ΤΟ ΜΕΓΑ ΌΝΟΜΑ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.

ΤΟ ΌΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΛΟΥΤΙΖΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.

Το ράσο μου, κύριοι, σας προϊδεάζει για το περιεχόμενο του κηρύγματος μου. Παλαιότατη είναι ή ενδυμασία μου, παλαιότατο είναι και το περιεχόμενο του κηρύγματος μου, πού μπορεί να αποδοθεί με μία μόνο λέξη. Ή λέξη αυτή είναι γενικώς γνωστή, σ' όλες τις εποχές της ιστορίας, σ' όλα τα μέρη του κόσμου, σ' όλες τις καρδιές, σ' όλες τις γλώσσες. Είναι το όνομα Αυτού, πού στέκεται πάνω από εμάς.

Οι Κινέζοι, σαν βλέπουν την οργωμένη γη και πώς απ' αυτήν βλασταίνει ή νέα ζωή, τότε με δέος και σεβασμό προφέρουν τη λέξη: Τάο.

Οι Ινδοί, δίπλα στον ποταμό Γάγγη, όταν παρατηρούνε την πλούσια ζωή γύρω τους, όταν αντικρίζουν τον φαρδύ ποταμό και τη διάφανη ατμόσφαιρα πάνω από αυτόν, προφέρουν τη λέξη: Βράχμα.

Οι Άραβες, όταν ταξιδεύουν τη νύχτα με τα καραβάνια τους στις αμμώδεις έρημους και παρατηρούνε πάνω από το κεφάλι τους τον αστερόεντα ουρανό, με ενθουσιασμό προφέρουν τη λέξη: Αλλάχ.

Οι Αιγύπτιοι, όταν κοιτάζουν τον ήλιο, πού κάθε πρωί καθρεπτίζεται στο Νείλο, λένε τη λέξη: Πτά.

Οι αρχαίοι Έλληνες, όταν κοιτάζουν την ομορφιά του ανθρώπινου σώματος, γοητεύονται και λένε τη λέξη: Δίας.

Οι αρχαίοι Σλάβοι, όταν παρακολουθούσαν με το βλέμμα τους τα μαύρα σύννεφα με τις αστραπές και τούς κεραυνούς, φοβισμένα έλεγαν τη λέξη: Πέρουν.

Εμείς, οι Χριστιανοί, όταν βλέπουμε την καρποφορία της δουλεμένης γης, την ομορφιά της φύσης, την ώρα πού ντύνεται με την πράσινη φορεσιά της, τα αστέρια ψηλά στον ουρανό τη νύχτα, τον ήλιο το πρωί, την ομορφιά του ανθρώπινου σώματος, κοιτάζουμε ό ένας τον άλλο και με αγάπη προφέρουμε τη λέξη: Θεός.

Αυτή ή λέξη αποτελεί το περιεχόμενο του κηρύγματος μου. Σύντομη λέξη, με ευρύ νόημα! Μικρή λέξη, με θαυμαστή δύναμη.

Όταν την ακούει το ανυπάκουο παιδί, υπακούει.

Όταν την ακούει ό κακούργος, πού με εγκλήματα πλούτισε, αισθάνεται φόβο.

Όταν την ακούει ό δίκαιος άνθρωπος, πού ζημιώνεται λόγο της δικαιοσύνης του, γεμίζει με θάρρος.

Όταν την προφέρουμε στον άρρωστο, του χαρίζει υγεία.

Σαν την ακούσει ό ναυαγός πού παλεύει στα κύματα της θάλασσας, γεμίζει ελπίδα.

Σαν την ακούσουν οι γονείς πού στέκονται πάνω από τον τάφο του παιδιού τους, παίρνουν μία βαθιά ανάσα ανακούφισης.

Σαν την ακούσουν οι ηγέτες πού μεριμνούν αδιάκοπα για το λαό τους, δυναμώνει ή καρδιά τους και φωτίζεται το πνεύμα τους.

Ακούγοντας την, οι περήφανοι ηρεμούν.

Ακούγοντας την, οι καταφρονεμένοι και υποτιμημένοι ενθαρρύνονται, ανασηκώνονται ψυχικά.

Ακούγοντας την, οι στρατιώτες στον πόλεμο διώχνουν μακριά το φόβο του θανάτου.

Ακούγοντας την, οι απελπισμένοι την νιώθουν σαν άγκυρα, απ' όπου μπορούν να κρατηθούν στη ζωή.

Ακούγοντας την, οι προδομένοι από τη ζωή και τούς φίλους, σώζονται από την αυτοκτονία.

Ακούγοντας την, οι λυπημένοι ξαναγίνονται χαρούμενοι.

Ακούγοντας την, οι υπερβολικά εύθυμοι σοβαρεύουν.

Αυτή ή λέξη κάνει τούς σοφούς σοφότερους.

Τούς πλούσιους πλουσιότερους, τούς μορφωμένους πιο φωτισμένους, τούς πολυμαθείς πολυμαθέστερους, τούς ευγενείς ευγενέστερους, τούς ισχυρούς ισχυρότερους, τούς ευτυχισμένους ευτυχέστερους.

Δεν είναι θαυμαστή αυτή ή λέξη; Υπάρχει λέξη στον ουρανό και στη γη, πού θα μπορούσε να έχει πιο μαγική επίδραση;

Έχοντας στα χείλη αυτό το όνομα, μια μικρή φυλή από την Αραβία ξεκίνησε να κατακτήσει όλο τον κόσμο. Κυριευμένη από ενθουσιασμό με αυτό το όνομα, υπέταξε όλο τον κόσμο, από την Αραβία μέχρι την Ισπανία.

Κατέκτησε όλο τον κόσμο και τον στόλισε με τα καλλιτεχνήματα της.

Ό Κολόμβος, με βοηθό αυτό το όνομα, ταξίδεψε στο απέραντο πέλαγος του ωκεανού, για να βρει την ήπειρο πού κανείς εκτός απ' αυτόν δεν πίστευε πώς υπάρχει.

Ό Νεύτωνας, με βοηθό αυτό το όνομα, ανακάλυψε ένα μεγάλο μυστικό του ουράνιου μηχανισμού.

Οι σημαντικότεροι κλασικοί στοχαστές, με βοηθό αυτό το όνομα ολοκλήρωσαν τη φιλοσοφική τους θεωρία: ό Πλάτωνας και ό Αριστοτέλης.

Εις το όνομα Αυτού, νικηφόρα προέλασαν ό Κρόμβελ, ό Κάρολος ό 7ος και ό Σούβοροβ.

Οι διάσημοι συγγραφείς, ό Δάντης, ό Μίλτων, ό Σίλερ και ό Τολστόι, πρώτα πρόφεραν αυτό το όνομα και στη συνέχεια έπιαναν στα χέρια τούς την πένα.

Εις το όνομα Αυτού, έπιαναν στα χέρια τους το πινέλο ό Ραφαήλ, ό Μιχαήλ Άγγελος, οι μεγαλύτεροι ζωγράφοι.

Εις το όνομα Αυτού, διέδωσε τη διδασκαλία του Χριστού ό Απόστολος Παύλος στην Ασία και στην Ευρώπη.

Μ' αυτό το όνομα στο στόμα του, τελείωσε τη ζωή του ό διάσημος Σουηδός συγγραφέας, ό Στρίνμπερκ.

Αυτό το όνομα πρόφεραν οι επαναστάτες στα Βαλκάνια, πριν από εκατό χρόνια, όταν ξεκίνησαν τον αγώνα τους εναντίον των Τούρκων για την ελευθερία τους.

Αυτό το όνομα άρθρωσαν σήμερα το πρωί, εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες του λαού μας, πού βγήκαν στα χωράφια τους για να επιτελέσουν τη βαριά εργασία τους.

Αυτό το όνομα επικαλέστηκαν οι άνθρωποι σήμερα το πρωί, στα βασιλικά κάστρα και σε αναρίθμητα άλλα σπίτια στις πόλεις, αλλά και στις ξύλινες καλύβες στα βουνά μας.

Αυτό το όνομα σήμερα ψιθύρισαν πολλοί ηλικιωμένοι αλλά και νέοι άνθρωποι.

Απ' αυτό το όνομα ζήτησαν βοήθεια, οι δυνατοί αλλά και οι ασθενείς άνθρωποι.

Το τραύλισαν σήμερα τα μικρά παιδιά και οι διανοητικά ασθενείς, χωρίς να γνωρίζουν το νόημα του.

Και έτσι περνάει ή κάθε μέρα.

Αυτό το όνομα λοιπόν, αποτελεί το περιεχόμενο του κηρύγματος μου.

Γνωρίζω πώς υπάρχουν και πολλοί πού δεν το μνημονεύουν. Γνωρίζω πώς πολλοί δεν χαίρονται, όταν αναφέρεται αυτό το όνομα. Γνωρίζω, πώς πολλοί ασχημονούν και το βεβηλώνουν. Αυτό δεν με εκπλήσσει. Όσο σημαντικότερος είναι ένας άνθρωπος, τόσο περισσότερους εχθρούς έχει. Ό Θεός έχει περισσότερους εχθρούς, από οποιοδήποτε σημαντικό άνθρωπο στη γη, επειδή ή μεγαλοσύνη του Θεού ξεπερνά τη μεγαλοσύνη του κάθε άνθρωπου.

Το όνομα όμως του Θεού, εάν οι άνθρωποι δεν το μνημονεύουν, χάνει τη σημασία του και τη μεγαλοσύνη του;

Σίγουρα όχι. Το όνομα του Θεού θα είναι «μέγα», είτε το μνημονεύουν οι άνθρωποι, είτε όχι. Ακόμη και εάν οι άνθρωποι δεν επικαλούνταν το όνομα του Θεού, θα Τον επικαλούνταν τα αμέτρητα αστέρια και οι μυστικές λεγεώνες του πνευματικού κόσμου, πού Αυτός δημιούργησε.

Ό Θεός έχει θεμελιώσει τη δόξα Του σε μια βάση πιο στερεή απ' ότι είναι ή ανθρώπινη γενιά. Το να χτίζει κανείς τη δόξα του στους ανθρώπους, είναι σαν να τη χτίζει πάνω στην άμμο. Το να χτίζει κανείς τη δόξα του στο ανθρώπινο γένος, είναι σαν να τη χτίζει σε μία φευγαλέα σκιά.

Ποιος δόξαζε τον Θεό πριν απ' αυτή τη σκιά και ποιος θα Τον δοξάζει μετά; Ή επιστήμη επιβεβαιώνει, ότι ή γη πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια ήταν κάτω από τον πάγο και υπάρχει περίπτωση ή γη να βρεθεί και πάλι κάτω από τον πάγο. Ποιος δηλαδή εόρταζε τον Θεό τότε, όταν οι παγετώνες γυάλιζαν σε εκείνους τούς τόπους, στους οποίους τώρα λάμπουν οι ναοί μας προς τιμή του Θεού;

Θα δοξάζει κάποιος τον Θεό, εάν οι πόλεις μας, οι ναοί μας, τα νεκροταφεία μας και όλοι μας θα θάφτουμε κάτω από τούς παγετώνες; Με την εξαφάνιση των ανθρώπων από τη γη, θα χαθεί ή δόξα του Θεού και θα θαφτεί στο σκοτάδι, κάτω από τον πάγο και το χιόνι, όπως θάβονται στο σκοτάδι τα ανθρώπινα σώματα;

Όχι, κύριοι, ή δόξα του Θεού δεν εξαρτάται από εμάς, αντίθετα ή δική μας δόξα εξαρτάται από το Θεό - και ή δόξα μας και ή ευτυχία μας. Αναλογιστήκατε όμως πόσο λιγότερη ευτυχία θα υπήρχε ανάμεσα στους ανθρώπους, εάν το όνομα του Θεού λησμονιόταν στη γη ξαφνικά; Αν ό άνθρωπος δεν επικαλούνταν κάποιον πιο ισχυρό, πιο ανώτερο από τον εαυτό του; Εκατομμύρια άνθρωποι, πού συνέδεσαν τη ζωή τους μόνον με το όνομα του Θεού, θα αισθάνονταν όπως νιώθει εκείνος, ό όποιος κρατιέται πάνω από τον γκρεμό από ένα κλαδί και ξαφνικά γλιστρά το χέρι του από το κλαδί.

Θα υπήρχε λιγότερο έλεος, λιγότερη καλοσύνη και δικαιοσύνη στη γη, λιγότερη χαρά και λιγότερα χαμόγελα. Θα υπήρχε λιγότερος ηρωισμός και ενθουσιασμός. Το κακό θα ξυπνούσε από το χάος και θα επισκίαζε όλο τον κόσμο. Το καλό νικημένο θα ήταν κρυμμένο στο σκοτάδι και στην άβυσσο. Ή κακία θα θριάμβευε.

Έτσι θα συνέβαινε, αν ήταν εντελώς άγνωστο το όνομα του Θεού. Για μας είναι δύσκολο ή ας πούμε καλύτερα αδύνατο, να φανταστούμε την ανθρωπότητα, την ιστορία, τον πολιτισμό, από την αρχή μέχρι σήμερα, χωρίς το όνομα του Θεού. Το ήμισυ της ανθρώπινης ιστορίας ανήκει στο Θεό και το ήμισυ ανήκει στον άνθρωπο. Το όνομα του Θεού είναι γραμμένο με κεφαλαία και κόκκινα γράμματα στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. 

Ταξιδέψτε στον κόσμο και θα βεβαιωθείτε γι' αυτό.

Σε κάθε πόλη της Ευρώπης, σε κάθε χωριό, θα ανακαλύψετε το όνομα του Θεού. Είναι γραμμένο σε ψηλούς και μεγαλειώδεις ναούς, πού ξεπερνάνε στο ύψος και στην ομορφιά τα υπόλοιπα κτίρια. Ό οίκος του Θεού παντού θα προσελκύσει το βλέμμα και την προσοχή σας.

Στην Ινδία οι παγόδες, είναι ναοί χτισμένοι στο όνομα του Θεού και αξίζουν μεγαλύτερο θαυμασμό και από τις πόλεις. Στην Αίγυπτο, οι πελώριες πυραμίδες και αυτές είναι χτισμένες στο όνομα του Θεού και επιβίωσαν περισσότερο από πολλές πόλεις και λαούς. Το μοναδικό στολίδι των μουσουλμανικών πόλεων είναι οι όμορφοι οίκοι προσευχής στο Θεό.

Οι Εβραίοι πού είναι λαός διασκορπισμένος σ' όλο τον κόσμο, αφιερώνουν στο όνομα του Θεού τους, του Ιεχωβά, τις εντυπωσιακές και πολυτελείς συναγωγές τους.

Ακόμη και εάν αποσιωπάται το όνομα του Θεού, εάν μισιέται ή και εάν δυσφημείται, αυτό το όνομα δεν είναι δυνατό να εξαλειφτεί και να σβηστεί.

Εμείς ερχόμαστε και φεύγουμε, αλλά το όνομα του Θεού μένει γραμμένο με φλογερά γράμματα στον ουρανό.

Το όνομα του Θεού πλουτίζει τη ζωή του ανθρώπου. Όποιος το αρνηθεί, αρνιέται ένα μεγάλο αγαθό. Όταν το σβήσει από την καρδιά του και από το νου του, στερεύει γι' αυτόν μια ηθική και πνευματική πηγή.

Όταν προτρέπει άλλον άνθρωπο να το αρνηθεί, λεηλατεί από τον πλησίον του, μεγαλύτερο πλούτο από το ασήμι και τον χρυσό, επειδή ό Θεός είναι ό «θησαυρός» του άνθρωπου.

Επιθυμία μου είναι, αγαπητοί αδελφοί, όλοι εσείς, να διαφυλάξετε αυτόν τον θησαυρό μέσα σας, πού είναι πολυτέλεια για τα ζώα, αλλά ανάγκη για τον άνθρωπο.

Αν ό άνθρωπος ζούσε μόνο με το ψωμί, ό Θεός ήταν για  αυτόν πολυτέλεια. Αλλά ό άνθρωπος δεν ζει μόνον με το ψωμί. Αν ό άνθρωπος είχε μονό το στομάχι, ό Θεός θα ήταν το λιγότερο απαραίτητο πράγμα. Αλλά ό άνθρωπος έχει και νου και καρδιά, τα όποια απαιτούν και αυτά το ίδιο τροφή όπως το στομάχι. Για το νου και την καρδιά του άνθρωπου, δεν υπάρχει πιο υγιής τροφή από το Θεό. Όποιος κρύβει στο νου και στην καρδιά του το Θεό, αυτός βαδίζει σε σίγουρη νίκη.

Εάν οι πιο σοφοί άνθρωποι στην ιστορία, είχαν αδιαλείπτως το Θεό στο νου και στην καρδιά, πώς εμείς, πού είμαστε λιγότερο σοφοί, θα αρνηθούμε να εισέλθει ό Θεός στο νου και στην καρδιά μας;

Εάν οι πιο ισχυροί άνθρωποι στην ιστορία, πίστευαν πώς ό Θεός είναι ό μέγας πλούτος, πώς εμείς, οι λιγότερο δυνατοί μπορούμε να απορρίψουμε αυτόν τον θησαυρό; Εάν οι πιο μορφωμένοι λαοί του κόσμου διαφυλάσσουν το όνομα του Θεού σαν κάτι ιερό, πώς εμείς πού είμαστε λιγότερο μορφωμένοι ντρεπόμαστε για το όνομα αυτό;

Ό λαός μας, πού ξεκίνησε πολλά αλλά δεν ολοκλήρωσε τίποτα, έχει απόλυτη ανάγκη από το Θεό. Ό Θεός δεν είναι για μας πολυτέλεια.

Όποιος επιθυμεί να δημιουργεί μεγάλα έργα, αυτός πρέπει να έχει και υψηλούς στοχασμούς. Ή πιο σημαντική σκέψη, ό πιο υψηλός στοχασμός πού χώρεσε ποτέ σ' ένα ανθρώπινο μυαλό, είναι ή σκέψη για τον Θεό.

Μια μεγαλειώδη σκέψη, κύριοι, σας κηρύττω και ένα «μέγα» Όνομα. Παμπάλαιο είναι το περιεχόμενο του κηρύγματος μου, παλαιότατο και πάντα επίκαιρο. Αυτή ή μεγαλειώδη σκέψη, αόρατα κινεί το όχημα της ανθρώπινης ζωής, όπως το ηλεκτρικό ρεύμα κινεί τα πάντα αόρατα.

Αυτό το «μέγα» Όνομα, το όποιο σας κηρύττω και το όποιο όλοι μας, ό ένας στον άλλο κηρύττουμε, δεν είναι δύσκολο να το συγκρατήσουμε στη μνήμη μας, δεν είναι δύσκολο να το προφέρουμε, δεν είναι δύσκολο να το σεβόμαστε, δεν είναι δύσκολο να το δοξάζουμε. Αυτό το «μέγα» και σωτήριο Όνομα είναι: ό αληθινός Θεός. Αμήν.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ