ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΑ.Ο ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΙΒΗΡΙΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΕΣΤΟΡΑΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ. Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΤΡΟΜΠΙΑΖΓΚΙΝ ΔΙΗΓΗΤΑΙ

Οἱ ἀντίχριστοι, ἀπό μίσος πρός τήν Ἐκκλησία, ὀνόμασαν μιά ἱστορική περίοδο Μεσαίωνα, σκοτεινούς αἰῶνες. Καί τοῦτο, διότι, κατ᾽ αὐτούς, ἡ Ἐκκλησία ἦταν ἐκείνη πού ἐμπόδιζε τήν ἐπιστήμη νά ἀνθίση καί κυριαρχοῦσε αὐτή. Ὅ,τι πιό ἀναληθές, βέβαια. Ἡ κυριαρχία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἐσωτερική• εἶναι ὅπως τό ὑπόγειο νερό πού ἀρδεύει ἕνα ὁλάνθιστο λιβάδι.

Μόνο ἕνας πραγματικός Χριστιανός μπορεῖ, ἐξάλλου, νά ἀσκήση πραγματική ἐπιστήμη. Κι αὐτό, διότι ὁ Χριστιανός ἀπομαγεύει τή κτίσι ἀπ᾽ ὅλο τό συρφετό τοῦ διαβόλου: νύμφες, νεράιδες, φαντάσματα κτλ..

Ἡ κτίσι, ἀκόμα, ἀνήκει σ᾽ αὐτόν θεόθεν: «καί εἶπεν ὁ Θεός• ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾽ εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ᾽ ὁμοίωσιν (: μέ ἀφορμές ὁμοιώσεως πρός ἐμᾶς, τά τρία πρόσωπα τῆς Θεότητος), καί ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καί τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καί τῶν κτηνῶν καί πάσης τῆς γῆς καί πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπί γῆς γῆς. Καί εὐλόγησεν αὐτούς ὁ Θεός, λέγων• αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε (: γεμίστε) τήν γῆν καί κατακυριεύσατε αὐτῆς καί ἄρχετε τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καί τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καί πάντων τῶν κτηνῶν καί πάσης τῆς γῆς καί πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπί τῆς γῆς. Καί εἶπεν ὁ Θεός• ἰδού δέδωκα ὑμῖν πάντα χόρτον σπόριμον σπεῖρον σπέρμα (: ὅλα τά φυτά πού ἔχουν σπόρο), ὅ ἐστιν ἐπάνω πάσης τῆς γῆς, καί πᾶν ξύλον (: δένδρο), ὅ ἔχει ἐν ἑαυτῷ καρπόν σπέρματος σπορίμου (: γιά ἀναπαραγωγή), ὑμῖν ἔσται εἰς βρῶσιν (: ὡς τροφή)»(Γεν 1, 26, 28, 29). Νά σημειώσουμε ἐδῶ ὅτι στίς μή χριστιανικές χῶρες ἡ ἐπιστήμη εἶναι κάτι τό σπάνιο καί ἡ ἐξάσκησί της ὀφείλεται πάλι σέ χριστιανικό δῶρο: τό «κατ᾽εἰκόνα»(Γεν 1, 27).

«Ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου»(Ἰω 12, 31), ἀπό παραχώρησι τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ὁ διάβολος καί τά ὄργανά του. Ἀγώνας τῶν Χριστιανῶν εἶναι ἡ ἀνατροπή τοῦ ἔργου τοῦ διαβόλου καί πρῶτο βῆμα σ᾽ αὐτό, ἡ γνῶσι τοῦ δαιμονικοῦ ἐδάφους.

Ὁ Ἀββᾶς Νισθερώ ἐπισημαίνει: «Ἔχουμε τό ἑξῆς δαιμονικό τέχνασμα. Ὀνοματίζει ὁ δαίμονας μέ φρίκη κάποιους ἀνθρώπους πού ἔχει κάτω ἀπό τήν κυριαρχία του καί ὑποκρίνεται πώς δῆθεν ἡ ἀρετή αὐτῶν τόν ἀναγκάζει νά ἐξέλθη ἀπό τόν ἀσθενῆ. Ἀλλά γι’ αὐτά τά πρόσωπα λέει ἡ Ἁγία Γραφή: “Ἐάν ἐμφανισθῆ μεταξύ σας προφήτης ἤ κάποιος πού ἀσχολεῖται μέ τήν ἐξήγησι τῶν ὀνείρων καί σᾶς πῆ ὅτι θά κάνη μικρό ἤ μεγάλο θαῦμα καί συμβῆ νά πραγματοποιηθῆ τό θαῦμα τό ὁποῖο ὑποσχέθηκε καί κατόπιν σᾶς πῆ, πᾶμε νά λατρεύσουμε ἄλλους θεούς, τούς ὁποίους δέν γνωρίζετε, νά μήν ἀκούσετε τά λόγια ἐκείνου τοῦ προφήτη ἤ αὐτοῦ πού ἀσχολεῖται μέ τήν ἐξήγησι τῶν ὀνείρων. Διότι ἐπέτρεψε ὁ Κύριος ὁ Θεός σας νά κάνη ὁ προφήτης θαύματα, γιά νά σᾶς δοκιμάση ἐάν ἀγαπᾶτε τόν Θεό σας μέ ὅλη σας τήν καρδιά καί μέ ὅλη σας τήν ψυχή”(Δευτ 13, 2-4).

Τό ἱερό Εὐαγγέλιο ἐπίσης λέει: “Θά ἐμφανισθοῦν ψευδομεσσίες καί ψευδοπροφῆτες πού θά κάνουν θαύματα καί ἔργα καταπληκτικά, γιά νά παραπλανήσουν, ἄν εἶναι δυνατόν, ἀκόμα καί τούς ἐκλεκτούς”(Μθ 24, 24)».

Ἀναφέρει ὁ ἱεραπόστολος τῆς Σιβηρίας Μητροπολίτης Νέστορας: «Καμμιά φορά τύχαινε νά παραβρεθῶ σέ εἰδωλολατρικές τελετές, πρωτόγονες, ἄγριες καί ἀποκρουστικές.

Ὁ μάγος σαμάν, πρίν ἀρχίση τά μαγικά του καμώματα, καταβρόχθιζε μιά ποσότητα ἀπό ξερά δηλητηριώδη μανιτάρια. Τό δηλητήριό τους ἐπιδροῦσε στόν ἐγκέφαλο καί στό νευρικό του σύστημα, καί τόν ἔφερνε σέ μιά κατάστασι ἀποχαυνώσεως καί παραισθήσεων, πού θύμιζε ἄγρια μέθη. Ὄντας ἐκτός ἑαυτοῦ ὁ σαμάν, ἔσειε ἕνα ντέφι, πηδοῦσε, κτυπιόταν, οὔρλιαζε, ἔβγαζε ἀφρούς ἀπό τό στόμα καί... προφήτευε ἤ ἀποκάλυπτε τά θελήματα τῶν πνευμάτων. Κάθε ἀνοησία τήν ὁποία ἔλεγε, γινόταν δεκτή σάν “φωνή Θεοῦ” ἀπό τούς εὔπιστους καί ἁπλοϊκούς σαμανιστές. Ὅταν περνοῦσε ἡ ἐπήρεια τοῦ δηλητηρίου, ὁ μάγος ξανάβρισκε τόν ἑαυτό του καί τελοῦσε τή ζωοθυσία μέ χαρακτηριστικές τελετουργικές κινήσεις. Ἔπειτα ἄλειφε τά ζῶα μέ τό αἷμα τοῦ εἰδωλόθυτου ζώου (ταράνδου συνήθως). Διέταζε, τέλος, τόν ἀρχηγό τῆς οἰκογενείας, πού πρόσφερε τήν ἱλαστήρια θυσία, νά σφάξη ὅλα τά σκυλιά του καί νά τά κρεμάση σέ πασσάλους γύρω ἀπό τήν τρώγλη του. Ἔτσι θά κρατοῦσε δῆθεν μακρυά τά κακοποιά πνεύματα».

«Ὁ αὐτόπτης μάρτυρας καί ἀφηγητής τοῦ κατωτέρω περιστατικοῦ, ἀρχιμανδρίτης Νικόλαος Ντρομπιάζγκιν, εἶναι ἕνας ἀπό τούς πολλούς νεομάρτυρες κληρικούς τῆς ἐπαναστατικῆς περιόδου τῆς Ρωσίας. Στήν κοσμική του ζωή εἶχε μιά λαμπρή σταδιοδρομία σάν ἀντιπλοίαρχος τοῦ πολεμικοῦ ναυτικοῦ καί παράλληλα ἀναμίχθηκε βαθειά μέσα στον ἀποκρυφισμό ἐκδίδοντας τό ἀποκρυφιστικό περιοδικό Rebus. Μετά τή σωτηρία του ἀπό σχεδόν βέβαιο θάνατο στή θάλασσα διά θαύματος τοῦ ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ πραγματοποίησε προσκύνημα στό Σάρωφ καί στή συνέχεια ἀπαρνήθηκε τήν κοσμική του καρριέρα καί τούς δεσμούς του μέ τόν ἀποκρυφισμό καί ἔγινε μοχαχός. Χειροτονήθηκε ἱερεύς καί ὑπηρέτησε ὡς ἱεραπόστολος στήν Κίνα, τήν Ἰνδία καί τό Θιβέτ, ὡς ἐφημέριος σέ διαφόρους ναούς πρεσβειῶν καί ὡς ἡγούμενος μερικῶν μονῶν.

 Μετά τό 1914 ἔζησε στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. Στούς νέους πού τόν ἐπισκέπτονταν ἐκεῖ μιλοῦσε συνεχῶς γιά τήν ἐπίδρασι τοῦ ἀποκρυφισμοῦ στά διαδραματιζόμενα τότε στή πολιτική σκηνή τῆς Ρωσίας. Τό φθινόπωρο τοῦ 1924, ἕνα μῆνα ἀφοῦ δέχθηκε τήν ἐπίσκεψι κάποιου κυρίου ὀνόματι Τουχόλξ, συγγραφέως βιβλίου μέ τίτλο Μαύρη Μαγεία, δολοφονήθηκε στό κελλί του “ἀπό ἀγνώστους”, μέ τή φανερή ἀνοχή τῶν Μπολσεβίκων. Τό ὄργανο τοῦ ἐγκλήματος ἦταν ἕνα μαχαίρι μέ εἰδική λαβή σέ σχῆμα συμβόλου ἀποκρυφιστικῆς σημασίας. Τό περιστατικό τό ὁποῖο μᾶς ἀφηγεῖται ἐδῶ ὁ π. Νικόλαος ἀποκαλύπτει τήν πραγματική φύσι τῶν πνευματιστικῶν φαινομένων πού συναντᾶ κανείς στίς διάφορες ἀνατολικές θρησκεῖες. Ἔλαβε χώρα λίγο πρίν ἀπό τό 1900, κατεγράφη γύρω στό 1922 ἀπό τόν ἰατρό Δρα Ἀ. Π. Τιμοφέγιεβιτς καί δημοσιεύτηκε ἀπό τόν ἴδιο σέ ρωσικό περιοδικό τῆς διασπορᾶς (“Ὀρθόδοξος Ζωή”, 1956, ἀρ. 1)».

http://www.truthtarget.gr/books/39-magic.html