ΚΑΙ ΜΗ ΕΙΣΕΝΕΓΚΗΣ ΗΜΑΣ ΕΙΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΝ. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

ΚΑΙ ΜΗ ΕΙΣΕΝΕΓΚΗΣ ΗΜΑΣ ΕΙΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΝ

Πόσο μάταιο είναι ν αποστρέφει το πρόσωπο του από Σένα ό άνθρωπος και να το στρέφει προς τα είδωλα!

0ι πειρασμοί τον περιβάλλουν σαν καταιγίδες• και κείνος είναι τόσο αδύναμος, όπως ό αφρός πάνω στον ορμητικό χείμαρρο.

Αν είναι πλούσιος, φαντάζεται τον εαυτό του σαν συνεργάτη Σου, ή βάζει και Σένα στη σκιά του, ή στολίζει το σπίτι του με την εικόνα Σου για επίδειξη.

Αν το κακό χτυπήσει την πόρτα του, εκμεταλλεύεται τον πειρασμό για να κάνει συναλλαγή μαζί Σου, ή ακόμα για να Σε διώξει μακριά του.

Αν του ζητήσεις να θυσιάσει κάτι, επαναστατεί. Μπροστά στο φάσμα του θανάτου, τρέμει.

Αν του προσφέρεις όλα τ' αγαθά κι όλες τις απολαύσεις της γης, θα βρεθεί στον πειρασμό να δηλητηριάσει και να σκοτώσει την ίδια του την ψυχή.

Αν του αποκαλύψεις τούς νόμους της δημιουργίας Σου, εκείνος θα μουρμουρίσει: «Το σύμπαν είναι περίφημο κι αρμονικό από μόνο του, δεν έχει ανάγκη από κάποιο δημιουργό».

Το φως Σου μας θαμπώνει και μας ζαλίζει, ολοφώτεινε Πατέρα μας, όπως το φως της λάμπας τις πεταλούδες της νύχτας. Όταν μας καλείς στο φως, εμείς ταξιδεύουμε στο σκότος. Όταν μας τοποθετείς στο σκότος, κλαίμε κι επιζητούμε το φως.

Μπροστά μας βρίσκεται ένα δίκτυο με πολλούς δρόμους. Αλλά εμείς δεν τολμούμε ν' ακολουθήσουμε κάποιον απ' αυτούς ως το τέλος, γιατί στο τέρμα κάθε δρόμου υπάρχει ένας πειρασμός πού μας περιμένει και μας δελεάζει.

Ό δρόμος πού οδηγεί σε Σένα είναι γεμάτος πειρασμούς και παγίδες. Προτού μας επιτεθούν οι πειρασμοί, φαίνεται πώς μας συνοδεύεις σαν ένα ολοφώτεινο σύννεφο. Όταν όμως έρθει ό πειρασμός εξαφανίζεσαι.

Κοιτάζουμε ολόγυρα ανήσυχοι και θέτουμε στον εαυτό μας το βασανιστικό ερώτημα: «Τί δήλωνε ή οπτασία: την παρουσία Σου ή την απουσία Σου;»

Σ' όλους μας τούς πειρασμούς αναρωτιόμαστε: Είσαι ό Πατέρας μας; Όλοι ο! πειρασμοί κι όλες οι περιστάσεις γύρω μας φέρνουν στο νου μας από μέρα σε μέρα κι από νύχτα σε νύχτα το ίδιο ερώτημα: Τί πιστεύεις για τον Κύριο; Που βρίσκεται; Ποιος είναι; Ζεις μαζί Του ή χωρίς Αυτόν;

Δημιουργέ και Πατέρα μου, δώσε μου τη δύναμη ώστε κάθε ώρα της ζωής μου, είτε φωτεινή είτε σκοτεινή, να δίνω την ίδια απάντηση σε κάθε πιθανό πειρασμό, σε κάθε περίσταση, ευνοϊκή ή αντίξοη. Ό Κύριος είναι ό Κύριος. Είναι εκεί όπου βρίσκομαι κι εγώ, αλλά κι εκεί όπου δε βρίσκομαι.

Εκτείνω τη φλογερή καρδιά μου προς Αυτόν και τα χέρια μου προς τ' απαστράπτοντα ιμάτια Του,

 όπως το παιδί καταφεύγει προς τον αγαπημένο του πατέρα.

Πώς θα ,μπορούσα να ζήσω χωρίς Αυτόν; Θα ήταν σα να ζω ταυτόχρονα χωρίς τον εαυτό μου. Πώς θα μπορούσα να στραφώ εναντίον Του; Θα ήταν σα να στρέφομαι ταυτόχρονα εναντίον του εαυτού μου. Ό ενάρετος γιός ακολουθεί τον πατέρα του με σεβασμό, με ηρεμία, με χαρά.

Εμφύσησε την πνοή Σου στην ψυχή μας, Πατέρα μας, για να γίνουμε ενάρετοι γιοί Σου!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ