Πατριάρχης στο Ιερό Προσκύνημα των Ποιμένων και φυσικά κάνοντας υπακοή, όπως όλοι οι πατέρες, πήγε και διακόνησε για αρκετό χρονικό διάστημα το εν λόγω Προσκύνημα στο Μπετσαχούρ.

Την τελεία του υπακοή, την τυφλή του υπακοή προς τον Πατριάρχη Διόδωρο την έδειξε κάποια άλλη στιγμή, δηλαδή όταν έγινε το έξης:

Μία ήμερα πήγε στο Προσκύνημα των Ποιμένων ένας άγιοταφίτης μοναχός και τού είπε:

— Πάτερ Αντώνιε, σε θέλει ό Πατριάρχης.

Εκείνη την στιγμή ό πατήρ Αντώνιος φορούσε παντόφλες και

σκάλιζε τον κήπο. Μόλις ήκουσε την φράσι "σε θέλει ό Πατριάρχης" άφησε αμέσως το σκαλιστήρι και όπως ήτο, έπιβιβάσθη

στο αυτοκίνητο πού είχε στείλει ό Πατριάρχης και πήγε στα Ιεροσόλυμα. Δηλαδή ό πατήρ Αντώνιος πήγε στον Πατριάρχη με τις παντόφλες. Τουτέστιν, όταν εδέχθη το κάλεσμα του Πατριάρχη, δεν μπήκε στο κελί του να αλλάξει π.χ. το ράσο και να βάλει υποδήματα, αλλά όπως ήτο αναχώρησε κατ' ευθεία προς το Πατριαρχείο.

Όμως ή τελεία υπακοή του μακαριστού πατρός Αντωνίου έχει και συνέχεια.

Ό Πατριάρχης, όταν έφθασε εκεί ό πατήρ Αντώνιος, του,

είπε:

—   Πάτερ Αντώνιε, επέλεξα εσένα για την Ιερά Μονή Χοτζεβά.

Φυσικά, ό πατήρ Αντώνιος, όχι μόνο υπάκουσε, αλλά αμέσως αναχώρησε για το νέο διακόνημα όπως ήτο. Δηλαδή δεν επέστρεψε στο Μπετσαχούρ, αλλά πήγε εκείνη την στιγμή στην Ιερά Μονή Χοτζεβά. Οι πατέρες λένε ότι ό πατήρ Αντώνιος πήγε στην Ιερά Μονή Χοτζεβά με τις παντόφλες και δεν επέστρεψε ποτέ στο Μπετσαχούρ να πάρει τα προσωπικά του πράγματα.

Ακόμη έναν άλλον ενάρετο κληρικό πού ενθυμούνται οι αγιοταφίτες πατέρες, είναι ό αρχιμανδρίτης Μόδεστος, όστις άνεπαύθη την Μεγάλη Τρίτη τού έτους 1975 σε ηλικία 30 ετών.

Υπάρχει έθιμο, στο σημείο πού έγινε ή βάπτιση τού Χριστού να πηγαίνουν δύο φορές κάθε χρόνο. Την παραμονή των Θεοφανείων και την Μεγάλη Τρίτη.

Ό πατήρ Μόδεστος, εκείνη την Μεγάλη Τρίτη, βρέθηκε στον Ιορδάνη ποταμό. Εκεί μία γιαγιά εισήλθε στον Ιορδάνη και κάποια στιγμή ζήτησε βοήθεια. Τότε ό μακαριστός πατήρ Μόδεστος, "βούτηξε" στο ποτάμι για να την σώση. Όμως πριν είσέλθη στο ποτάμι, είπε στους παριστάμενους.

— "'Άν πνιγώ να δώσετε όλες τις οικονομίες μου για την ανακαίνιση της Ιεράς Μονής του Άγιου Μόδεστου".

Τελικά, ή μεν γιαγιά σώθηκε, ό δε πατήρ Μόδεστος κτύπησε το κεφάλι του σε μία πέτρα και πνίγηκε.

Εν τη Ιερά Λαύρα τού Αγίου Σάββα. Οι πατέρες όμως λένε το εξής:

- Για να ειπεί ό μακαριστός πατήρ Μόδεστος την φράση "αν πνιγώ..." σημαίνει ότι ίσως είχε κάποιο σημάδι, ίσως είχε δεχθεί κάποιο θεϊκό μήνυμα ότι τις επόμενες ήμερες θα μεταβεί εκ της γης εις τον ουρανό. Για να έχει δε κάποια τέτοια θεϊκή είδηση, σημαίνει ότι ήτο ένας "άγιος" ιερομόναχος.

 ΒΙΒΛΙΟΓ. ΕΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑ- ΑΙΤΩΝ 50 ΨΑΛΜΟ.

Κ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΚΡΑ ΖΥΜΗ ΘΕΡΜΟΝ ΑΙΤΩΛΙΑΣ