Ο Φώτης μιλάει για την κρίση - Η κοινωνία του Βόλου μέσα από μια διαφορετική ματιά [15/10/2012]

Ο ερημίτης - κοσμοκαλόγερος Φώτης άφησε πίσω του το επάγγελμα ως τσαγκάρης και τους δικούς του ανθρώπους, και τα τελευταία 40 χρόνια ζει μια ασκητική ζωή, αφιερώνοντας την καθημερινότητα και την ψυχή του σε άπορες οικογένειες, αδιαφορώντας για τις δικές του ανάγκες.

Τριγυρνώντας στους δρόμους του Βόλου, ο ίδιος πέρα από το χαμόγελό του και τα λουλούδια που προσφέρει, δίνει τα ψιλά του στους καταστηματάρχες, στους περαστικούς, στην εκκλησία και σε όποιον έχει ανάγκη. Δεν κρατάει κανένα χρηματικό ποσό για τον ίδιο. Όσοι δεν τον γνωρίζουν -και ειδικότερα τα νέα παιδιά- νομίζουν ότι είναι ζητιάνος ή ο τρελός της πόλης λόγω και της ενδυμασίας του. Οι υπόλοιποι έχουν μεγαλώσει μαζί του και έχουν μάθει από τον ίδιο τι θα πει να προσφέρεις αγάπη χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση.

Ένας άνθρωπος, αληθινός, με καλή και καθαρή καρδιά, η ψυχάρα του Βόλου όπως τον αποκαλούν οι περισσότεροι. Ο ίδιος δεν έχει ανάγκη καμία πολιτεία, καμία τρόικα, αντιθέτως αυτός προσφέρει με την αγάπη του ό,τι μπορεί. Ελεύθερος, φιλοσοφημένος, ανεξάρτητος από όλα τα άσχημα της κοινωνίας ακόμα και στα 82 του χρόνια κοιτάζει με τα δικά του «καθαρά» μάτια με αισιοδοξία και ελπίδα τον κόσμο γύρω του.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:

ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΙΤΗ

(Φώτο: Ηλίας Καράτσαλος)

Για αρκετό διάστημα ζούσε στις σπηλιές της Γορίτσας. Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ τον συνάντησε στο ησυχαστήριό του, σ’ ένα κτήμα στην περιοχή Κογιάτικα, έκταση που του έχει προσφερθεί. Η εικόνα που αντικρίσαμε ήταν ένα σπίτι - καλύβα μέσα σε μια μεγάλη πράσινη έκταση τελείως απομονωμένη από δρόμους και σπίτια. Το «σπίτι» του δεν έχει τις πολυτέλειες και τις ανέσεις τις δικές μας, γιατί ο ίδιος δεν τα έχει ανάγκη, όπως μας είπε.

Ζει χωρίς ρεύμα, νερό και θέρμανση. Κύρια ασχολία του είναι το κτήμα. Από κει καθημερινά κατεβαίνει με τα πόδια στο κέντρο της πόλης για να έρθει σε επαφή με τον κόσμο. Ο ίδιος, πρόσχαρος, συνομίλησε μαζί μας περνώντας τα δικά του μηνύματα. Αναφέρθηκε για τη σχέση του με τους ανθρώπους, την επιλογή του σ’ αυτόν τον τρόπο ζωής και για το πώς βλέπουν τα δικά του μάτια την οικονομική κρίση.

Δήλωσε ότι υπάρχει βοήθεια προς αυτόν από ανθρώπους φτωχούς αλλά και με οικονομική άνεση. «Εμένα με ξέρουν όλοι σχεδόν στο Βόλο σαν έναν απλό άνθρωπο και αυτός είμαι, επιβιώνω όπως όλοι, είτε έχω λεφτά είτε όχι» είπε ο ίδιος.

Όσον αφορά στην προσφορά του ίδιου στην κοινωνία υποστήριξε: «Εγώ δεν έχω λεφτά να βοηθήσω, αλλά με την παρουσία μου προσπαθώ να βοηθήσω τον άλλο σε ό,τι θέλει. Όταν μπορώ να προσφέρω οικονομική βοήθεια, φυσικά και δίνω κάτι χωρίς απαίτηση αμοιβής. Βέβαια μπορώ να «χαρίσω» επικοινωνία και σοφά λόγια, πέρα από τα υλικά αγαθά, σε όποιον θέλει. Είμαι ανοιχτός σε όλους τους ανθρώπους».

Στη συναναστροφή που έχει με τον κόσμο διακρίνει ότι οι άνθρωποι έχουν πολλά προβλήματα πλέον εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Χαρακτηριστικά αναφέρει: «Οι κόντρες και οι διαφορές μεταξύ των ανθρώπων έρχονται εκεί που ο άνθρωπος χάνει τον έλεγχο και ζητάει κάτι που δεν το έχει ανάγκη. Αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων και του χρήματος έφερε στεναχώριες και προβλήματα στον άνθρωπο. Όλοι είχαν μάθει σ’ ένα καλό αυτοκίνητο, μια καλύτερη ποιότητα ζωής και πλέον «μαραζώνουν» στην ιδέα ότι θα τα στερηθούν».

Όσον αφορά στην επιλογή του ν’ ασκητέψει, ο ίδιος θεωρεί ότι αγκάλιασε την ορθοδοξία. «Αισθάνομαι πολύ όμορφα, κάνω καλές σκέψεις, πράξεις, οι κινήσεις μου προσπαθώ να είναι πιο έντιμες και «καθαρές». Αισθάνομαι πλούσιος με όλα αυτά. Αυτός είναι ο δικός μου βίος. Δεν έχω διαφορές με τους ανθρώπους, τους δέχομαι όλους».

Ο ίδιος βλέπει από τη δική του ματιά την ιδέα του χρήματος, υποστηρίζοντας: «Πρώτα οι άνθρωποι πρέπει ν’ αγαπάνε το Θεό και μετά τους συνανθρώπους, από κει και μετά ο άνθρωπος είναι πλούσιος και χωρίς χρήματα. Οι άνθρωποι μεταξύ τους πλέον δεν έχουν επικοινωνία, έχουν μόνο κόντρες και διαφορές οι οποίες δεν έχουν κανένα όφελος.

Η εξέλιξη των χρημάτων έφερε αυτό το γεγονός. Η κατάσταση έφτασε σε σημείο ο άνθρωπος να φοβάται τον γείτονα, τους συνανθρώπους, τους ξένους, ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό».

Η άποψή του για τη σημερινή πολιτική της χώρας είναι η ακόλουθη: « Ένα μέρος των ανθρώπων διαμαρτύρεται για την κυβέρνηση, η οποία από την πλευρά της κάνει ό,τι μπορεί και βοηθάει όσο είναι δυνατό. Πλέον οι αποφάσεις της όμως εξαρτώνται από τα μεγάλα κράτη. Μπορούνε να μας βοηθήσουν και μας, βοηθάνε τόσο όσο μπορούν, αλλά εμείς σαν λαός θέλουμε περισσότερα, είμαστε απαιτητικοί».

Συνεχίζοντας τονίζει ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει την αξία της ζωής: «Δεν είμαστε ευτυχισμένοι με αυτό που έχουμε, όπως το πιο απλό, ένα πιάτο φαγητό. Και ας μην έχεις λεφτά στην τσέπη, μόνο με αυτό είσαι πλούσιος. Πιστεύουμε ότι αν έχουμε πολλά λεφτά είμαστε ασφαλείς. Τα λεφτά κάνουν μόνο λεφτά. Η ομορφιά της ζωής είναι η πίστη μας και η αγάπη. Ο άνθρωπος δεν είναι ούτε από κέρμα ούτε από χαρτί.

Όλοι είμαστε το ίδιο, αναπνέουμε το ίδιο οξυγόνο, ανεξαρτήτως χρώματος και κοινωνικής κατάστασης. Σημασία έχει να επικοινωνήσουμε με αγάπη, τα λεφτά δεν έχουν τόσο αξία και ο άνθρωπος δεν πρέπει να έχει αυτό σαν πρώτη επιθυμία. Τίποτα δεν είναι δικό μας, μόνο η αναπνοή».

Στα λόγια του αναφέρει «Και ο πιο φτωχός που δεν έχει μία δραχμή στην τσέπη του και αυτός θεωρείται πλούσιος γιατί πιο πολλά αξίζει η προσωπικότητά του. Σημαντικό είναι να έχει ευθύνη για τη παρουσία του στην κοινωνία, να μην κάνει λάθη. Όταν αρχίζουν και ζητάνε τα πλούτη, ξεκινάει ο διαχωρισμός στην κοινωνία. Το καλύτερο δώρο είναι ο άνθρωπος να είναι υγιέστατος και χαμογελαστός».

Στην ερώτηση αν θα ήθελε ν’ αλλάξει κάτι στη ζωή του, υποστήριξε: «Δεν θέλω ν’ αλλάξει κάτι στη ζωή μου, είμαι γεμάτος αγαθά και πιστεύω στο Θεό».

Τέλος άφησε το δικό του μήνυμα: «Ο άνθρωπος πρέπει να βλέπει τον συνάνθρωπο σαν αδερφό του, όποιος και να είναι αυτός, ό,τι και να είναι, αρκεί να έχει μέσα του στοιχεία καλά, να μεταφέρει χαρά και από κει και πέρα δεν έχει ανάγκη από τίποτα άλλο. Η μητέρα Ελλάδα είναι ευλογημένη και έχει μια μεγάλη αγκαλιά για όλους. Έχουμε πλούτο και δεν το γνωρίζουμε».

Ταχυδρόμος, Πανθεσσαλική Εφημερίδα

http://hellasdata.gr/Content.php?Code=159274