ΤΙ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΕΖΗΣΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΦΙΛΟΘΕΟ ΖΕΡΒΑΚΟ ΤΟ 1967-1968. «ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΣΤΗΝ ΆΝΩ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ» ΓΕΡΩΝ ΚΟΣΜΑΣ.

ΤΙ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΕΖΗΣΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΦΙΛΟΘΕΟ ΖΕΡΒΑΚΟ ΤΟ 1967-1968. «ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΣΤΗΝ ΆΝΩ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ» ΓΕΡΩΝ ΚΟΣΜΑΣ.

Σήμερα είχα μια συνάντηση με τον πατέρα Ιερόθεο το νέο. Ένας ιερομόναχος, απλός, καταδεκτικός, φιλόξενος, καλοσυνάτος, ευπροσήγορος, στοχαστικός, πιστός, εργατικός, καλλιτεχνικός, υπάκουος και ταπεινός. Στο πρόσωπο του βλέπεις τον καθαρό άνθρωπο και το νοσταλγό ταξιδευτή της αιωνιότητας. Τούτο τον παπά, τον πιστεύω και τον αγαπώ. Μιλήσαμε για το θάνατο. Για το Χριστιανό πού γεννιέται για να πεθάνει και πεθαίνει για να ζήσει. Το θάνατο, πού μυστικά τον νικά ό Χριστιανός μέσα του, με τη Χάρη του Θεού και την πίστη πού γεννάει την ελπίδα. Αφορμή ήταν ό παππούλης μοναχός γέρο-Κοσμάς.

 Έσβησε πριν μια ώρα και έκλεισε τα μάτια του τα σωματικά για ν' ανοίξουν τα μάτια της ψυχής του, στον κόσμο για τον όποιο πάντα ήταν νοσταλγός. Ό πατήρ Κοσμάς πριν δύο ώρες, με κάλεσε στο κελί του. Ήταν ανέκφραστα ήρεμος και γεμάτος γαλήνη και ειρήνη. Ό δείκτης του ρολογιού του είχε σταματήσει και απ' τα χείλη του ακουγόταν ένας ψίθυρος. Ήταν ή ικεσία του να τον δεχθεί ό Ιησούς κοντά του και να τον ελεήσει. Το πρόσωπο του, είχε φώς, πολύ φώς!! Σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή, ό γέρο-Κοσμάς μου φίλησε το χέρι και μου ζήτησε να τον συγχωρήσω για τυχόντα λάθη του σε μένα. Μέσα του, με το φώς της πίστεως έβλεπες το θαύμα της συντριβής και το μεγαλείο της πίστεως Του μεταφέραμε τα Άγια Δώρα και έπειτα, γεμάτος γλυκύτητα μας χαιρέτησε όλους και μας ευχήθηκε καλή αντάμωση στην Άνω Ιερουσαλήμ!! Σ' όλο αυτό το λίγο διάστημα, γινόταν μέσα μου, ένας δυνατός και συνεχόμενος σεισμός.. Παλιές μου αμφισβητήσεις πού είχαν κάνει μέσα μου στεγανά για να ζει ή φιλαυτία μου, καταποντιζόταν και κάτι νέο γεννιόταν μέσα μου δυνατό και ωραίο. Ό παππούλης είχε πάντα για βιβλίο του, έναν Εσταυρωμένο καθημερινά και κάθε λεπτό μπροστά του.

Ήταν αγράμματος αλλά μελετηρός αφού σπάνια ξεκολλούσε τα μάτια του, απ' την εικόνα του Εσταυρωμένου. Είχε απόλυτο δίκιο να πιστεύει πώς εκεί ήταν όλη ή πραγματική ζωή.. Ή ώρα 12 και 30'.. Σήκωσε τ' άγιο κοκαλιασμένο και γεμάτο ρόζους χεράκι του κι έκανε το σημείο του Σταύρου.. Έπειτα τον ακούσαμε να λέει Ευχαριστώ.. Του κλείσαμε τα μάτια.. Σιγή, σιγή, ουράνια σιγή πού μίλησες μ' όλες τις γλώσσες και με την γλώσσα του παππούλη στην ψυχή μου!! Από δώ και μπρος θα έχω κι άλλα ίχνη στο δρόμο της ζωής μου αλλά και την ευχή του πάτερ-Κοσμά για δύναμη. Σε ευχαριστώ Κύριε για τη γνωριμία..

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ. ΑΡΧΙΜ. ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΖΩΚΑΡΗ.