Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ ΜΑΣ.

 ΥΠΟ της Χριστιανικής Εστίας Λαμίας εξεδόθη ή ακόλουθος ανακοίνωσης. ή οποία άφορα την απουσία της σημερινής πολιτικής ηγεσίας της Χώρας από την θεία Λειτουργία κατά τας Κυριακάς και κατά τας μεγάλος έορτάς εις αντίθεσιν με τους πολιτικούς άλλων εποχών, οι όποιοι έκκλησιάζοντο τακτικώς, ενώ οι Μακεδονομάχοι μας με πρώτον και καλύτερον τον Παύλο Μελά, μεταλάμβανε τακτικότατα. Ή ανακοίνωσης έχει ως ακολούθως:

«Ακούμε συχνά για τις συναντήσεις, πού έχουν οι κυβερνητικοί και οι υπουργοί και λοιποί την Κυριακή το πρωί. Κλείνουν δηλαδή συναντήσεις και ταξίδια εν ώρα Θείας Λειτουργίας. Αλήθεια, δεν υπάρχει άλλη ώρα; Δεν είναι βαπτισμένοι οι άνθρωποι αυτοί δέ θα πάνε ποτέ εκκλησία; Μόνο επίσημα στις δοξολογίες η στο Άγιο Όρος και στην Παναγία της Τήνου θα εμφανίζονται και σύμφωνα πάντα με ένα πρωτόκολλο, μετά τη Λειτουργία-Σαν ψυχές δεν αισθάνονται την ανάγκη και μάλιστα μέσα σε τόσα προβλήματα να καταφύγουν στον Θεό; Λέει το πρωτόκολλο ότι δεν πρέπει να εκκλησιάζεται ό πρωθυπουργός και ότι πρέπει να πηγαίνει πάντοτε με όλο τον αστυνομικό μηχανισμό; Έρχονται πάντοτε συνοδευόμενοι - φυλασσόμενοι και ούτε αντίδωρο παίρνουν.

Όμως στο Μέτωπο της Β. Ηπείρου το 1940 μέσα στον ορυμαγδό του βομβαρδισμού υπαίθρια εκκλησιάζονταν όλοι. Ό Καποδίστριας πήγαινε κάθε Κυριακή πρώτος στον Όρθρο μέχρι πού βρέθηκαν οι ανεγκέφαλοι βαλτοί και τον δολοφόνησαν. Οι αγωνιστές του 1821 όταν δεν είχαν μάχες, ξημεροβραδιάζονταν στα μοναστήρια με προσευχές και εξομολογήσεις. Ό Κανάρης είχε ό ίδιος Εκκλησία δίπλα στο σπίτι του, όπου και έψελνε. Οι Μακεδονομάχοι με πρώτο και καλύτερο τον Π. Μελά εκκλησιάζονταν και κοινωνούσαν. Τα εκστρατευτικά μας σώματα είχαν πάντοτε τον στρατιωτικό τους ιερέα. 

Τί δηλαδή, πάνω από την Θ. Λειτουργία και την αθάνατη ψυχή είναι οι δουλειές μας και τα Υπουργεία μας; Πάνω από την ορθόδοξη χριστιανική μας ταυτότητα είναι ή πολιτική και κομματική ιδιότητα;

Και όχι μόνο αυτό. Ή απαράδεκτη αύτη συνηθεια έχει περάσει και στο λαό. Φροντιστήρια, προπονήσεις, συναντήσεις, σεμινάρια, εξετάσεις, όλα εις βάρος του εκκλησιασμού. Τα παιδιά εκκλησιάζονται, όταν και αν, στην εορτές των Τριών Ιεραρχών και λίγο πριν από τις Πανελλήνιες. Έτσι όμως δεν πάμε μπροστά. Χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται και τίποτε δεν ευλογείται.

Μάλιστα φτάσαμε στο σημείο λόγω Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν έχουν Μ. Πέμπτη ή Πάσχα οι καθολικοί, να κάνουν αργία εκείνοι, όντως στις χώρες τους να μη γίνεται τίποτε εκείνες τί μέρες, και όταν εμείς έχουμε τις δικές μας μεγάλες γιορτές της Ορθοδοξίας μας, τότε να χουμε και Γιούρο γκρουπ και ποδοσφαιρικές συναντήσεις και να μη μπορούμε να μεταθέσουμε τίποτε.

Τι ωραίο θα ήταν, οι χριστιανοί ορθόδοξο άρχοντες, όχι εθιμοτυπικά, αλλά πραγματικά κα ουσιαστικά, όσοι θέλουν, να εκκλησιάζονται με τις οικογένειες τους. Έκτος αν δεν θέλουν. Αλλά αυτό να μάς το πούνε προεκλογικά. Παλιά στα ανάκτορα υπήρχε ναός και ιερέας. Τώρα ας κάνουν στη Βουλή ένα Ί. Ναό ή στο Μαξίμου

 και εκεί επιτόπου να εκκλησιάζονται. Να γίνεται θ. Λειτουργία και με ασφάλεια κάθε Κυριακή. Έκτος κι αν προσκυνάνε άλλου στα σκοτάδια και τα μεσάνυχτα... Δεν έχουν αφήσει τζαμί και συναγωγή, όπου πάνε, κι εδώ στην Πατρίδα; Καλά δεν μιλάμε για τούς απροσκύνητους στο Σταυρό του Χριστού μας ή τούς μουσουλμάνους βουλευτές... Τούς αγαπάμε και τούς συμπονάμε κι αυτούς, αλλά δεν θα καθορίσουν αυτοί τις πνευματικές συντεταγμένες του εθνικού μας βίου.

Δεν είναι λοιπόν όλα κομματικά και διπλωματικά, υπάρχουν και ψυχές πού έχουν κι αυτές δικαιώματα σωτηρίας και αιώνιας ζωής. Αλήθεια, γιατί μια ολόκληρη εκκλησία, το εκκλησίασμα δηλαδή, κλήρος και λαός, να περιμένει στις Εθνικές Επετείους τα τύμπανα άτι έξω να βαρέσουν, πότε θα 'ρθει ό υπουργός και ό πρόεδρος και οι άλλοι, και στις επαρχίες μάλιστα να περιμένουν στα γραφεία και τα αυτοκίνητα τους, πότε θα πάει 10:00 ή ώρα για να εμφανισθούν οι "βασιλιάδες", μπροστά στα έκπληκτα και περίεργα μάτια των αφελών συνήθως εκκλησιαζομένων και τότε να αρχίσει ή δοξολογία; Να έρθουν όλοι στην ώρα τους! Κι αυτοί στο λαό του Θεού ανήκουν. Προηγουμένως γίνεται Θεία Λειτουργία. Ή Εκκλησία θα τούς βάλει μπροστά, όπως και τώρα γίνεται, σεβόμενη τη λαϊκή ετυμηγορία, που τούς εξέλεξε, αλλά όχι να συμβαίνει κι αυτό το σημερινό χάλι.

Και δεν χρειάζεται έξω από την Εκκλησία ή Φιλαρμονική να προαναγγέλλει και να παιανίζει για τον καθένα επίσημο, λες και κάνει κάτι σπουδαίο πού εκκλησιάζεται. Καθήκον του είναι. Ούτε τα χειροκροτήματα στην κατάθεση στεφάνων χρειάζονται. Τί ανοησίες είναι αυτές; Μετά δακρύων έπρεπε να στεφανώνουμε τούς ήρωες μας.

Αυτό το πρωτόκολλο πρέπει να σπάσει. Γιατί όλα και εδώ πληρώνονται. Να μη στενοχωριούνται μετά πού δεν τούς κοιτάνε τα ελληνόπουλα στην Παρέλαση ή τούς μουντζώνουν ή πού δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο ασυνόδευτοι και αφύλακτοι. Ό σεβασμός και ή τιμή εμπνέονται και υπαγορεύονται από τη ζωή και δεν επιβάλλονται από πρωτόκολλα.

Το καλύτερο παράδειγμα για το λαό θα ήταν ό εκκλησιασμός των αρχόντων, αλλά και για τούς ίδιους θα ήταν ωφέλιμο. Θα δίσταζαν μετά να διαπράττουν εγκλήματα και αδικίες. Θα είχαν τη χάρη και την ειρήνη του Θεού. Ή συμμετοχή τους στην Εκκλησία από τη μία μεριά και μία αντίθετη ζωή από την άλλη, θα έφερνε σαν αποτέλεσμα την κατακραυγή του λαού, οπότε και αυτοί θα ήταν πιο συγκρατημένοι. Τώρα υπάρχει ασυδοσία, αναισθησία, έλλειψη έλεγχου και το στίγμα της πολιτικής ζωής το δίνει συνήθως ό άθεος κομματισμός των άνεκκλησίαστων πολιτικών και δημοσιογράφων. Κρίμα!

Κρίμα να καταστρέφεται μία μακραίωνη παράδοση ευσέβειας του λαού μας, η όποια ως πρακτική υπήρχε και προ Χριστού με την συμμετοχή στις μεγάλες εορτές των Αθηναίων και των άλλων πόλεων πρώτων και καλύτερων των αρχόντων... Ας αφήσουμε την πάγια συνήθεια στη Βυζαντινή μας παράδοση να "ψάλλει δεξιά ό βασιλιάς, ζερβά ό Πατριάρχης...". Τουλάχιστον ας εκκλησιάζονται ταπεινά οι άρχοντεςμας και όχι εθιμοτυπικά η ψηφοθηρικά. Διότιαυτό καταντά τελικά βεβήλωση της θείας Λειτουργίας, του εκκλησιαστικού σώματος, της παράδοσης μας και της ψυχής μας».