«Ποιος μπορεί να μάς σώσει από αυτή την καταστροφή; Ή ' Αγγλία;... Ή Αμερική;... Ή Ρωσία;...

ΤΟΥ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΥ ΛΟΣΣΚΥ ( 1903-1958)

Όταν τον Ιούνιο του 1940 ή Γαλλία υποτάχτηκε στη ναζιστική Γερμανία, ό Βλαδίμηρος Λόσσκυ έγραψε ένα υπέροχο κείμενο, εντελώς διαφορετικό από τα υψηλά θεολογικά πετάγματα των άλλων του έργων. Το επιγράφει «Επτά μέρες στους δρόμους της Γαλλίας» (SEVEN DAYS ON THE ROADS OF FRANCE- JUNE 1940 1940, Έκδοση ST. VLADIMIR`WSEMINARY PRESS Νέα "Υόρκη 2012). Σε αυτό το κείμενο, πού στην πραγματικότητα είναι ένα ημερολόγιο, ό συγγραφέας εκφράζει τη μεγάλη του θλίψη για τα δεινά τού πολέμου, αποτυπώνει την βαθύτατη του αγάπη για τη δεύτερη του πατρίδα, τη Γαλλία και αφήνει ως γνήσιος ορθόδοξος θεολόγος να διαφανεί ή πίστη και ή ελπίδα του στο θεό της ειρήνης και της δικαιοσύνης. Από αυτό το έργο μεταφράζουμε ένα μικρό απόσπασμα, με ένα ιδιαίτερα επίκαιρο μήνυμα σε σχέση με τις ποικίλες κρίσεις, πνευματικές και οικονομικές, πού διέρχονται σήμερα οι άνθρωποι.

«Ποιος μπορεί να μάς σώσει από αυτή την καταστροφή; Ή ' Αγγλία;... Ή Αμερική;... Ή Ρωσία;... Κανένας παρά μόνο ό θεός. Μόνο ό θεός. Διότι οι αλυσιδωτές συνέπειες των λαθών μας πάνε πολύ πίσω, τόσο πολύ πίσω μέχρι την πτώση του Αδάμ. Όμως αυτή ή αλυσίδα, αυτή ή οριζόντια γραμμή την οποία ονομάζουμε Ιστορία, έσπασε κάποια στιγμή, πριν από 2000 τόσα χρόνια, από μια άλλη γραμμή, κάθετη αυτή τη φορά. Ό θεός έγινε άνθρωπος και κατέβηκε μέχρι την καταχθόνια άβυσσο για να μάς δώσει τη δύναμη να ξεφύγουμε από αυτή την ατέρμονη αλυσίδα των λαθών και να ανυψωθούμε πάνω από την ιστορία Ή διασταύρωση αυτών των δύο γραμμών διαγράφει το σχήμα του Σταυρού. Αποδεχόμενοι την ιστορική καταστροφή με όλη της την τρομακτική δύναμη ως τον δικό μας σταυρό, τον όποιο αφήνει ό θεός να σηκώσουμε, θα βρούμε τον δρόμο πού οδηγεί στην έξοδο, πού είναι και ό μόνος δρόμος: την κάθετη γραμμή πού μάς ανεβάζει στο θεό».

«Κύριε, θα βρούμε την δύναμη να ακολουθήσουμε την οδό σου; Είναι πολύ στενή και απόκρημνη. Δεν είμαστε παρά αδύναμοι θνητοί, συνηθισμένοι να βαδίζουμε τούς δικούς μας ανθρώπινους δρόμους;»

«Άνθρωποι, με τόσο Λίγη πίστη! Πότε θα κατανοήσετε το μυστήριο του σταυρού, σε όλο του το πλάτος και μήκος και βάθος και ύψος, με τον ίδιο τρόπο πού το έχουν κατανοήσει οι άγιοι;»

«Κύριε, πώς μπορούμε να σηκώσουμε τον σταυρό σου; Λυγίζουμε ήδη κάτω από το βάρος των δικών μας θλίψεων. Θέλεις να πεθάνουμε;»

«Δεν σας έχω πει, όσοι θέλετε να έρθετε μαζί μου, να απαρνηθείτε τον εαυτό σας, να σηκώσετε τον σταυρό σας και να με ακολουθήσετε;

Μήπως προτιμάτε, με το να αποφεύγετε τον σταυρό πού σάς προσφέρω, να χάσετε την ζωή σας;»

«Κύριε, χρόνια τώρα σηκώνουμε τον σταυρό μας, αλλά αυτός πού μας προσφέρεις σήμερα είναι πολύ βαρύς και είναι πάνω από τις δυνάμεις μας. Γιατί είμαστε ένα γένος πού γέρασε μέσα στο μόχθο, πού εξαντλήθηκε βαδίζοντας ένα δρόμο πολύ μακρύ».

«Μήπως ή άκτιστη χάρη μου δεν είναι αρκετή για σάς; Δεν έχετε ακόμη μάθει ότι ή δύναμη μου εν ασθένεια τελειούται; Ή ότι έχω επιλέξει τα ασθενή αυτού του κόσμου για να καταισχύνω τούς ισχυρούς; Ότι ή δική μου αδυναμία είναι μεγαλύτερη από τούς ανθρώπους;»

«Κύριε, μας ταπείνωσες ενώπιον όλων των εθνών με την ήττα και την αδυναμία μας».

«Επέτρεψα στον άγγελο του Σατανά να σάς παιδαγωγήσει για να αναγνωρίσετε την αδυναμία σας και να αφήσετε τη δύναμη μου να ολοκληρωθεί μέσα σας».

«Κύριε, γιατί επιθυμείς να τιμωρηθεί ή Γαλλία περισσότερο από τις άλλες χώρες;»

«Γιατί παιδεύω όλους όσους αγαπώ. Προσέξετε, λοιπόν και μετανοήστε. Ιδού, έστηκα επί την θύραν και κρούω».

Πρωτοπρεσβύτερος ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Θεολόγος