ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ! ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ "ΕΠΙΘΕΣΗΣ" ΤΩΝ ΧΕΙΡΩΝ. - Το άγγιγμα και ή επίθεση των χειρών στην Παλαιά Διαθήκη

Το άγγιγμα και ή επίθεση των χειρών στην Παλαιά Διαθήκη

Στην Παλαιά Διαθήκη αποδίδεται μεγάλη σημασία στο άγγιγμα, τόσο θετική, όσο κι αρνητική. Με το άγγιγμα μεταδίδεται ευλογία ή κατάρα. Για παράδειγμα διαβάζουμε στο Λευιτικό: «και ψυχή, ή αν άψητε παντός πράγματος ακαθάρτου, ή από ακαθαρσίας άνθρωπου, ή των τετραπόδων των ακαθάρτων, ή παντός βδελύγματος ακαθάρτου . . . άπολείται ή ψυχή εκείνη εκ του λαού αυτής» (Λευιτ. ζ' 21).

Ό Ιακώβ ήταν 147χρόνων όταν πέθανε στην Αίγυπτο. Ό Ιωσήφ έφερε στον ετοιμοθάνατο πατέρα του τους δύο γιους του, το Μανασσή και τον Έφραίμ, για να τους ευλογήσει ό παππούς τους. Και ό Ιακώβ «έκτείνας τήν χείρα τήν δεξιάν έπέβαλεν επί την κεφαλήν Έφραίμ. . .και την άριστεράν επί την κεφαλήν Μανασσή. . . και εύλόγησεν αυτούς εν τη ήμερα εκείνη» (Γέν. μη' 14,20).

Κάποτε ό Μωυσής ζήτησε από το Θεό να του κατονομάσει κάποιον άντρα πού θα τον διαδεχόταν για να οδηγήσει το λαό από την έρημο στη γη της επαγγελίας. Κι ό Κύριος του είπε: «λάβε προς σεαυτόν Ιησούν, υιόν Ναυή, άνθρωπον ός έχει πνεύμα εν έαυτώ, και έπιθήσεις τας χείρας σου έπ' αυτόν». Ό Μωυσής υπάκουσε κι έκανε ότι του είπε ό Θεός «και έπέθηκε τας χείρας αυτού έπ' αυτόν, και συνέστησεν αυτόν καθάπερ συνέταξε Κύριος τω Μωυσή» (Αριθμ. κζ' 18,23).

Το άγγιγμα και ή «έπίθεσις τών χειρών» δέ γινόταν μόνο στα κεφάλια των ανθρώπων πού είχαν εκλεγεί για να υπηρετήσουν το Θεό, αλλά και στα ζώα πού προσφέρονταν ως θυσία για τις αμαρτίες των δωρητών, είτε επρόκειτο για ταύρο είτε για κριό είτε για τράγο. «Και έπέθηκεν Ααρών και οι υιοί αυτού τας χείρας επί την κεφαλήν του μόσχου του της αμαρτίας» (Λευιτ. η' 14). 

Ό λόγος για τον οποίο γίνεται ή «επίθεση» των χεριών στον λεγόμενο «αποδιοπομπαίο τράγο» περιγράφεται ως εξής: «και έπιθήσει Ααρών τας χείρας αυτού επί την κεφαλήν του χιμάρου ζώντος και έξαγορεύσει έπ' αυτού πάσας τας ανομίας των υιών Ισραήλ και πάσας τας αδικίας αυτών και πάσας τας αμαρτίας αυτών και έπιθήσει αύτάς έπί την κεφαλήν του χιμάρου του ζώντος και έξαποστελεΐ εν χειρί άνθρωπου ετοίμου εις την ερημον, και λήψεται ό χίμαρος έφ' έαυτώ τας αδικίας αυτών εις γήν άβατον, και εξαποστείλει τον χίμαρον εις την έρημο» (Λευϊτ. ιστ' 21-22). Αυτό είναι ένα σαφές σύμβολο του Χριστού, όπως προείπε ό προφήτης Ησαΐας: «Κύριος παρέδωκεν αυτόν ταις άμαρτίαις ημών. . .ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη» (Ήσ. νγ' 6,7).

Ό άγιος Ιωάννης ό Βαπτιστής δείχνοντας στους ανθρώπους το Χριστό επιβεβαίωσε τα λόγια πού είχε πει ό Ησαΐας 760 χρόνια νωρίτερα: «ιδε ό αμνός του Θεού, ό αίρων την αμαρτία του κόσμου» (Ίωάν. α' 29). Ό Θεός έθεσε κατά κάποιο τρόπο τα χέρια Του πάνω στον Υιό Του, για να λυτρώσει έτσι μέσω Αυτού τον κόσμο από την αμαρτία.

Για το άγγιγμα αναφέρεται επίσης στην Παλαιά Διαθήκη: «πάς ό άπτόμενος του θυσιαστηρίου άγιασθήσεται» ("Εξ. κθ' 37).

Το άγγιγμα είχε πολλές έννοιες και χρήσεις στην Παλαιά Διαθήκη. Αγγίζοντας κάποιος ένα ακάθαρτο πράγμα, γίνεται κι ό ίδιος ακάθαρτος. Αγγίζοντας το θυσιαστήριο, αγιάζεται. Αγγίζοντας με την «επίθεση των χειρών» ένα εκλεκτό πρόσωπο στο όνομα του Θεού, το πρόσωπο αυτό επιβεβαιώνεται ως ηγέτης του λαού, ή δέχεται την ευλογία. Τελικά, θέτοντας το χέρι σ' ένα ζώο πού είναι για θυσία, οι αμαρτίες του δωρητή, ή και όλου του λαού, εναποτίθενται στο ζώο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ. ΕΚ. ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ.