Προ της Υψώσεως Σταυρού (Ιωα. 3,13-17)

Anthony (Bloom), Metropolitan of Sourozh

„Τί μου λέει ο Χριστός σήμερα; Μπορώ να πραγματοποιήσω τα λόγια στη ζωή μου, τώρα, για να τη διορθώσω, για να γίνει άξια του να είμαι άνθρωπος και χριστιανός? Αν προσπαθούμε να κάνουμε κάθε μέρα τουλάχιστον ένα - αν και μικρό – πράγμα, να ακούσουμε τον Κύριο τολάχιστον σε ένα από τα λόγια Του και το κάνουμε πραγματικότητα κατά την διάρκεια τουλάχιστον μιας μέρας, τότε θα αλλάξει κάτι  και θα γίνουμε καινούργιοι και για μας θα ανοιχτεί η Βασιλεία του Θεού ως χαρά και όχι πια ως φόβος.“ – από μια ομιλία για την Κυριακή προ της Υψώσεως Σταυρού του Μητροπολίτη Αντωνίου Σούροζ (Μπλουμ)

Αυτή την Κυριακή, πρίν την Ύψωση του Σταυρού του Κυρίου, διαβάζεται, ίσως, το πιο χαροποιό και ενθαρρυντικό απόσπασμα από το Ευαγγέλιο που μας λέει, ότι ο Θεός εισήλθε στον κόσμο, όχι για να τον κρίνει, αλλά να τον σώσει. Ο Κύριος ο ίδιος, στην καθαρότητά Του, στην αγιότητά Του, ήρθε και ενσαρκώθηκε και έγινε Άνθρωπος. Μας έδειξε, πώς μπορούμε να ζούμε, αν θέλουμε ήδη στη γη να ζούμε στην αιωνιότητα, δηλαδή στη βασιλεία της αρμονίας και της αγάπης, πραγματοποιώντας γύρω μας τη βασιλεία της αγάπης την οποία ονειρεύονται όλοι οι άνθρωποι, την οποία, όμως, καταστρέφουμε όλοι εμείς κάθε μέρα.

Ο Χριστός δεν ήρθε για να κρίνει τον κόσμο. Θα᾽ρθει ο καιρός, οπότε όλος ο κόσμος, ο καθένας από μας, θα σταθεί μπροστά στο Θέο – πρόσωπο με πρόσωπο – και τότε θα δούμε, πόσο ανούσια, μάταια και κενή ήτανε η ζωή μας, πώς φροντίζαμε για τα πάντα εκτός από το να γίνουμε – με τη μεγάλη και πλήρη σημασία αυτής της λέξης – άνθρωποι. Ζούσαμε και μεριμνούσαμε για τα πάντα, αλλά ποτέ δεν φτιάξαμε ούτε μια κοινωνία, όπου βασίλευσε η αγάπη, η χαρούμενη η νικηφόρα αγάπη που ξεχνάει την εαυτό της. Και τότε θα βλέπουμε τον Κύριο και θα δούμε τον αληθινό Άνθρωπο, ο οποίος θα μπορούσε να γίνει ο καθένας από μας με τη δύναμή Του, τη χάρη Του και το έλεός Του. Και τότε θα πονέσουμε, τότε θα κρίνουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας, γιατί θα καταλάβουμε ότι είχε έρθει η αγάπη σε μάς, αλλά την περιφρονούσαμε, ότι είχε έρθει ο Θεός για να μας αποκαλύψει την πληρότητα  του ανθρώπινου μας μεγαλείου, προτιμούσαμε, όμως, να απομείνουμε τόσο μικροί. Θα καταλάβουμε ότι την ανθρώπινη κοινωνία, η οποία θα μπορούσε να είναι μια εικόνα της αγάπης της Άγιας Τριάδας, την κάναμε κόλαση και έρημο, όπου πεθαίνουν οι άνθρωποι από πείνα για ανθρώπινες σχέσεις.

Ο Χριστός ήρθε ως Σωτήρ. Ο καθένας από μας έχει τώρα ακόμα κάποιο καιρό – μπορεί μια ώρα, μα μπορεί και πολλά χρόνια ακόμα. Και νέοι πεθαίνουν και μερικοί ηλικιωμένοι ζούνε πολλά χρόνια – δεν πρέπει κανείς να βασίζεται στο χρόνο, γιατί τα πάντα μπορείς να αλλάξεις σε μια στιγμή ή να μην αλλάξεις τίποτα σε δεκαετίες. Ο απόστολος Παύλος έγινε σε μία στιγμή ένας άλλος άνθρωπος. Εμείς, όμως, ζούμε και ζούμε και παρόλο που φέρουμε το όνομα του Χριστου, απομένουμε μακριά από την ομορφιά και τη δόξα μιας ζωής σύμφωνης με το Ευαγγέλιο.

Ας προσπαθήσουμε αυστηρά να δεχτούμε τα λόγια του Χριστού. Ήρθε στον κόσμο ως Σωτήρας, όχι ως δικαστής. Η σωτηρία συνίσταται στο να γίνουμε απλά άνθρωποι, στο να γίνει ο καθένας από μας άνθρωπος, όπως μας επινόησε ο Θεός, όταν μας δημιούργησε κατά την εικόνα Του. Όλο το Ευαγγέλιο μιλάει μόνο γι΄αυτὀ! Ας διαβάσουμε το Ευαγγέλιο και ας το κάνουμε συνέχεια, προσεκτικά, όχι σαν ένα διήγημα για το Χριστό και άλλους ανθρώπους, αλλά σαν ένα βιβλίο που μας λέει, πώς μπορούμε να γίνουμε τέτοιοι άνθρωποι που θα μπουν στη Βασιλεία του Θεού, που τα μάτια τους λάμπουν και οι καρδιές τους είναι γεμάτες με χαρά, που θα μπούν μέσα Της, επιστρέφοντας τελικά σπίτι τους μετά από μια μεγάλη και δύσκολη μέρα.

Ας διαβάζουμε το Ευαγγέλιο αναρωτώμενοι: Τί μου λέει ο Χριστός σήμερα; Μπορώ να πραγματοποιήσω τα λόγια στη ζωή μου, τώρα, για να τη διορθώσω, για να γίνει άξια του να είμαι άνθρωπος και χριστιανός? Αν προσπαθούμε να κάνουμε κάθε μέρα τουλάχιστον ένα - αν και μικρό – πράγμα, να ακούσουμε τον Κύριο τολάχιστον σε ένα από τα λόγια Του και το κάνουμε πραγματικότητα κατά την διάρκεια τουλάχιστον μιας μέρας, τότε θα αλλάξει κάτι  και θα γίνουμε καινούργιοι και για μας θα ανοιχτεί η Βασιλεία του Θεού ως χαρά και όχι πια ως φόβος.

Αμήν